Το ανεξήγητο μυστήριο του θανάτου 9 σκιέρ στο «Βουνό του Θανάτου»[photos][videos]

Το ανεξήγητο μυστήριο του θανάτου 9 σκιέρ στο «Βουνό του Θανάτου»

Φεβρουάριος του 1959 και ένα τραγικό γεγονός που συνέβη στα Ουράλια Όρη, στη κορφή Κολάτ Σιακίλ γνωστή και ως «βουνό του θανάτου», παραμένει ανεξήγητο μέχρι τις μέρες μας χωρίς κανείς να έχει κατορθώσει να δώσει μια πειστική απάντηση.

Το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το παγωμένο βράδυ του Φλεβάρη, στα Ουράλια Όρη, ίσως να μη το μάθουμε ποτέ, καθιστώντας το περιστατικό στο «πέρασμα Ντιάτλοφ», ως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία της ανθρωπότητας

Τα Ουράλια Όρη, γεωλογικά είναι ένα από τα αρχαιότερα ορεινά συστήματα του πλανήτη, είναι γνωστά όχι μόνο για τη μοναδικά υπέροχη φύση του ορεινού όγκου που εκτείνεται για δύο χιλιάδες χιλιόμετρα από βορρά προς νότο στην καρδιά της Ρωσίας, αλλά και για το μυστικισμό και τη μαγεία της εξερεύνησης του ανεξήγητου που προκαλούν κάποιες τοπικές φυσικές (ή και μεταφυσικές!) ανωμαλίες σε αρκετές τοποθεσίες της οροσειράς.

Περισσότερες από 50 τοποθεσίες «ανώμαλων ζωνών» έχουν καταγραφεί στους χάρτες των Ουραλίων, στο βορρά, στο νότο, στα μέσα, υποπολικά, αλλά και στα πολικά Ουράλια.

Το τι πραγματικά συνέβη δε θα το μάθουμε ποτέ γιατί ή κανείς όντως δε ξέρει, ή γιατί δε θα μας το πούνε ποτέ.

Οι λεπτομέρειες προέρχονται από τα ημερολόγια των νεκρών καθώς και από τα αρχεία των σοβιετικών υπηρεσιών που είχαν ασχοληθεί τότε με την υπόθεση.

Το τραγικό αυτό γεγονός, το οποίο έχει μείνει στην ιστορία ως το «πέρασμα Ντιάτλοφ» (Dyatlov Pass) έχει να κάνει τον θάνατο εννέα, από μια ομάδα 10 Ρώσων σκιέρ, οι οποίοι χάθηκαν σε πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες και με θερμοκρασίες κάτω των 30 βαθμών Κελσίου. Από τα στοιχεία καταλαβαίνουμε πως κάτι πραγματικά περίεργο και ανατριχιαστικό συνέβη το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου του 1959.

Η ομάδα των σκιέρ αποτελείτο από φοιτητές του κρατικού πανεπιστημίου τεχνικών σπουδών των Ουραλίων, όλοι εκ των οποίων ήταν ιδιαίτερα έμπειροι στις συνθήκες της περιοχής και τις καιρικές συνθήκες.

Η φοιτητική αποστολή είχε οργανωθεί από τον 23χρονο Igor Dyatlov και είχε ως σκοπό την εξερεύνηση του όρους Otorten (στη γλώσσα των Μανσί ,(τοπική φυλή), σημαίνει «Μην πάτε εκεί») στο βόρειο μέρος των Ουραλίων και ξεκίνησε στις 28 Ιανουαρίου. Το δέκατο μέλος της ομάδας και ο μόνος που δεν πέθανε ο Yury Yudin αισθάνθηκε αδιαθεσία κατά τη διάρκεια της αποστολής και άφησε την υπόλοιπη ομάδα για να μείνει σε ένα χωριό.

Όλοι τους ήταν όμως έμπειροι ορειβάτες και συνηθισμένοι στις κακουχίες.

Έτσι αφήνοντας πίσω τον Yudin, οι υπόλοιποι συνέχισαν και στις 2 Φεβρουαρίου, έφτασαν στο τέλος του ομαλού μονοπατιού και ξεκίνησαν το σκαρφάλωμα. Λόγω κακών καιρικών συνθηκών και μειωμένης ορατότητας, έχασαν το δρόμο τους και κατέληξαν πιο δυτικά απ’ ότι υπολόγιζαν, στην κορυφή Κολάτ Σιακίλ, γνωστή και ως «βουνό του θανάτου». Αποφάσισαν να κατασκηνώσουν εκεί μέχρι να περάσει η κακοκαιρία. Τα γεγονότα το βράδυ πρέπει να ήταν τραγικά.

