Πετρούνιας: “Να πάρω φάρμακα και να πεθάνω στα 40; Οχι, ρε φίλε!”

Ο Λευτέρης Πετρούνιας γεννήθηκε μ’ ένα “άστρο” πάνω από το κεφάλι του. Διαφέρει. Σε παρασύρει στη χαρά και σου μεταδίδει το χαμόγελο. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης στους κρίκους έχει αυτοπεποίθηση, αλλά όχι έπαρση.

Εχει χιούμορ, αλλά και μυαλό συγκροτημένο. Σε κερδίζει θες δεν θες… Δεν μπορείς να του αντισταθείς. Ηταν εκπληκτικός ο τρόπος που μίλησε για το παράπονο της μητέρας του, το οποίο δεν αφορούσε τον ίδιο, αλλά εκφράζοντάς το στήριξε τον Βλάση Μάρα και τη Βασιλική Μιλλούση. “Δεν είχα καταλάβει κάτι! Μου το είπαν. Η μάνα μου έγινε viral! Προς τιμήν της δεν είναι η μαμά κουκουβάγια που θα στηθεί στις κάμερες και θα πει πόσο υπερήφανη είναι για τον γιο της. Είναι και το ξέρω εγώ, αλλά της πήγαν ένα μικρόφωνο… Εκείνη βλέποντας τον Βλάση να φεύγει, όπως έφευγα εγώ κάποτε από το αεροδρόμιο είπε το παράπονό της. Και αργότερα που το σκέφτηκα καλά έκανε. Αλλά τα παράπονα τα λέμε μία φορά. Αλλιώς κουράζουν”.

Οποιος άκουσε τη συνέντευξή του στο Sport 24 Radio και στον Γιάννη Φιλέρη γέλασε σίγουρα με την ψυχή του, αλλά και τον παραδέχθηκε. Διαβάστε τι είπε:

“Ήταν ένα καλό αποτέλεσμα το χρυσό στο Ρίο. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι τα χρυσά ήρθαν με τη Stoiximan. Θέλω να το πω αυτό γιατί κάθε φορά που πάω να το πω με διακόπτουν και με κόβουν. Υπάρχει σωστή συνεργασία και μου δίνει ψυχολογική στήριξη. Με ανέλαβαν όταν δεν ήμουν πρωταθλητής Ευρώπης και κόσμου. Ήμουν έκτος και πέμπτος. Αυτό σημαίνει πολλά.
Από εκεί και πέρα υπάρχει φιλική σχέση. Με στηρίζουν οικονομικά και ψυχολογικά. Τώρα πάω στο σούπερ μάρκετ χωρίς λίστα και δεν μετράω τα χρήματα που χρειάζομαι. Θα πάω τρεις φορές την εβδομάδα να κάνω φυσικοθεραπείες και όχι μία όπως έκανα πριν. Νιώθω ασφάλεια που υπάρχει η συγκεκριμένη εταιρεία δίπλα μου. Παράλληλα, έχουμε κάνει και πολλά πράγματα και ενέργειες που δεν αφορούν το αγωνιστικό πρόγραμμα”.

Για το καθημερινό του πρόγραμμα προπονήσεων: “Οι προπονήσεις είναι καθημερινές εκτός από την Κυριακή. Έχουμε πρωινή προπόνηση, μετά πάω στο σπίτι να φάω, να ξεκουραστώ λίγο και στη συνέχεια επιστρέφω στο γυμναστήριο, όπου και τελειώνω την προπόνηση μου στις 6μ.μ. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετά πάω για καφέ. Έχω αποθεραπεία να κάνω και άλλα πολλά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πάω στο σπίτι στις 9μ.μ.”

Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: “Στο Ρίο ήμουν στην καλύτερη κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ. Δεν έχω νιώσει ξανά έτσι. Βέβαια, είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα είμαι σε ακόμα καλύτερη κατάσταση. Αντίθετα, στη Βέρνη ήμουν στη χειρότερη μου κατάσταση κι όμως κέρδισα”.

