Η Μαρία Τζομπανάκη, η «καπετάνισσα» του «Σασμού» είχε βεντέτα στην οικογένειά της: Είχαν σφάξει τον θείο της

Η Μαρία Τζομπανάκη, η γνωστή «καπετάνισσα» από τη σειρά «Σασμός», έχει αναφερθεί δημόσια σε προσωπικές εμπειρίες με βεντέτα μέσα στην οικογένειά της, ανασύροντας μνήμες που θυμίζουν έντονα την υπόθεση της επιτυχημένης σειράς.

Η «καπετάνισσα» του «Σασμού» και οι παραλληλισμοί με την πραγματική της ζωή

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στα Βορίζια και την αιματοχυσία από την οικογενειακή βεντέτα μεταξύ των οικογενειών Φραγκιαδάκη και Καργάκη, που άφησε πίσω της δύο νεκρούς, το μυαλό πολλών θεατών πηγαίνει αυτόματα στον «Σασμό» και στον ρόλο της «καπετάνισσας», τον οποίο ερμηνεύει η Μαρία Τζομπανάκη.

Στη σειρά, η μορφή της χηρεμένης γυναίκας που κρατά τα ηνία της οικογένειας είναι καθοριστική. Μετά τον θάνατο του άντρα της εξαιτίας βεντέτας, διψούσε για εκδίκηση, όμως τελικά συνήνεσε να γίνει «σασμός». Οι σκηνές αυτές, όπως φαίνεται, δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα της ίδιας της ηθοποιού.

Η ίδια έχει μιλήσει ανοιχτά σε συνεντεύξεις για την ύπαρξη βεντέτας στη δική της οικογένεια.

Η αποκάλυψη για τη βεντέτα που σταμάτησε η ίδια

Σε συνέντευξή της στη Ναταλία Γερμανού, η Μαρία Τζομπανάκη είχε δηλώσει:

«Στην ιστορία της οικογένειας υπάρχει μία βεντέτα που σταμάτησε η γιαγιά μου και το 1989 σταμάτησα κι εγώ μία στην αναπνοή του να αρχίσει».

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όταν σάζεις μια βεντέτα που μπορεί να σε αφορά και προσωπικά, δηλαδή να έχει να κάνει με το αίμα και της δικής σου οικογένειας, κοστίζει πάρα πολύ. Αλλά είχα γίνει ήδη μητέρα και σκεφτόμουν το παιδί μου που ήταν αγόρι και που θα μπορούσε να εμπλακεί στο μέλλον σε τέτοιες ιστορίες, αθώος γαρ. Είχα κάνει κάτι το οποίο ευόδωσε και δόξα τω Θεώ σταμάτησαν όλα εκεί».

Η τραγική ιστορία του θείου της και η παρέμβαση της γιαγιάς

Σε μια άλλη συνέντευξή της, ενώ βρισκόταν στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Σασμού», η Μαρία Τζομπανάκη είχε αναφέρει:

«Δεν γεννήθηκα μόνο αλλά μεγάλωσα στην Κρήτη και τα έζησα… Ο σασμός, όπως τον έχω βιώσει μέσα από την οικογένειά μου όχι μόνο ως Κρητικιά, είναι μια ιερή κατάσταση. Είχε γίνει στην οικογένειά μας πολύ παλιά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Η γιαγιά μου η Μαρία είχε μια αρχοντική οικογένεια κι ήταν πολλά αγόρια και κορίτσια. Η γιαγιά μου ήταν 20 χρονών κι ο αδερφός της ο Μανώλης, είχε πάει με έναν φίλο του κάπου κι ο φίλος του είχε κάποια προηγούμενα με άλλον. Τσακώθηκαν, πιάστηκαν στα χέρια, έβγαλε το μαχαίρι του για να το δώσει στον αδερφό του φίλου της γιαγιάς μου και μπήκε μπροστά ο θείος μου ο Μανώλης. Τον έσφαξε στην κυριολεξία.

Τους έβγαλαν και μαντινάδες τότε. «Όταν θα περάσει νεκρός για την εκκλησία, σύρε Μαρία μια φωνή να κλάψει η Παναγία». Ενώ τον κουβαλούσαν στο σπίτι αιμόφυρτος, έλεγε μαντινάδες. Έτσι εξέφραζαν τότε τα συναισθήματά τους.

Η γιαγιά μου είχε μεσολαβήσει για να μην υπάρξει μια αντεκδίκηση γιατί ο θείος μου ο Μανόλης, δεν είχε κανένα λόγο να σκοτωθεί. Το πέτυχε η γιαγιά μου και την ευχαριστούσαν οι οικογένειες των άλλων δύο» είχε πει.