Σύμφωνα με όσα αποκάλυψαν οι έρευνες (ξεκίνησαν στις 20 Φεβρουαρίου, μετά από εκκλήσεις συγγενών και φίλων), κάτι ώθησε την ομάδα να σχίσει τις σκηνές τους από μέσα προς τα έξω αφήνοντας πίσω όλον τον εξοπλισμό τους (ρούχα, κάμερες, τρόφιμα…) και όπως φαίνεται άρχισαν να τρέχουν έντρομοι μέσα στο χιόνι και στο κρύο προς το χωρίο το οποίο όμως βρισκόταν πολλά χιλιόμετρα από το σημείο της κατασκήνωσης, ήταν σαν να ήθελαν δηλαδή να ξεφύγουν από κάτι.

Τα σωστικά συνεργία έξι μέρες μετά εντόπισαν τον καταυλισμό και μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο μακριά από τις σκηνές, εντόπισαν τα πρώτα δύο πτώματα, τα οποία βρέθηκαν φορώντας μόνο τα εσώρουχα τους, ούτε καν κάλτσες.

Σύμφωνα με αναφορές, κλαδιά του δέντρου βρέθηκαν σπασμένα, σημάδι ενδεχομένως ότι κάποιος ή κάποιοι προσπάθησαν να ανέβουν στο δέντρο, ενώ λίγο πιο πέρα υπήρχαν ίχνη από φωτιά που κάποιοι είχαν ανάψει.

Τρία ακόμη πτώματα βρέθηκαν ανάμεσα στη διαδρομή αυτή και την κατασκήνωση, ανάμεσά σε αυτά ήταν και του Dyatlov και σε στάση σαν να προσπαθούσαν να γυρίσουν πίσω στην κατασκήνωση.

Ένας από τους νεκρούς, ο Rustem Slobodin είχε σπασμένο κρανίο, οι ιατροδικαστές που εξέτασαν τις σορούς διαπίστωσαν πως δεν ήταν αυτή η βασική αιτία θανάτου και ως επίσημη δικαιολογία θανάτου που δόθηκε και αφορούσε όλους τους σκιέρ, ήταν αυτή της υποθερμίας, χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει γιατί όρμησαν τόσο βιαστικά έξω από τις σκηνές.

Δυο μήνες αργότερα, βρέθηκαν τα άλλα τέσσερα πτώματα, θαμμένα κάτω από όγκους χιονιού σε μια χαράδρα κοντά στο σημείο που είχαν κατασκηνώσει.

Τότε ήταν που η υπόθεση άρχισε να γίνεται πιο περίεργη. Και μάλιστα πολύ περίεργη. Τρία από τα τέσσερα πτώματα βρέθηκαν με σπασμένα πλευρά και άσχημα χτυπήματα στο κεφάλι.Στη Ludmila Dubinina είχε αφαιρεθεί η γλώσσα με χειρουργική ακρίβεια. Επίσης τα μάτια είχαν αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια. Τα μάτια λείπουν και από το πτώμα του Zolotarev.

Κανένα από τα σώματα δεν έφερε εκδορές ή μώλωπες. Ωστόσο, η επιδερμίδα των νεκρών σωμάτων είχε μία ανεξήγητη μοβ απόχρωση, ενώ τα μαλλιά τους είχαν ασπρίσει. «Η ποιότητα των εσωτερικών τραυμάτων είναι η ίδια με αυτή ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος» δήλωσε ο ιατροδικαστής της υπόθεσης Boris Vozrozhdenny.

Η υπόθεση όμως στη συνέχεια γίνεται όλο και πιο περίεργη. Οι τέσσερις νεκροί που βρέθηκαν τελευταίοι ήταν καλύτερα ντυμένοι και φορούσαν μάλιστα ρούχα της πρώτης ομάδας, των πέντε δηλαδή νεκρών που είχαν εντοπιστεί πριν από δύο μήνες!

Έτσι ο Zolotarev βρέθηκε να φορά ένα παλτό της Dubinina και η τελευταία είχε τυλίξει στα πόδια της ένα μάλλινο παντελόνι που φορούσαν οι δύο που είχαν βρεθεί κοντά στο πεύκο!

Για να γίνει η υπόθεση ακόμη πιο περίπλοκη, στα ρούχα των τεσσάρων βρέθηκαν ισχυρές δόσεις ραδιενεργής ακτινοβολίας. Ενώ η ίδια ακτινοβολία βρέθηκε τόσο στις σορούς των εννέα σκιέρ, αλλά και στον εξοπλισμό τους. Αυτό έγινε γνωστό μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Μάλιστα ο Ivanov στην αναφορά του έγραφε πως οι δόσεις ραδιενεργού ακτινοβολίας ήταν τόσο ισχυρές που η βελόνα του μετρητή Geiger που είχε μαζί του, ήταν έτοιμη να σπάσει την συσκευή!

