Νέα απάντηση από Χρυσηίδα Δημουλίδου σε Βαρθακούρη: Έστειλα την ίδια μέρα προσωπικό μνμ. -Αν το επιθυμεί ας το αναρτήσει δημόσια

Στα χαρακώματα Χρυσηίδα Δημουλίδου και Χάρης Βαρθακούρης. Η νέα κόντρα που ξέσπασε και το σκληρό μήνυμα

Η κόντρα ανάμεσα σε Χρυσηίδα Δημουλίδου και Χάρη Βαρθακούρη, μόλιος… φούντωσε για τα καλά. Πρόκειται για μία κόντρα που ξεκίνησε από την κριτική της συγγραφέως στον τραγουδιστή για την παρουσία του στο Σου Κου Family.

Ακολούθησε ησκληρή απάντηση του Χάρη Βαρθακούρη, ο οποίος μεταξύ άλλων, υποστήριξε πως αν ήθελε να τον διορθώσει, θα έπρεπε να του στείλει ένα προσωπικό μήνυμα.

Σε νέα μακροσκελή ανάρτησή της, η Χρυσηίδα Δημουλίδου παρακάλεσε τον Χάρη Βαρθακούρη να δείξει το μήνυμά της και ανέφερε, μεταξύ άλλων:

«Το ότι δεν έχω το δικαίωμα της γνώμης μου ή να ασκήσω κριτική σε ότι με ενοχλεί ή θίγει την αισθητική μου παρά μόνο να μου ασκείται από το οποιοδήποτε γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι οι συγγραφείς πρέπει να γράφουν αυστηρά μόνο βιβλία και να μην έχουν γνώμη στο δημόσιο βίο και γεγονότα… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι έχω ωριμάσει- άρα γεράσει- επομένως έχω το ακαταλόγιστο και δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ και να πράξω… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι εκφράζομαι στην Ελληνική γλώσσα αλλά δεν γίνονται αντιληπτά αυτά που γράφω, μεταφέροντας παραποιημένη την έννοια κειμένων μου… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι ζηλεύω τα ευτυχισμένα, πολιτισμένα ζευγάρια και τις όμορφες νέες γυναίκες… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι δηλώνω συγγραφέας του τύπου «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις»… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι χρησιμοποιώ “επώνυμους” για να αναγνωριστώ στο Πανελλήνιο και να πουλήσω τα βιβλιαράκια μου που δεν αγοράζει κανένας… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι είμαι αγενής, κακόβουλος άνθρωπος που δεν έχει κανένα σκοπό στην ζωή του, απλά περιφέρομαι ως δηλητηριώδες φίδι… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι πρέπει να το “βουλώνω” όταν μιλούν οι άλλοι και μόνο να ακούω… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

– Το ότι η ζωή μου είναι κενή, χωρίς ενδιαφέρονται πέρα από το να παρακολουθώ τις ζωές των άλλων… Ειλικρινά με ξεπερνάει.

Πολλά με ξεπερνούν σ’ αυτή την χώρα. Όπως η Αγένεια, Ημιμάθεια, Αμάθεια, Ψεύδη, Υποκρισία, έλλειψη Παιδείας, έλλειψη Καλών Τρόπων, οι Συκοφαντίες, η Χειραγώγηση, η έλλειψη Σεβασμού, η Περιφρόνηση στις ώριμες ηλικίες ή τον αδύναμο κρίκο, η ανικανότητα Αντίληψης της πραγματικότητας, η έλλειψη σεβασμού στην Προσφορά, κάθε είδους, η Αναξιοκρατία, η μη δημόσια Αναγνώριση των πραγματικά ικανών και ταλαντούχων ανθρώπων, η επικράτηση κυκλωμάτων κλπ κλπ.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Τόλμησα η “πτωχή”, να πω τη γνώμη μου για συμπεριφορά πολύ γνωστού προσώπου, με αποτέλεσμα να δεχτώ καταιγισμό ιδιαίτερα προσβλητικών έως μηνύσιμων σχολίων που φωτογραφήθηκαν και επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου. Το να μη συμφωνεί κάποιος με αναρτήσεις ή σχόλια άλλου μέσα στο f/b, το καταλαβαίνω και μπορεί να τον αντικρούσει με επιχειρήματα.

Όταν όμως οι σχολιασμοί ξεφεύγουν της θεματολογίας του κειμένου, τα λόγια διαστρεβλώνονται και μεταφέρονται με τρόπο ώστε να δημιουργηθούν οι χείριστες των εντυπώσεων, εκεί τα πράγματα ξεφεύγουν. Για να εχω τη συνείδηση μου καθαρή, έστειλα την ίδια μέρα, στο συγκεκριμένο πρόσωπο που θεωρεί ότι του επιτέθηκα, προσωπικό μακροσκελές μνμ όπου του εξήγησα με πολύ ευγενικό τρόπο για ποιο λόγο έκανα την ανάρτηση. Κι αν το επιθυμεί ας το αναρτήσει δημόσια.