Για τη διακοπή στην αθλητική του καριέρα και το εάν πίστευε ότι θα κατακτούσε μετάλλια: “Είχα ξεκινήσει να πιστεύω σε μία διάκριση από όταν ήμουν μικρός. Όταν σταμάτησα, σταμάτησα να το πιστεύω. Ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα. Ήμουν σε περίεργη ηλικία. Το σώμα μου με βοήθησε περισσότερο από ότι περίμενα. Όταν με είδε ο κ. Ράφτης να μην πω τι είπε. Εβλεπε έναν άτεχνο αθλητή να έχει ταλέντο να προσπαθεί να κάνει επικίνδυνα πράγματα. Η εξέλιξη μου στους κρίκους ήταν κατακόρυφη”

Για το πρότυπό του: “Είχα ως πρότυπο τον Δημοσθένη Ταμπάκο. Επίσης, θαυμάζω τον Βλάση Μάρα. Είναι ένας αθλητής με διάρκεια. Βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους εδώ και 13 χρόνια. Αν δεν θες να μοιάσεις σε αυτόν τον αθλητή σε ποιον να θες να μοιάσεις;”

Για το αν οι αθλητές της γυμναστικής είναι ήρεμοι και αν χρειάζεται υπομονή:“Όσες φορές είχα νεύρα κατέληγα είτε να φύγω από το γυμναστήριο είτε να τσακωθώ με τον προπονητή μου και να φύγω από το γυμναστήριο. Το χειρουργείο που έκανα στο δάκτυλο οφείλεται σε αυτό. Δεν μου βγήκε καλά μια άσκηση, ανέβηκα με νεύρα να την τελειώσω κι έπαθα ζημιά. Εκανα τέσσερις ώρες χειρουργείο”.

Για το πώς βαθμολογούν οι κριτές στους κρίκους και το εάν τον έχουν αδικήσει: “Είναι οκτώ κριτές εκ των οποίων οι έξι βγάζουν το βαθμό εκτέλεσης με άριστα το δέκα. Οι τρεις παραπλήσιες βαθμολογίες από τις έξι είναι αυτές που υπολογίζονται και προκύπτει ο μέσος όρος. Στο Ρίο πήρα 9.200. Οι άλλοι δύο είναι εκείνοι που βάζουν τον βαθμό δυσκολίας. Είχα 6.80 βαθμό δυσκολίας. Έχω αδικηθεί αρκετές φορές. Ειδικά όταν έβγαινα πέμπτος. Έχω κάνει προγράμματα με τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Έχω χάσει από αθλητές με μικρότερο βαθμό δυσκολίας την ώρα που το δυνατό μου στοιχείο είναι η εκτέλεση”.

Για το γεγονός ότι έμεινε για δέκα ημέρες από τον προκριματικό μέχρι τον τελικό: “Τσαντίστηκα όταν είδα ότι πέρασα ως δεύτερος στον τελικό. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ένας ψυχολογικός πόλεμος. Κάθε ημέρα ανέβαζα στροφές για να τους δώσω να καταλάβουν ότι ήθελα το χρυσό. Μου έλεγε για πλάκα ο Ράφτης ότι ο επόμενος έπειτα από μένα δεν θα είναι ο δεύτερος, αλλά τέταρτος. Τέτοια ήταν η διαφορά μας! Πήγαινα στον προπονητή μου, του έδειχνα τον Κινέζο και του έλεγα: ”Μα καλά από αυτόν έχασα;”” (Είπε και ξεκαρδίστηκε)