Γιατί όμως ο τότε επικεφαλής της υπόθεσης, Lev Ivanov να έχει μαζί του μετρητή Geiger και να μετρήσει ακτινοβολία;

Πάντως το ίδιο βράδυ μια άλλη ορειβατική ομάδα που βρισκόταν περίπου 70 χιλιόμετρα νοτιότερα, παρατήρησε στον ουρανό πορτοκαλί φώτα. Τα ίδια φώτα καταγράφηκαν από τη μετεωρολογική υπηρεσία και τον στρατό και συνέχισαν να εμφανίζονται έως το τέλος του Μαρτίου… Ο Ivanov πιστεύει πως τα φώτα έχουν άμεση σχέση με το θάνατο των σκιέρ, αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει.

«Είμαι πεπεισμένος ότι οι φωτεινές αυτές σφαίρες έχουν σχέση με το θάνατο των παιδιών αυτών» είχε γράψει χαρακτηριστικά στην αναφορά.

Ακόμη και σήμερα τα αρχεία της υπόθεσης δεν έχουν ανοιχτεί και όλες οι προσπάθειες δικηγόρων για να τα φέρουν στο φως έχουν σκοντάψει στα γρανάζια της ρωσικής γραφειοκρατίας του υπουργείου Άμυνας και της FSB που ακόμη αρνούνται να τα παραχωρήσουν.

Ακόμη και σήμερα ο Yury Kuntsevich επικεφαλής του ιδρύματος Dyatlov Foundation το οποίο προσπαθεί να λύσει την υπόθεση δεν μπορεί να αποκαλύψει τα στρατιωτικά πειράματα που γίνονταν στην περιοχή αν γίνονταν:

«Δεν μπορούμε να πούμε τι είδος στρατιωτικών πειραμάτων γινόταν τότε στην περιοχή αλλά αυτή η καταστροφή είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης» είχε δηλώσει στους St. Petersburg Times.

Η περιοχή που η ομάδα των σκιέρ βρήκε το θάνατο ονομάζεται επίσημα ως Dyatlov Pass και ο μοναδικός επιζών ο Yury Yudin δηλώνει ακόμη και σήμερα πως προσεύχεται καθημερινά ζητώντας από το Θεό να μάθει επιτέλους τις πραγματικά έγινε στους φίλους που έχασε.

Παρακάτω παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της αυτοψίας, στην οποία αξίζει να δώσετε προσοχή σε μερικά πράγματα. Το πιο σημαντικό είναι πως στα σώματα των 5 θυμάτων που βρέθηκαν πρώτα η αναφορά είναι πιο λεπτομερή, ενώ στα 4 που βρέθηκαν μετά και η αναφορά είναι πιο σύντομη τη στιγμή που η κατάσταση που βρέθηκαν γεννά περισσότερα ερωτήματα.

Ιατρική αυτοψία των θυμάτων

Αυτοψία των πρώτων τεσσάρων φορέων (Doroshenko, Krivonischenko, Dyatlov, Kholmogorova) έγινε σε ένα χωριό της Vizhai στις 4 Μαρτίου 1959 από τον Μπόρις Αλεξέγεβιτς Vozrojdenniy (ειρωνικά το επίθετό του σημαίνει «ξαναγεννιέται» στα ρωσικά, ενδιαφέρουσα επιλογή του επαγγέλματος). Κατέγραψε τις ζημιές και τα ρούχα που φορούσαν τα θύματα κατά τη στιγμή της ανακάλυψής τους. Αυτοψία του Ρουστέμ Slobodin που βρέθηκε τις 5 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαρτίου.

1) Yury Doroshenko

Yuri Doroshenko είναι ένας από τους δύο ορειβάτες που βρέθηκαν κάτω από τοn κέδρο. Ήταν ο πιο ανθεκτικός και το πιο ψηλό μέλος της ομάδας με ύψος 180 cm. Φορούσε ένα γιλέκο και ένα πουκάμισο, με κοντομάνικο μπλουζάκι, παντελόνι και δεμένο σορτς πάνω από το παντελόνι. Στα πόδια του υπήρχε ένα ζευγάρι μάλλινες κάλτσες. Το παντελόνι είχε δάκρυα στο εσωτερικό των μηρών. Επιπλέον, το αριστερό πόδι είχε καεί εκεί που τελειώνουν οι κάλτσες (που χαρακτηρίζεται από 13). Δεν είχε υποδήματα.

– Τα αυτιά, η μύτη και τα χείλη καλύπτονται από το αίμα.