Πέρα απο την συγγραφή, παράλληλα δημοσιογραφώ απο την δεκαετία του 1980 και αν δεν είχα γίνει αεροσυνοδός, θα ήμουν δημοσιογραφος και τα δύο δεν τα προλάβαινα. Άρα ενδιαφέρομαι για τα πάντα και σχολιάζω. Αν λοιπόν οι συγγραφείς θεωρούνται “πνευματικοί άνθρωποι”, έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα κατέθεταν τη γνώμη τους.

Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, οι απόψεις, ειδικά των “ώριμων” συγγραφέων, έχουν μεγάλο βάρος και λαμβάνονται υπόψιν πολύ σοβαρά. Ο συγγραφέας επιβάλλεται να έχει συμμετοχή όμως στη Ελλάδα, το κάνουν ελάχιστοι, οι υπόλοιποι αδιαφορούν ή φοβούνται να εκφραστούν, μη χάσουν αναγνωστικό κοινό.

Εγω δεν φοβάμαι μη χάσω αναγνώστη που δεν θα με αγοράσει επειδη έχω δημόσιο λόγο, φοβάμαι μη χάσω φίλους. Φοβάμαι μη χάσω αξιόλογους ανθρωπους που φωτίζουν τη καθημερινότητα μου, δόξα των Θεώ, υπάρχουν. Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Με όμορφες ψυχές, ευγένεια, ήθος, που επιδιώκουν το καλό του άλλου, αρνούμενοι να γίνουν ύαινες έτοιμες να ξεσκίσουν σάρκες.

Δεν εχω ανάγκη απο καμιά προβολή, είμαι πολύ χορτασμένη απο όλα. Κι όταν λέω όλα, το εννοώ. Εκείνο που επιδιώκω πλέον, είναι να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτός είναι ο σκοπός, όχι η κατηγορία ή συκοφαντία.

Όσοι με διαβάζουν γνωρίζουν πολύ καλά, μέσα απο τα βιβλία μου, πόσο μοχθώ γι αυτό. Αν τώρα καποιοι που ενώ αγνοούν το έργο μου παράλληλα το επικρίνουν, το προβλημα το έχουν εκείνοι, όχι εγω.

Έχω φθάσει σε μια ηλικία που αρνούμαι να σπαταλιέμαι σε γελοιότητες του τύπου “είπα, είπες, ξείπα”, το θεωρώ τραγικό. Όμως όταν καποια πράγματα υπερβαίνουν τα όρια, τότε θα αμυνθώ. Στα 26 χρόνια ως συγγραφέας, με 35 έργα όλα στην πρώτη γραμμή, άκουσα κι αντιμετώπισα πολλά. Έχω πια σκληρύνει, εχω αντισώματα, δεν ενοχλούμαι όπως παλιά…

Ζούμε μια περίοδο οργής, τεράστιας ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το τι μας ξημερώνει αύριο. Αυτό οδηγεί σταδιακά στην ανθρωποφαγία, παράνοια , έγκλημα. Όταν όμως υπάρχουν βάσεις και γονείς που κατευθύνουν σωστά τα παιδιά τους,, υπάρχουν και ισχυρές αντιστάσεις. Αν καποιοι θεωρείτε πως είμαι γραφική, πως γράφω βλακείες, μη με διαβαζετε, μη μπαίνετε στην σελίδα μου, παρακαλώ αγνοήστε με.

Δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, λιθαράκι είμαι κι αυτό έπρεπε να είμαστε όλοι μας. Τα σπίτια δεν χτίζονται με μία μόνο πέτρα, χρειάζονται πολλές για να αντέχουν τις καταιγίδες. Δεν είναι τι λέω, αλλά πως το λέω και μεταφέρω.

Το να κανιβαλιζόμαστε, δεν οδηγεί πουθενά. Το να διεκδικούμε όμως το δικαίωμα της γνώμης μας, με ωραίο τρόπο, ακόμη και λάθος να είναι, θα ληφθεί σοβαρά.

Δεν πιστευω στο χάσμα γενεών, πιστευω στο χάσμα Αντιλήψεων. Μπορεί ένα μεγάλος άνθρωπος να είναι σύγχρονος κι ένας νέος κονσερβοποιημένος.

Δεν ευθύνεται η ηλικιακή απόσταση αλλά το πόσο θέλεις να καταλάβεις τον άλλον, πόσο είσαι έτοιμος να τον αποδειχτείς και να μάθεις απο εκείνον.

Ποιος είπε ο μεγαλύτερος δεν μαθαίνει απο τον νεώτερο του; ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.

Κι εγω ακούω.

Χρυσηίδα Δημουλίδου»

Δείτε εδώ ολόκληρη την ανάρτηση της Χρυσηίδας Δημουλίδου στην προσωπική της σελίδα στο Facebook.