Για το πώς πέρασαν οι τελευταίες ώρες πριν από τον τελικό: “Για να χαλαρώνω σκεφτόμουν τις διακοπές που θα κάνω. Ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό. Για να καταλάβετε πόσο σίγουρος ήμουν: Περιμέναμε 45 λεπτά όπου είχα τελειώσει το ζέσταμα μου και μετά είχαμε πει με τον προπονητή μου να κάνουμε μία ακόμα επαφή πριν από τον τελικό στο προθερμαντήριο. Όταν ήρθε η ώρα όμως δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Το είπα στον προπονητή μου και το σεβάστηκε. Ήθελα μόνο να μπω να αγωνιστώ στον τελικό. Έμαθα ότι μετά την προπόνηση που έκανα άλλαξαν το στρώμα της προσγείωσης και το μπαλατζάρισμα των κρίκων. Άλλαξαν την ελαστικότητα των κρίκων. Σκέφτηκα ότι κάτι παίζει. Με την αλλαγή που έκαναν έγιναν οι κρίκοι πιο αργοί. Εγώ το κατάλαβα στη δεύτερη άσκηση μου”.

Για την προσγείωσή του: “Στους κρίκους έχουμε το πιο σκληρό στρώμα. Η δύναμη που δέχεσαι είναι 11.8 φορές το βάρος σου. Εγώ είμαι 62 κιλά, άρα σχεδόν 700 εκείνη τη στιγμή. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο δύσκολο είναι”.

Για τη διοργάνωση του Ρίο: “Υπήρχαν προβλήματα, όχι τόσο μεγάλα όσο παρουσιάστηκαν. Κάναμε μπάνιο με κρύο νερό, είχαμε πρόβλημα καθαριότητας και τις τελευταίες ημέρες μας έκλεψαν κάτι μπουφάν. Εγώ για παράδειγμα ούτε να το σκεφτώ να μπω στη θάλασσά τους. Ναι, ωραία είναι η Κοπακαμπάνα. Τουριστική, για όλους τους άλλους εκτός από τους Έλληνες”.

Για τα προβλήματα των εγκαταστάσεων: “Πιστεύω ότι θα μείνουμε στον Άγιο Κοσμά. Πρέπει να μεριμνήσει η Πολιτεία ειδικά για την διαμονή και τις υποδομές μας. Σίγουρα υπάρχουν περικοπές, αλλά πρέπει να συνεχίζει να στηρίζει τις προσπάθειες μας”.

Για την άσκηση που έχει το όνομά του: “Η άσκηση Πετρούνιας είναι δύσκολη. Δεν κόλλησε στο καινούριο πρόγραμμα. Σίγουρα θα ετοιμάσω μία άσκηση Πετρούνιας 2. Σκοπεύω να την παρουσιάσω το 2019 και το 2020. Θα κάνουμε ένα πρόγραμμα που θα κερδίζει τις επόμενες τρεις χρονιές και το 2019 και το 2020 θα κάνουμε ένα πρόγραμμα που θα εκπλήσσει”.

Για την πιο δύσκολη άσκηση στους κρίκους: “Η πιο επίπονη άσκηση είναι ο σταυρός. Κρέμεται το σώμα από τους ώμους και τους αγκώνες, αλλά αυτή εμένα δεν με δυσκολεύει όπως το ψαράκι που έχω μια δυσκολία”.

Για το εάν στερείται πράγματα: “Όχι πολλά. Απλά προσέχω. Όταν πρέπει θα τα φάω όλα. Απλά προσέχω πότε θα το κάνω. Εάν κάνεις σωστά τις προπονήσεις σου, τις αποθεραπείες και τις θεραπείες που πρέπει είναι δύσκολο να έχεις τραυματισμούς. Τώρα στις διακοπές τρώω τα πάντα και χάνω κιλά, επειδή μαζεύουν οι μύες μου. Βοηθάει και ο μεταβολισμός μου”.

