Είναι μόλις 24 ετών αλλά έχει επισκεφθεί οδηγώντας την νταλίκα της αρκετές χώρες της Ευρώπης.
Επικοινωνιακή, καλοσυνάτη και αισιόδοξη η Ντανιέλα κάνει συχνά για τις ανάγκες της δουλειάς της το δρομολόγιο Ελλάδα-Ιταλία. Ιδιαίτερα χαρούμενος άνθρωπος απολαμβάνει τις στιγμές της ζωής της και φροντίζει να τις κάνει ξεχωριστές!
Το ραντεβού μας δόθηκε στο Ρίο και εκείνη μας υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο, μέσα στην νταλίκα της
Την συναντήσαμε αμέσως μετά την επιστροφή της από ένα ταξίδι. Το ραντεβού μας δόθηκε στο Ρίο και μας υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο, μέσα στην νταλίκα της.
Μπήκαμε στο “καταφύγιό της”, εκεί όπου περνά αρκετό χρόνο και μιλήσαμε μαζί της για όλα. Για την απόφαση της να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα, για την καθημερινότητά της, τα ταξίδια της, τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει αλλά και για το μέλλον.
Σε συναντάμε μετά από ένα ακόμα ταξίδι σου στην Ιταλία… Αυτό το δρομολόγιο το κάνεις συχνά… Ποια είναι η αποστολή σου;
Το κάθε δρομολόγιο κρατάει πέντε έως έξι μέρες
Κάνω τέσσερα δρομολόγια Ελλάδα-Ιταλία, κάθε μήνα. Εξάγουμε ελληνικά προϊόντα στην Ιταλία και εισάγουμε ιταλικά. Το κάθε δρομολόγιο κρατάει πέντε έως έξι μέρες. Από τη στιγμή που θα πάρω το καράβι, θα φύγω από την Ελλάδα και θα πάω στην Ιταλία… θα χρειαστεί μία εβδομάδα για να επιστρέψω.
Πηγαίνεις και σε άλλες χώρες;
Μετά από ένα χρόνο δουλειάς σε συνεργείο και παρόλο που αγαπούσα αυτό που έκανα, δεν μου άρεσε που ήμουν σε κλειστό μέρος
Προς το παρόν πηγαίνω μόνο στην Ιταλία. Στο παρελθόν έχω πάει σε αρκετές χώρες δουλεύοντας. Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Βέλγιο.
Είσαι η νεότερη γυναίκα που οδηγεί νταλίκα στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα, πιστεύω πως ναι. Στο εξωτερικό όμως έχω δει αρκετές κοπέλες που έδειχναν νέες.
Υποθέτω πώς όταν ήσουν μικρή δεν έλεγες πως μεγαλώνοντας ήθελες να γίνεις οδηγός νταλίκας….
Πράγματι, δεν το έλεγα. Καμία σχέση. Μου άρεσε η γυμναστική και ήθελα να ασχοληθώ μαζί της. Από εκεί και πέρα είδα ότι με «τραβούσε» πολύ και ο τομέας της αυτοκίνησης. Είχα επηρεαστεί από τον πατέρα μου ο οποίος αν και ήταν δάσκαλος, ασχολιόταν πολύ με το αυτοκίνητό του. Βλέπαμε μαζί και formula. Ίσως πήρα και από εκεί κάποιου είδους «τρέλα».
Πήρα την απόφαση να πάω σε επαγγελματικό Λύκειο. Έχω τελειώσει τεχνικός οχημάτων και μετά από τη σχολή συνέχισα τις σπουδές μου στη Γερμανία. Ασχολήθηκα με τον τομέα που περιλαμβάνει τα υβριδικά και ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα.
Πρέπει να επιλέγουμε τη δουλειά μας έχοντας στο μυαλό μας ότι θα την κάνουμε για πολλά χρόνια στη ζωή μας
Μετά από ένα χρόνο δουλειάς σε συνεργείο και παρόλο που αγαπούσα αυτό που έκανα, δεν μου άρεσε που ήμουν σε κλειστό μέρος. Ήθελα να βγω έξω στον κόσμο, να δω κι άλλα πράγματα. Να κάνω ταξίδια. Η γνώμη μου είναι ότι δε γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε σε ένα μέρος.