– Η δεξιά μασχάλη έχει ένα μώλωπα δύο εκατοστά * 1,5 cm

– Η εσωτερική επιφάνεια του δεξιού ώμου έχει δύο γδαρσίματα 2 εκατοστά * 1,5 εκατοστά, χωρίς αιμορραγία στους ιστούς, δύο τομές στο δέρμα

– Στο άνω τρίτο του δικαιώματος μώλωπες στο αντιβράχιο καφέ-κόκκινο με μέγεθος 4 * 1 εκατοστά, 1,5 εκατοστά 2,5 *, 5 * 5 εκατοστά

– Τα δάχτυλα των δύο χεριών έχουν σχιστεί το δέρμα

– Μελανιασμένο δέρμα στο άνω τρίτο και των δύο ποδιών

– Σημάδια από κρυοπαγήματα στο πρόσωπο και τα αυτιά.

– Στο δεξί μάγουλο, αφρώδες γκρι απορρίψεις υγρών από το στόμα

Το ποσό των ούρων ήταν 150 γραμμάρια. Αφρώδες υγρό γκρι που βρέθηκε στο δεξί μάγουλο του νεκρού έδωσε σε μερικούς γιατρούς έναν λόγο να πιστεύουμε ότι κάποιος πριν από το θάνατο τον πάτησε στην κοιλότητα στο στήθος του. Απορρίψεις, ήταν ήσυχο κοινό κατά τη διάρκεια της ανάκρισης της ισχυρής NKVD (μυστικής αστυνομίας του Στάλιν) και των Ειδικών Δυνάμεων. Είπαν αργότερα!!!! << Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι ένας λόγος από μια άσχημη πτώση από ένα δέντρο >>. Ωστόσο αυτή η πτυχή αγνοήθηκε στα τελικά έγγραφα. Αιτία θανάτου: υποθερμία.

2) Yury Krivonischenko

Το σώμα του ήταν το δεύτερο που αποκαλύφθηκε κάτω από τοn κέδρο. Ήταν ντυμένος με πουκάμισο, μακριά μανίκια πουκάμισο, παντελόνι, σκισμένο το παντελόνι και η κάλτσα στο αριστερό του πόδι. Δεν είχε υποδήματα.

– Μώλωπες στο μέτωπο 0,3 * 1,8 εκατοστά και μια μελανιά γύρω από το αριστερό κροταφικό οστό

– Διάχυτη αιμορραγία στο δεξιό κροταφικό και ινιακή περιοχή, λόγω βλάβης σε κροταφικούς μυς

– Η άκρη της μύτης λείπει

– Κρυοπαγήματα στα αυτιά

– Μώλωπες στη δεξιά πλευρά του θώρακα 7 * 2 εκατοστά και 2 * 1,2 εκατοστά

– Μώλωπες στα χέρια

– Αποσύνδεση της επιδερμίδας με άγνωστο αντικείμενο στο πίσω μέρος του αριστερού χεριού του στο πλάτος των 2 εκατοστών

– Το τμήμα της επιδερμίδας από το δεξί χέρι βρίσκεται στο στόμα του νεκρού.

– Μώλωπες στους μηρούς με μικρές γρατσουνιές

– Μελανιά στον αριστερό γλουτό του 10 * 3 εκατοστά

– Εκδορές στην εξωτερική πλευρά του αριστερού μεγέθους 6 * 2 εκατοστά και 4 * 5 εκατοστών

– Μώλωπες στο αριστερό πόδι 2 * 1, 2 * 1,5 και 3 * 1,3 εκατοστά

– Καμμένο το αριστερό πόδι 10 * 4 εκατοστά

Το ποσό των ούρων στην κύστη ήταν 500 γραμμάρια. Αιτία θανάτου: υποθερμία. Πάγωσε στο θάνατο. Η παρουσία του δέρματος ανάμεσα στα δόντια του, που σχίστηκε από τα χέρια του θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι ο Krivonischenko προσπάθησε να παραμείνει στοn κέδρo όσο μπορούσε. Μερικές θεωρίες εικάζουν ότι ήταν αποτέλεσμα της αφοσίωσης του να κόψει τόσα κλαδιά δέντρων, όπως θα μπορούσε.

Τα δύο πρώτα πτωματα (Doroshenko και Krivonischenko) που βρέθηκαν από το περιστατικό Dyatlov παρουσίασαν την αναμενόμενη εικόνα του θανάτου. Τα ρούχα τους είχαν αφαιρεθεί από τους φίλους τους. Μπορεί να ακούγεται κακό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα της Σιβηρίας. Εάν δεν μπορείτε να ζεσταθείτε, θα πεθάνετε γρήγορα.