Για τα παράπονα που έκανε η μητέρα του: “Η μητέρα μου με είδε και το 2012 και το 13 και το 14 όταν άλλοι έπαιρναν μετάλλιο και εγώ έφευγα με τα αφτιά μου πεσμένα. Τώρα είδε το Βλάση Μάρα και τη Βασιλική Μιλλούση να είναι έτσι και εγώ να είμαι μπροστά στις κάμερες. Γι’ αυτό μίλησε. Δεν είχα καταλάβει κάτι! Μου το είπαν. Η μάνα μου έγινε viral! Προς τιμήν της δεν είναι η μαμά κουκουβάγια που θα στηθεί στις κάμερες και θα πει πόσο υπερήφανη είναι για τον γιο της. Είναι και το ξέρω εγώ, αλλά της πήγαν ένα μικρόφωνο… Εκείνη βλέποντας τον Βλάση να φεύγει, όπως έφευγα εγώ κάποτε από το αεροδρόμιο είπε το παράπονό της. Και αργότερα που το σκέφτηκα καλά έκανε. Αλλά τα παράπονα τα λέμε μία φορά. Αλλιώς κουράζουν”.

Για το ντοκιμαντέρ του Stoiximan για εκείνον: “Είναι μία δουλειά η οποία πρέπει να δείτε. Έχουν βρει οι άνθρωποι σπάνια πλάνα. Είναι ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ το οποίο με κράτησε να το δουν όσοι θέλουν”.

Για το μέχρι πότε θα αγωνίζεται: “Μέχρι το 2022 μπορώ να συνεχίσω σε υψηλό επίπεδο. Μετά τα 31 ξεκινά μία καθοδική πορεία και από εκεί και πέρα εξαρτάται από το πώς θα αντιδράσει και το σώμα μου”.

Για το τι θέλει να κάνει μετά τον αθλητισμό: “Θα ήθελα να προσφέρω τις εμπειρίες μου ως αθλητής και να δώσω λύσεις σε γονείς που θέλουν να πάνε τα παιδιά τους στον αθλητισμό. Προπονητής δεν μπορώ να γίνω, δεν το έχω σπουδάσει. Είναι ένα μακρινό πλάνο και θέλω να βοηθήσω τα πρώτα βήματα των παιδιών στον αθλητισμό”.

Για τον πατέρα του -που έφυγε πέρυσι από τη ζωή- είπε: “Την ημέρα της ονομαστικής του εορτής πήρα το μετάλλιο. Δύο ημέρες πριν ο προπονητής μου τον είχε δει στον ύπνο του. Όταν μου το είπε βούρκωσα. Τίποτα στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Και 45 χρόνων να γίνω και παιδιά να αποκτήσω ο “μπαμπάς μου” θα λέω. Εχουμε ένα πυργόσπιτο στη Μάνη. Ονειρευόταν να καταφέρει να το φτιάξει. Ελπίζω να το φτιάξουμε”.

Για το εάν κάνει παρκουρ: “Ο προπονητής μου μου λέει ότι κάνω παρκούρ στο γυμναστήριο. Έκανα παλιά δεν κάνω τώρα. Ήταν κάτι που με κράτησε κοντά στη γυμναστική όσο δεν έκανα γυμναστική. Τότε έκανα πολλές τρέλες. Έχω πηδήξει από ταράτσα σε ταράτσα”.

Για τα μετάλλια που έχει κατακτήσει: “Υπάρχουν και τρεις πέμπτες θέσεις πολύ σημαντικές. Είναι τα σκαλιά για να φτάσω στην κορυφή. Και ένας αθλητής για να φτάσει στην κορυφή, πρέπει να μάθει να χάνει. Είναι και ο μόνος τρόπος να μάθεις να διαχειρίζεσαι μια νίκη”.

Για την επιλογή της ενόργανης γυμναστικής από μικρή ηλικία: “Ο λόγος είναι ότι σου απασχολεί όλο το σώμα και όλες τις μυικές ομάδες. Σου φαίνεται σαν ένας τεράστιος παιδότοπος. Θυμάμαι πέντε χρονών ότι είπα στον εαυτό μου: “Εδώ είμαστε…”.

Για το αν ασχολείται με το ποδόσφαιρο: “Παίζω ποδόσφαιρο, είμαι σχετικά καλός και αριστεροπόδαρος. Παίζω αριστερό χαφ και είμαι Ολυμπιακός. Εχω πάει στο Καραϊσκάκη, έχω και τα προνόμια, είμαι φίλαθλος όμως”.