Επίσης θεωρώ ότι πρέπει να επιλέγουμε τη δουλειά μας έχοντας στο μυαλό μας ότι θα την κάνουμε για πολλά χρόνια στη ζωή μας και άρα πρέπει να είναι κάτι που θα μας ευχαριστεί. Έτσι σκέφτηκα ότι μου αρέσει η οδήγηση, η πρόσκληση, τα ταξίδια, να είμαι μόνη μου κάποιες φορές. Η νομαδική ζωή που έχει να κάνει όμως και με πολλούς ανθρώπους. Κάπως έτσι κατέληξα εδώ. Ήταν μία δική μου απόφαση…
Όταν πήρες αυτή την απόφαση, τι ήταν αυτό που σε τρόμαζε περισσότερο;
Φοβάμαι μην κάνω κάποιο τραγικό λάθος που θα κοστίσει ζωές
Περισσότερο με τρόμαζε ο όγκος της νταλίκας… και να μην κάνω κάποιο τραγικό λάθος που θα κοστίσει ζωές. Όταν παίρνεις το δίπλωμα και ξεκινάς, σου φαίνονται όλα βουνό. Με τον καιρό συνηθίζεις. Έχω πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου και θέλω ότι κάνω να το κάνω καλά. Προσπάθησα πολύ…. Έκανα δοκιμές σε περιορισμένους χώρους. Βέβαια κανείς δε μπορεί να πει ότι τα ξέρει όλα, είναι ψέματα.
Όταν παίρνεις το δίπλωμα και ξεκινάς, σου φαίνονται όλα βουνό. Με τον καιρό συνηθίζεις
Πώς ανακοίνωσες την απόφασή σου στους δικούς σου;
Η αλήθεια είναι ότι τα επαγγέλματα που διάλεγα δεν ήταν «γυναικεία». Φυσικά ήταν μια έκπληξη γι΄αυτούς και σίγουρα έχουν πάντα μια ανησυχία. Όμως ξέρουν τον χαρακτήρα που έχω και καθησυχάζονται. Ξέρουν ότι θα προσέξω και ότι μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου. Φυσικά υπάρχουν τα απρόοπτα. Αγχώνονται αλλά μου έχουν εμπιστοσύνη.
Οι δικοί μου άνθρωποι αγχώνονται αλλά μου έχουν εμπιστοσύνη
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που έχει να αντιμετωπίσει κανείς σε αυτό το επάγγελμα και πώς μπορεί να προστατευτεί;
Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Πρώτα απ’ όλα οι καιρικές συνθήκες. Το χιόνι, το βρεγμένο οδόστρωμα, ο αέρας. Και μόνο που είσαι στο δρόμο, κινδυνεύεις. Το μοιραζόμαστε με πολλά αυτοκίνητα, άλλες νταλίκες. Ο οδηγός πρέπει να είναι προνοητικός, να τηρεί τις αποστάσεις ασφαλείας. Κατά την φόρτωση και την εκφόρτωση υπάρχουν επίσης πολλοί κίνδυνοι. Μπορεί να υπάρξουν ατυχήματα τραβώντας τον μουσαμά, να πέσουν αντικείμενα.
Επιλέγω να κοιμάμαι στην νταλίκα για να μπορώ να έχω τον πλήρη έλεγχο του οχήματος αλλά και του φορτίου
Από εκεί και πέρα δεν πρέπει να δίνεις δικαίωμα σε κανέναν. Φροντίζεις να κοιμάσαι σε ασφαλές μέρος, σε ένα ασφαλές παρκινγκ. Αν και σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται σε 45 χώρες ο οδηγός να κάνει διάλλειμα (45ωρη ανάπαυση) μέσα στο όχημα του, επιλέγω να κοιμάμαι στην νταλίκα για να μπορώ να έχω τον πλήρη έλεγχο του οχήματος αλλά και του φορτίου. Αν είμαι σε ένα ξενοδοχείο, δε ξέρω τι γίνεται στη νταλίκα μου.
Ένα σοβαρό θέμα είναι αυτό των μεταναστών που προσπαθούν να φύγουν από την Πάτρα μέσω του λιμανιού της…
Έχω έρθει αντιμέτωπη με αυτό, όχι πολλές φορές. Βοηθούσαν ο ένας τον άλλο να μπουν…. Κατέβηκα κάτω και τους παρακάλεσα να φύγουν, και έφυγαν.
Υπάρχουν συνάδελφοι που είναι φυλακή είτε στην Ελλάδα είτε στην Ιταλία, άδικα
Το θέμα είναι ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση σε αυτό. Υπάρχουν συνάδελφοι που είναι φυλακή είτε στην Ελλάδα είτε στην Ιταλία, άδικα. Σαφώς υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν πληρωθεί για να τους μεταφέρουν αλλά γενικά είναι αδικία όλο αυτό. Να είσαι αγχωμένος, να μην μπορείς να παρκάρεις στο λιμάνι. Και να μην φταίει, θα την «πληρώσει» ο οδηγός.
Πώς έγινε και σε εμπιστεύτηκε ο πρώτος εργοδότης σου;
Στο εξωτερικό, και ειδικά στη Γερμανία, υπάρχουν πολλές γυναίκες που κάνουν το επάγγελμα του μεταφορέα
Η πρώτη ευκαιρία μου δόθηκε στην Γερμανία. Είχα πάρει την απόφαση με την οικονομική κρίση να πάω εκεί. Στο εξωτερικό, και ειδικά στη Γερμανία, υπάρχουν πολλές γυναίκες που κάνουν το επάγγελμα του μεταφορέα αλλά ποιος θα πίστευε ότι θα έδιναν την ευκαιρία σε μια κοπέλα 21 ετών, χωρίς εμπειρία. Κι όμως έγινε.