Ένας από τους πιο κοινούς μύθους που περιβάλλουν αυτούς τους θανάτους είναι μια θεωρία του λεγόμενου << το παράδοξο γδύσιμο >>. Η θεωρία αυτή αγνοεί το γεγονός ότι οι εν λόγω σωροί ήταν παγωμένοι ( κατεψυγμένοι ) μετά τον θάνατό τους και αυτό έγινε από τα άλλα μέλη με τη βοήθεια ενός μαχαιριού σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι ορειβάτες έδειξαν σαφώς λογική θέληση να ζήσουν. Δεν υπήρχε κατάσταση πανικού και δεν υπήρχε παράλογη ενέργεια. Οι σωροί ήταν προσεκτικά και με σεβασμό χαλαρά δίπλα-δίπλα και τα υπάρχοντά τους ήταν χάσμα μεταξύ των επιζώντων.

3) Zinaida Kolmogorova

Η Zinaida ήταν καλύτερα ντυμένη από τους σωρούς κάτω από το κέδρο. Είχε δύο καπέλα, πουκάμισο, πουλόβερ, ζακέτα και ένα άλλο ένα πουλόβερ. Είχε, επίσης, παντελόνι, βαμβάκι αθλητικό παντελόνι, παντελόνι σκι με τρεις μικρές τρύπες στο κάτω μέρος. Είχε επίσης τρία ζευγάρια κάλτσες. Δεν είχε υποδήματα.

– Πρήξιμο των μηνίγγων (σημαντικό χαρακτηριστικό της υποθερμίας)

– Κρυοπαγήματα στις φάλαγγες των δακτύλων

– Πολλές μελανιές στα χέρια και τις παλάμες

– Μια μεγάλη μελανιά περικυκλωμένη από τη δεξιά πλευρά, 29 * 6 εκατοστά

Το ποσό των ούρων στην ουροδόχο κύστη είναι 300 g. Αιτία του θανάτου ανακηρύχθηκε ως υποθερμία λόγω βίαιου ατυχήματος. Περαιτέρω μελέτες αποδείχθηκαν ότι δεν ήταν σεξουαλικά ενεργή κατά τη στιγμή του θανάτου της.

4) Igor Dyatlov

Το κεφάλι του νεκρού ήταν γυμνό. Είχε γούνινο παλτό ξεκούμπωτο με τσέπες, ένα πουλόβερ, πουκάμισο με μακριά μανίκια, παντελόνι του σκι πάνω από το παντελόνι του. Δεν είχε υποδήματα. Είχε μόνο ένα ζευγάρι κάλτσες, μάλλινη στο δεξί πόδι, βαμβακερή στο αριστερό. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί αυτή η άνιση κατανομή Είχε ένα σουγιά και μια φωτογραφία της Zinaida Kolmogorova. Το ρολόι στο χέρι του είχε σταματήσει στις 5:31

– Μικρές εκδορές στο μέτωπο

– Εκδορές πάνω από το αριστερό φρύδι του καφέ-κόκκινο χρώμα

– Καφέ-κόκκινες εκδορές στα δύο μάγουλα

– Αποξηραμένο αίμα στα χείλη

– Η κάτω σιαγόνα ήταν ελλιπής, ο βλεννογόνος ήταν άθικτος δείχνοντας ότι το δόντι είχε χαθεί πολύ πριν το τελικό ταξίδι

– Στο κάτω τρίτο του δικαιώματος αντιβράχιο και την παλάμη στην επιφάνεια πολλές μικρές γρατσουνιές από σκούρο κόκκινο χρώμα (4)

– Μετακαρποφαλαγγική άρθρωση στο δεξί χέρι, είχε μώλωπες καφέ κόκκινο χρώματος. Αυτό είναι κοινός τραυματισμός στο χέρι σε αγώνες. Για να πάρετε μια καλύτερη ιδέα για τις βλάβες που κάνουν, όπως μια γροθιά.

– Καφέ-μοβ μώλωπες στο αριστερό χέρι, και επιφανειακά τραύματα στο 2ο και 5ο δάχτυλο

– Μώλωπες στα γόνατα χωρίς αιμορραγία στους υποκείμενους ιστούς

– Στο κάτω τρίτο του δεξί πόδι μώλωπες

– Στους δύο αστραγάλους είχε εκδορές, έντονο κόκκινο, μέγεθος 1 * 0,5 cm και 3,0 * 2,5 cm. Αιμορραγία στον ιστό

Δεν υπάρχουν εσωτερικά τραύματα. Ποσό των ούρων στην κύστη ήταν ένα λίτρο. Η αιτία του θανάτου ήταν η υποθερμία. Αργότερα ο Yury Yudin μαρτυρά ότι το μακρυμάνικο πουκάμισο που βρέθηκε στο σώμα του Igor Dyatlov ήταν δικό του. Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι Dyatlov το πήρε από το παγωμένο σώμα του Doroshenko αφότου είχε πεθάνει.