Για τη σχέση της γυμναστικής με άλλα σπορ: “Αν κάνεις γυμναστική η αλήθεια είναι ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θες μετά. Για παράδειγμα ο Λαβιλενί έκανε γυμναστική μέχρι τα 15 του. Νομίζω ότι εάν σταματούσα τη γυμναστική θα έκανα επί κοντώ. Σχετίζεται με τη γυμναστική. Ο Φιλιππίδης πριν ασχοληθεί με το επί κοντώ ήταν αθλητής του προπονητή μου στη γυμναστική”.

Για το θέμα του ντόπινγκ: “Η γυμναστική είναι ένα σπορ καθαρό. Πέρασα από τρεις ελέγχους στις 6 το πρωί. Μακάρι εκτός από ούρα να έπαιρναν σε όλους και αίμα μπας και καθάριζε ο αθλητισμός. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι αθλητές ντοπάρονται. Γιατί να πάρω κάτι και να κινδυνεύω να πεθάνω στα 40 μου, όχι ρε φίλε. Καλύτερα να πάω σπίτι μου. Θέλω να δω το παιδί μου να είναι αθλητής και όχι απαραίτητα πρωταθλητής. Αν είναι να βγει θα βγει. Οι γονείς μου, μου έλεγαν πάντα να προσέχω. Φοβόντουσαν πολύ και μου το πέρασαν κι εμένα”.

Για τους στόχους του: “Είναι μεγάλη τιμή να σηκώνεται ένα στάδιο όρθιο για ‘σένα σου να ακούει τον Εθνικό Υμνο της χώρας σου. Λατρεύω τη χώρα μου. Μεγαλύτερη επιτυχία από τη… μεγαλύτερη επιτυχία είναι η διάρκεια. Θέλω να μείνω σε αυτό το επίπεδο. Είναι η μεγαλύτερη στιγμή μου μέχρι την επόμενη”.

Για τους επόμενους στόχους του: “Έχουμε το Ευρωπαϊκό τον Απρίλιο στο Κλουζ και το Παγκόσμιο τον Σεπτέμβρη στο Μόντρεαλ. Το καλό είναι ότι επειδή αλλάζει ο κώδικας της βαθμολογίας θα παρακολουθήσω τους αντιπάλους μου και θα δω τι θα κάνω με το πρόγραμμα μου. Έχω περάσει κάθε άσκηση στους κρίκους οπότε μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε με το πρόγραμμα μας”

Για το εάν τον ενέπνευσε κάποιο από τα μετάλλια: “Μόλις πήρε το χρυσό η Κορακάκη είπα: “Ωπ! Συνάδελφος της Stoiximan!”, άρα πρέπει να πάρω κι εγώ χρυσό. Για μένα το μετάλλιο που με ενέπνευσε ήταν του Γιαννιώτη. Αυτό κανονικά ήταν χρυσό! Είδατε τι έκανε ο άνθρωπος; Δεν ήταν χρυσό, αλλά θα έπρεπε να ήταν. Η κούρσα που έκανε στα τρία χιλιόμετρα ήταν εντυπωσιακή. Στα 36 του όλα αυτά. Ήταν 4ος στο Λονδίνο και τώρα -το είδαμε- μαζί με τον αντίπαλό του τερμάτισε”.

Για το πόσο σημαντικές είναι οι επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών: “Είμαστε δυνατός λαός. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τζαμάικα, η Κούβα και η Ελλάδα είναι οι χώρες με τον μικρότερο πληθυσμό και τις μεγαλύτερες επιτυχίες”.

Για το αν είναι ο Μπολτ της γυμναστικής: “Είναι ένας τεράστιος αθλητής ο Μπολτ! Τεράστιος! Μακάρι να ήμουν σαν αυτόν”.

Για το αν βοηθάει το γεγονός ότι η Βασιλική Μιλλούση με την οποία έχει σχέση είναι αθλήτρια: “Εννοείται! Με καταλαβαίνει. Ξέρει”