Συγκλονίζει ο Γιώργος Μαυρίδης: «Ήμουν κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και ο πατέρας μου προσπαθούσε να αυτοκτονήσει με χάπια»

Ο Γιώργος Μαυρίδης άνοιξε την καρδιά του και μίλησε δημόσια για το δύσκολο παρελθόν του, αποκαλύπτοντας σκληρές στιγμές που έζησε στην παιδική του ηλικία με έναν πατέρα εξαρτημένο από ναρκωτικά και βίαιο απέναντι στην οικογένειά του.

Μια δύσκολη οικογενειακή πραγματικότητα

Ο γνωστός παρουσιαστής μίλησε ανοιχτά για το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, εξηγώντας:
«Ο πατέρας μου ήταν εκείνος που έφερε τα περισσότερα προβλήματα στην οικογένεια, κυρίως σε μένα. Δεν θέλω να ακουστεί ότι ήταν “κακός άνθρωπος”, γιατί πρώτον δεν είναι πια εν ζωή και δεύτερον, γιατί ξέρω ότι ήταν άρρωστος. Επί χρόνια έκανε χρήση ναρκωτικών. Όταν κάποιος κάνει χρόνια χρήση, η σκέψη του δεν είναι καθαρή. Αυτό το σκοτεινό μονοπάτι επηρεάζει και τους γύρω του. Το ξέρω καλά, γιατί το ζούσα μέσα στο σπίτι μου».

Στη συνέχεια, περιέγραψε πως προσπαθούσε να εξηγήσει στους φίλους του το τι μπορεί να σημαίνει η κατάληξη της χρήσης:
«Ήθελα να τους δείξω ποιο είναι το τέλος, γιατί το είχα ήδη ζήσει. Δεν ήσουν ο εαυτός σου. Μιλούσε κάποιος άλλος, όχι εσύ. Για αυτό δε θέλω να πω ότι ήταν κακός. Το μόνο που θέλω να κρατήσετε είναι ότι είμαι καλά σήμερα. Είμαι σε καλό σημείο, πιστεύω ότι κατάφερα να μη γίνω αυτό που φαινόταν πως θα γινόμουν».

Μεγαλώνοντας μέσα στο σκοτάδι

«Είμαι 46 ετών και γεννήθηκα στην Καλαμαριά. Μεγάλωσα σε μια φτωχή οικογένεια, όπως πολλοί Πόντιοι και πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Εκείνη την εποχή, ήταν δύσκολα. Ο πατέρας μου, δηλωμένος κομμουνιστής, φυλακίστηκε τη δεκαετία του ’70. Όταν βγήκε, δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Η μητέρα μου είχε παντρευτεί έναν και τελικά έζησε με έναν εντελώς διαφορετικό. Εκείνες τις εποχές οι γυναίκες δεν χώριζαν εύκολα, ειδικά αν ήταν έγκυες, όπως τότε που περίμενε την αδελφή μου. Τον στήριξε, αλλά εκείνος έγινε πιο επιθετικός. Όταν βγήκε ξανά από τη φυλακή, ήρθε και η δική μου γέννηση. Δεν ήθελε να με κρατήσει αρχικά η μητέρα μου, αλλά το έκανε. Μετά από λίγο καιρό, ο πατέρας μου μπήκε ξανά φυλακή και τα προβλήματα συνεχίστηκαν».

Μνήμες από την παιδική ηλικία

«Θυμάμαι να είμαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο με την αδελφή μου και τον πατέρα μου να προσπαθεί να αυτοκτονήσει με χάπια. Απ’ έξω ήταν πυροσβεστική και αστυνομία, και εκείνος φώναζε πως θα με σκοτώσει. Έπαιζα με τα κουτάκια από τα χάπια. Αυτό συνέβη όταν ήμουν γύρω στα 5 με 10 ετών».

Μιλώντας για τις επισκέψεις του στις φυλακές, περιγράφει:
«Πηγαίναμε με τη γιαγιά μου και μου έλεγε ότι είναι ξενοδοχείο και ότι ο πατέρας μου δουλεύει εκεί. Όταν αποφυλακίστηκε για τελευταία φορά, είχε κάνει αποτοξίνωση μέσα στη φυλακή. Όμως αυτή η διαδικασία τον επιβάρυνε πολύ, και βγήκε με σοβαρές βλάβες στον εγκέφαλο και τη νοητική του κατάσταση».

Ο φόβος στο σπίτι

«Μεγαλώνοντας, πίστευα ότι έτσι ήταν οι μπαμπάδες. Ότι έλειπαν και όταν ήταν παρόντες, φώναζαν, έσπαγαν πράγματα, χτυπούσαν. Τον είχα ταυτίσει με τον μπαμπούλα. Όταν αποφυλακίστηκε την τελευταία φορά, άρχισε να έχει εμμονή με μένα. Πίστευε πως θα γίνω gay και είχε φτιάξει ένα αφήγημα γύρω από αυτό. Έβλεπε πρόβλημα ακόμα και στον θείο μου, που βοηθούσε τη μητέρα μου, και αυτό το μετέφερε πάνω μου. Μου έλεγε να αλλάξω φωνή γιατί μιλούσα ‘σαν γυναικούλα’. Για χρόνια με κρατούσε ξύπνιο και μου έλεγε πως θα γίνω gay. Μου ζητούσε να βγω στο μπαλκόνι με φουστάνια και με σταματούσε την τελευταία στιγμή. Έφτασα να αλλάζω φωνή γιατί ήξερα ότι δεν θα σταματήσει».

Η σιωπή της μητέρας

«Η μητέρα μου δεν μπορούσε να αντιδράσει. Ήθελε να χωρίσει αλλά υπήρχε τεράστιος φόβος και τρομοκρατία. Η αστυνομία είχε έρθει πολλές φορές, αλλά τους έλεγαν “είναι ο άντρας σας”. Για χρόνια ξυπνούσα και έβλεπα σπασμένα πολύφωτα και αίματα».

Επεισόδια βίας και αλκοόλ

«Όταν ήμουν περίπου 10 χρονών, πήγαμε στο εξοχικό στην Καλλικράτεια. Εκεί άρχισε να πίνει και έγινε πολύ επιθετικός. Η εμμονή με τον θείο μου και η καχυποψία του συνέχιζαν να δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα στο σπίτι».

Η συγχώρεση ως λύτρωση

«Τον συγχώρεσα για να μπορέσω να είμαι εγώ καλά. Αυτό είναι που κράτησα. Η μητέρα μου δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα. Νομίζω πως ήταν το μεγαλύτερο καλό που μου έκανε. Όλο αυτό το σκοτάδι μπορεί να γίνει φως, αν το μετατρέψεις σε δύναμη και βελτίωση του εαυτού σου», είπε συγκινημένος ο Γιώργος Μαυρίδης.