5) Rustem Slobodin

– Μικρές καστανοκόκκινες εκδορές στο μέτωπο, δύο γρατσουνιές είναι 1,5 εκατοστά στην απόσταση των 0,3 cm μεταξύ τους

– Καφετί κόκκινο μώλωπα στο επάνω βλέφαρο του δεξιού ματιού με αιμορραγία στους υποκείμενους ιστούς

– Ίχνη αίματος απαλλαγή από τη μύτη

– Οίδημα στα χείλη

– Διόγκωση και πολλές μικρές εκδορές και έχουν ακανόνιστο σχήμα στο δεξί μισό του προσώπου

– Εκδορές στην αριστερή πλευρά του προσώπου

– Επιδερμίδα έχει σχιστεί από τον δεξιό της βραχίονα

– Μώλωπες στις μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις και στα δύο χέρια. Παρόμοιες μώλωπες είναι κοινά σε μάχες σώμα με το χέρι

– Καφέ κερασί μώλωπες στην έσω πλευρά του, στο αριστερό χέρι και την παλάμη

– Μώλωπες στην αριστερή κνήμη σε διαστάσεις 2,5 * 1,5 εκατοστά

Κάταγμα του μετωπιαίου οστού και αιμορραγίες (σκιασμένες περιοχές) στον κροταφικό μυ που βρέθηκαν στο κρανίο του Rustem Slobodin.

Ο Boris Vozrozhdenny πρότεινε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο άγνωστο. Ιατρική αυτοψία αναφέρει επίσης ότι Slobodin υπέστη κατά πάσα πιθανότητα απώλειας του συντονισμού που οφείλεται στο αρχικό σοκ αμέσως μετά το χτύπημα που θα μπορούσε να επιταχύνει τον θάνατό του από την υποθερμία. Ωστόσο,το συμπέρασμα είναι προβλέψιμο προσεκτικό. Ο θάνατος του Rustem Slobodin κρίνεται ως θάνατο από υποθερμία.

Οι υπόλοιπες τέσσερις φορείς υποβλήθηκαν σε ιατροδικαστική εξέταση στις 9 Μαΐου, 1959. Τα πτώματά τους βρέθηκαν τρις μήνες μετά τον θάνατό τους από τους Mansi.

6) Ludmila Dubinina

– Η γλώσσα λείπει και έχει αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια.

– Μαλακοί ιστοί λείπουν γύρω από τα μάτια, τα φρύδια, και αριστερά στην κροταφική περιοχή, τα οστά εκτίθεται μερικώς

– Λείπουν τα μάτια τα οποία έχουν αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια

– Οι χόνδροι της μύτης είναι σπασμένοι

– 2, 3, 4, 5 σπασμένα πλευρά στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές είναι ορατές, κάταγμα

– 2, 3, 4, 5, 6, 7 έχουν σπάσει τα πλευρά στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές είναι ορατές, κάταγμα

– Μαλακοί ιστοί του άνω χείλους λείπουν, τα δόντια και η άνω γνάθο εκτίθεται

– Μαζική αιμορραγία στο δεξιό κόλπο της καρδιάς

– Μελανιά στο μέσο αριστερό μηρό, μέγεθος 10 * 5 εκατοστά

– Κατεστραμμένοι ιστοί γύρω από το αριστερό κροταφικό οστό, μεγέθους 4 * 4 εκατοστά

7) Zolotarev

– Τα μάτια λείπουν

– Λείπει μαλακός ιστός γύρω από το αριστερό φρύδι μάτι, μεγέθους 7 * 6 εκατοστά, τα οστά είναι εκτεθειμένα

– Στήθος, σπασμένα 2, 3, 4, 5 και 6 πλευρές στη δεξιά πλευρά, δύο γραμμές κατάγματος

– Ανοιχτή πληγή στη δεξιά πλευρά με το εκτεθειμένο οστό, 8 * 6 εκατοστά σε μέγεθος

8) Alexandr Kolevatov

– Η έλλειψη των μαλακών ιστών γύρω από τα μάτια, τα φρύδια λείπουν, εκτίθενται τα οστά του κρανίου

– Σπασμένη μύτη

– Ανοικτή πληγή πίσω από το αυτί, το μέγεθος 3 * 1,5 εκατοστά

– Παραμορφωμένο λαιμό

9) Nicolai Thibeaux-Brignolle

– Πολλαπλά κατάγματα στο κροταφικό οστό, με προεκτάσεις στα μετωπιαία και σφηνοειδής οστά , η στενή παρακολούθηση των καταγμάτων στο κρανίο φαίνεται παρακάτω