Με κόπο και μεράκι τα κατάφερα. Ήταν διστακτικοί αλλά έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Έχουν περάσει τρία χρόνια έχω αλλάξει εργοδότη και τώρα είμαι σε ελληνική εταιρεία και χαίρομαι πολύ γι΄αυτό. Πλέον είμαι στην Ελλάδα.
Τα χρήματα από αυτή τη δουλειά, είναι καλά;
Είναι μία δουλειά με απαιτήσεις που δεν πληρώνεται όπως θα έπρεπε να πληρωθεί και αυτό που μένει είναι η αγάπη γι΄αυτό το επάγγελμα. Για μένα προσωπικά τα χρήματα είναι καλά.
Είναι μία δουλειά με απαιτήσεις που δεν πληρώνεται όπως θα έπρεπε να πληρωθεί
Αυτό είναι και κάτι που εξαρτάται από τον άνθρωπο. Αν είσαι συνέχεια έξω και τρως δε θα σου μείνει κάτι. Μαγειρεύω, έχω τα πάντα μαζί μου και προσπαθώ να κάνω μία καλή οικονομική διαχείριση γιατί έτσι μπορώ να αποταμιεύσω κάποια χρήματα.
Πώς περνάς τον χρόνο σου, στην Αθήνα, όταν δε δουλεύεις;
Μου αρέσει η φύση, η γυμναστική και όταν έχει καλό καιρό θα πάρω το αυτοκίνητο και θα πάω σε κάποιο βουνό να περπατήσω
Δεν δουλεύω περίπου τέσσερις μέρες τον μήνα. Μου αρέσει η φύση, η γυμναστική και όταν έχει καλό καιρό θα πάρω το αυτοκίνητο και θα πάω σε κάποιο βουνό να περπατήσω. Το καλοκαίρι μου αρέσει το κολύμπι. Αν δε κάνω κάτι τέτοιο θα μείνω στο σπίτι να ξεκουραστώ να δω μια ταινία, να περιποιηθώ τον εαυτό μου…
Φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε αυτό το επάγγελμα αρκετά χρόνια μετά;
Όσο έχω την υγεία μου θα συνεχίσω να κάνω αυτό το επάγγελμα. Έχω όνειρα γι’ αυτό το επάγγελμα γιατί έχει πολλούς διαφορετικούς τομείς που μπορείς να ακολουθήσεις. Αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη δουλειά που δε μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτή.
Ο μόνος λόγος που θα άξιζε να υποχωρήσω θα ήταν η δημιουργία οικογένειας
Ο μόνος λόγος που θα άξιζε να υποχωρήσω θα ήταν η δημιουργία οικογένειας. Θεωρώ ότι μία γυναίκα όταν γίνεται μητέρα πρέπει να είναι συνέχεια με το παιδί της το οποίο χρειάζεται να είναι και με τους δυο γονείς του. Για μένα η οικογένεια σημαίνει πλήρη αφοσίωση.
Και δεν την αποκλείεις;
Είχα 45 ώρες κενό και πήρα την απόφαση να πάω στη Disneyland αφού διέσχισα 17 χιλιόμετρα με το ποδήλατο μου
Όχι. Ποτέ μη λέμε ποτέ… αν και είμαι μικρή και έχω χρόνια μπροστά μου. Μπορεί να γίνει.
Υπάρχει κάποια ιστορία που θυμάσαι από τα ταξίδια σου;
Ναι. Ήμουν στη Γαλλία…. Είχα 45 ώρες κενό και πήρα την απόφαση να πάω στη Disneyland αφού διέσχισα 17 χιλιόμετρα με το ποδήλατο μου. Ήταν μία καταπληκτική εμπειρία, μου έδωσε μεγάλη χαρά…
Έχεις κάνει φιλίες μέσα από αυτά τα ταξίδια…. Συναντάς τους ίδιους ανθρώπους ή είναι εντελώς μοναχική αυτή η δουλειά;
Όταν δούλευα σε πολλές χώρες της Ευρώπης δεν έβλεπα κανέναν. Τώρα συναντάω τους συναδέλφους μου στα καράβια κυρίως.
Τις ώρες του ταξιδιού πώς τις περνάς;
Τα καράβια για εμένα είναι μια μέρα ξεκούρασης όπου μπορώ να χαλαρώσω, θα φάω στο εστιατόριο… υπάρχει και γυμναστήριο!
Ποια είναι η καλύτερη ευχή που μπορεί να σου κάνει κάποιος;
Να έχω την υγεία μου και να πετύχω τα μισά από αυτά που θέλω και ονειρεύομαι να κάνω.
Συνέντευξη: Κωνσταντίνα Τσίχλα/thebest.gr
Φωτογραφίες: Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος
Πηγή: thebest.gr
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
