104 μαχαιριές, ένας ύποπτος, μια αστυνομική ντροπή: Η άγρια δολοφονία της Ελληνίδας φοιτήτριας ιατρικής που 25 χρόνια μετά παραμένει ανεξιχνίαστη

Η τραγική ιστορία της 21χρονης φοιτήτριας Ιατρικής, Εύης Γατίδου, συγκλόνισε τη χώρα. Ένα έγκλημα που ακόμη και 25 χρόνια μετά παραμένει ανεξιχνίαστο, αφήνοντας ανοιχτές πληγές σε μια οικογένεια που δεν σταμάτησε ποτέ να διεκδικεί δικαιοσύνη.

Ένα λαμπρό μέλλον που μόλις ξεκινούσε

Το καλοκαίρι του 1994, η 18χρονη Εύη από τη Φτελιά Δράμας πετυχαίνει τον μεγάλο της στόχο: την εισαγωγή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Οι γονείς της, Βασίλης και Ροδή, εκπαιδευτικοί και οι δύο, στήριξαν με αγάπη και ενθουσιασμό το νέο ξεκίνημά της. Εκείνη θαύμαζε το έργο των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» και είχε ως όνειρο να προσφέρει βοήθεια στους συνανθρώπους της.

Η Εύη εγκαθίσταται σε ένα δυάρι στη Λάρισα και αρχίζει τις σπουδές της. Σύντομα προσαρμόζεται στη νέα της ζωή και έρχεται σε επαφή με ανθρώπους της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, χωρίς όμως να ασπάζεται πλήρως τη διδασκαλία της. Μέσα από αυτό το περιβάλλον γνωρίζει τον Γιώργο Ζ., έναν νεαρό διανομέα εφημερίδων.

Μια γνωριμία που εξελίχθηκε σε παρενόχληση

Ο Γιώργος εκδηλώνει έντονο ενδιαφέρον για την Εύη, όμως εκείνη δεν ανταποκρίνεται. Παρ’ όλα αυτά, ο νεαρός επιμένει. Κάποια στιγμή της λέει:
«Ο Θεός μού έδειξε εσένα για γυναίκα μου»,
με την Εύη να απαντά με χιούμορ:
«Δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι κοινό, θα προσευχηθώ κι εγώ στον Θεό για να μου δείξει αν με θέλει για γυναίκα σου».

Καθώς η παρενόχληση συνεχιζόταν, η Εύη αποφασίζει να σταματήσει τις επισκέψεις της στην εκκλησία και βρίσκει ασφάλεια στο σπίτι μιας φίλης της.

Το μοιραίο Σαββατοκύριακο

Το φθινόπωρο του 1997, η Εύη ξεκινά το τέταρτο έτος των σπουδών της και ετοιμάζεται να δώσει το μάθημα της Ψυχολογίας. Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου τηλεφωνεί στους γονείς της και τους διαβεβαιώνει ότι είναι καλά. Το ίδιο βράδυ επιστρέφει στο διαμέρισμα μετά από μια βόλτα. Λίγο αργότερα, ακούγεται το κουδούνι. Η Εύη ανοίγει την πόρτα…

Η φρίκη αποκαλύπτεται

Οι γονείς δεν ανησυχούν αρχικά, όμως τη Δευτέρα η Εύη δεν εμφανίζεται στο Πανεπιστήμιο. Την Τρίτη φίλοι της την αναζητούν στο σπίτι της. Δεν απαντά. Την Τετάρτη, η μητέρα της ζητά από την σπιτονοικοκυρά να ανοίξει την πόρτα. Το κλειδί δεν μπαίνει. Με τη βοήθεια κλειδαρά και φίλων, εισέρχονται στο διαμέρισμα και βρίσκουν την Εύη νεκρή στο υπνοδωμάτιο.

Ήταν γυμνή από τη μέση και πάνω, μέσα σε λίμνη αίματος. Οι τοίχοι, το πάτωμα και οι κουρτίνες ήταν βαμμένα κόκκινα. Η ιατροδικαστική έκθεση κάνει λόγο για 104 μαχαιριές, οι 50 στην καρδιά.

Οι καταθέσεις και τα αστυνομικά λάθη

Οι γονείς ενημερώνουν τις αρχές για την παρενόχληση από τον Γιώργο Ζ., ενώ καταθέτουν φίλοι και γνωστοί. Ένα ζευγάρι από την Ευαγγελική Εκκλησία αναφέρει ότι ο ύποπτος τους επισκέφθηκε το ίδιο βράδυ της δολοφονίας, ρωτώντας για τις τελευταίες κινήσεις της Εύης.

Η αστυνομία, όμως, καθυστερεί να καλέσει τον Γιώργο Ζ. για κατάθεση. Ο φάκελος της υπόθεσης μπήκε στο αρχείο το 1999, με πολλές καταγγελίες για αστυνομικές παραλείψεις: δεν συλλέχθηκε γενετικό υλικό, δεν έγιναν τοξικολογικές εξετάσεις, και λείπουν στοιχεία από το κιβώτιο των πειστηρίων.

Η επανεκκίνηση της έρευνας και η δικαστική διαδρομή

Οι γονείς, αποφασισμένοι να βρουν τον ένοχο, καταθέτουν νέα στοιχεία το 2003 και ο φάκελος ανοίγει ξανά. Ανώνυμη επιστολή κατονομάζει έναν συμφοιτητή, αλλά αποδεικνύεται άσχετος. Η έρευνα καταλήγει και πάλι στον Γιώργο Ζ., ο οποίος κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Το 2005 ξεκινά η δίκη του στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου.
«Ήμουν ερωτευμένος με την Εύη, αλλά δεν έχω καμία σχέση με τη δολοφονία της», λέει στην απολογία του.

Το δικαστήριο τον κρίνει ένοχο και του επιβάλλει ισόβια. Δύο χρόνια αργότερα, εκδικάζεται η έφεσή του στη Λάρισα. Οι καταθέσεις διχάζονται για τον χρόνο θανάτου. Ο πατέρας της Εύης δηλώνει:
«Πέρασε έξω από το σπίτι, είδε κόσμο και δεν σταμάτησε ούτε από ανθρώπινο ενδιαφέρον για την κοπέλα, την οποία είχε ζητήσει σε γάμο λίγες ημέρες πριν».

Οι ιατροδικαστές Φίλιππος Κουτσάφτης και Νίκος Καλογρηάς καταθέτουν ότι η δολοφονία έγινε το βράδυ της Κυριακής. Αν ισχύει αυτό, ο Γιώργος Ζ. έχει άλλοθι. Τελικά, αθωώνεται.

Σειρά αναιρέσεων και η τελική απόφαση

Ακολουθούν νέες αναίρεσεις στον Άρειο Πάγο. Το 2010 γίνεται τρίτο δικαστήριο με απόφαση 6-1 υπέρ της αθώωσης. Το 2013 αρχίζει τέταρτο δικαστήριο και ολοκληρώνεται στις 28 Ιανουαρίου, επίσης με αθώωση. Τελικά, το 2014, με την απόφαση 1166/2014, ο Γιώργος Ζ. κηρύσσεται αμετάκλητα αθώος.

Το έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο. Η ψυχή της Εύης Γατίδου εξακολουθεί να αναζητά δικαίωση…