– Μελανιά στο άνω χείλος στην αριστερή πλευρά

– Αιμορραγία στο κάτω αντιβράχιο, μέγεθος 10 * 12 εκατοστά

to-vouno-tou-thanatou-to-anexigito-peristatiko-sto-perasma-tou-ntiantlof

Τα αποτελέσματα των ερευνών συνοψίζονται στα εξής:

Έξι από τα μέλη της ομάδας πέθαναν από υποθερμία και τρεις από τους θανάσιμους τραυματισμούς.

Δεν υπήρξαν ενδείξεις άλλων ανθρώπων γύρω από τη κατασκήνωση εκτός από τους εννέα ταξιδιώτες για το Kholat Syakhl, ούτε κανενός άλλου στις γύρω περιοχές.

Η σκηνή είχε ανοιχτεί με μαχαίρι από μέσα.

Τα θύματα είχαν πεθάνει 6 έως 8 ώρες μετά το τελευταίο γεύμα τους.

Ίχνη από το στρατόπεδο έδειξαν ότι όλα τα μέλη της ομάδας άφησαν το στρατόπεδο με δική τους πρωτοβουλία, με τα πόδια.

Για να διαλύσει τη θεωρία της επίθεσης από τους ιθαγενείς Mansi, ο Δρ Boris Vozrozhdenny δήλωσε ότι οι θανάσιμοι τραυματισμοί των τριών ορειβατών δεν θα μπορούσε να έχουν προκληθεί από ένα άλλο ανθρώπινο ον, “επειδή η δύναμη των χτυπημάτων ήταν πολύ ισχυρή και δεν είχε καταστραφεί μαλακός ιστός.

Ιατροδικαστική έρευνα είχε δείξει υψηλές δόσεις ραδιενέργειας στα ρούχα λίγων θυμάτων.

Δεν κυκλοφόρησαν έγγραφα που περιείχαν πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων των σκιέρ.
Δεν υπάρχουν επιζώντες του περιστατικού. Και κάπως έτσι έκλεισε το επίσημο πόρισμα

Η τελική ετυμηγορία ήταν ότι όλα τα μέλη της ομάδας πέθαναν εξαιτίας μιας «συναρπαστικής φυσικής δύναμης». Η ανάκριση σταμάτησε επίσημα τον Μάϊο του 1959 ως αποτέλεσμα της «απουσίας ενός ενόχου». Οι φάκελοι είχαν σταλεί σε ένα μυστικό αρχείο, και οι φωτοτυπίες της υπόθεσης άρχισαν να διατίθεται μόνο στη δεκαετία του 1990, με κάποια τμήματα να λείπουν.

Θεωρίες

Οι θεωρίες είναι αρκετές. Άλλοι μιλάνε για εξωγήινους, άλλοι πως οι Ρώσοι έκαναν κάποιο πείραμα και πως υπεύθυνες είναι οι ρώσικες ειδικές δυνάμεις που απλά ήθελαν να απαλλαγούν από μάρτυρες. Άλλοι λένε πως τους σκότωσαν οι κυνηγοί Mansi. Ενώ μια άλλη θεωρία λέει πως τους σκότωσαν Δυτικοί πράκτορες. Υπάρχει και η θεωρία για μια χιονοστιβάδα που τους παρέσυρε.

Όλες οι θεωρίες παρουσιάζουν για μεγάλα κενά ή δεν λαμβάνουν μερικά δεδομένα που ήδη ξέρουμε. Ας υποθέσουμε πως έγινε ένα ρώσικο πείραμα, και πως τους σκότωσαν οι ρώσικες ειδικές δυνάμεις για να μην υπάρχουν μάρτυρες.

Για ποιο λόγο να μπουν στη διαδικασία να τους θάψουν ξεχωριστά; Γιατί η σκηνή είχε σχιστεί από μέσα προς τα έξω; Γιατί να τους δώσουν χρόνο ν’ ανάψουν φωτιά ή να προσπαθήσουν ν’ ανάψουν φωτιά; Και στην τελική γιατί Ρώσοι κομάντο στους -30 βαθμούς Κελσίου να μπουν σε όλη αυτή τη διαδικασία; Αυτή η θεωρία εξηγεί μόνο το ότι βρέθηκε ραδιενέργεια σε ρούχα και εξοπλισμό. Αν εμπλέκονται ρώσικες μυστικές δυνάμεις, μπορούσαν απλά να τους σκοτώσουν, να τους εξαφανίσουν και να μη βρούμε ή μάθουμε ποτέ τίποτα.

ΑΤΙΑ και εξωγήινοι

Έχουμε ακούσει πολλά για απαγωγές από εξωγήινους και εξωγήινων πειραμάτων. Πολλοί υποστηρίζουν πως οι ορειβάτες έπεσαν θύματα εξωγήινων πειραμάτων και πως υπέστησαν ακρωτηριασμούς και όλα τα άλλα χτυπήματα στην προσπάθεια διαφυγή τους.

Λέγεται πως περίπου την ίδια ώρα σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ξεκινήσει επίθεση με ρουκέτες από τη βάση Baykanur σε ένα άγνωστο λαμπερό αντικείμενο το οποίο οι αρχές είχαν πει ότι είχε το μέγεθος όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Παρά το γεγονός ότι οι στρατιωτικές ρουκέτες εκτοξεύθηκαν δεν βρήκαν τον στόχο τους και το αντικείμενο προσγειώθηκε στη βόρεια Ουράλια όρη.

Διάφοροι γεωλόγοι σε απόσταση 70 χλμ. από τα βουνά είδαν το τεράστιο λαμπερό αντικείμενο να έχει παλλόμενες τροχιές και να πετά προς την κατεύθυνση της Syakhl Kholat την ημέρα της τραγωδίας (το βράδυ της 1ης Φεβρουαρίου). Αυτή η θεωρία εν μέρη μπορεί να εξηγήσει την ραδιενέργεια, τους ακρωτηριασμούς ίσως και τα κατάγματα. Αλλά δεν εξηγεί όμως το γιατί η σκηνή να κοπεί από μέσα προς τα έξω. Δεν εξηγεί το γιατί να φύγουν όλοι από τη σκηνή χωρίς ρούχα και εξοπλισμό. Και δεν έχουμε άλλα στοιχεία.

Υπάρχει και άλλη μια αναφορά η οποία αγνοήθηκε, η οποία προέρχεται από τους Μansi, αλλά πρόκειται για μια φανταστική ιστορία όπως λένε οι Ρώσοι. Είναι όμως; Η ιστορία έχει ως εξής:

Πρόκειται για το << Древній демон гори >> ( Αρχαίο Δαίμονα του βουνού )! Η ιστορία θυμίζει πολύ τη ταινία Predator (Ο Κυνηγός). Αυτός ο δαίμονας ήρθε στο βουνό αυτό τα αρχαία χρόνια μέσα σε ένα λαμπερό άστρο όπου έπεσε από τον ουρανό. Η όψη του είναι σχεδόν αόρατη και φρικιαστική, μπορεί να τον δούνε μόνο τα έμπειρα μάτια κυνηγού και όταν τον δουν θα αντικρίσουν μια μορφή τεράστιου ανθρώπου σαν να έχει μάζα από νερό και μπορεί να δει μέσα από αυτή την μάζα τι υπάρχει πίσω του!

Ένας μόνο κυνηγός είχε γλυτώσει από τον αρχαίο αυτό δαίμονα με αποτέλεσμα να χάσει το χέρι του όπου και είχε πάρει ο δαίμονας μαζί του. Οι Μansi λένε ότι μόνο στους κυνηγούς έκανε επιθέσεις ο αρχαίος αυτός δαίμονας, αλλά αργότερα και σε κάποιες περιπτώσεις έκανε επιθέσεις και σε γυναίκες. Αν και είχαν κάνει πολλά κυνήγια για να τον πιάσουν ποτέ δεν τα κατάφεραν και οι πιο πολλές αποστολές είχαν τα τραγικά αποτελέσματα της ομάδας των σκιερ. Είναι απαγορευμένο για τους Mansi να μιλάνε για τον αρχαίο δαίμονα του βουνού, γιατί λένε από την στιγμή που σταμάτησαν να τον κυνηγάνε αλλά και να μιλάνε για αυτόν σταμάτησε να τους καταδιώκει. Οι Mansi πιστεύουν ότι ακόμα βρίσκεται στο βουνό και όταν χάνεται κάποιος ορειβάτης το χρεώνουν στον αρχαίο δαίμονα του βουνού!

Το 2000 δημιουργήθηκε μια ομάδα διερεύνησης του Συμβάντος στο Πέρασμα Ντιάτλοφ, το Dyatlov Group Memory Fund, που αναζητεί αυτόπτες μάρτυρες «οι οποίοι ίσως κράτησαν κλειστά τα στόματά τους» όλα αυτά τα χρόνια.

Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει παραχθεί κάποιο αξιόλογο συμπέρασμα, γεγονός που καθιστά το «Πέρασμα του Ντιάτλοφ», ως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης ιστορίας….

πηγή