Ο Τάσος Δούσης γλεντά ξανά Παπαδόπουλο για την Εθνική Πινακοθήκη: «Είναι αισθητικός φασισμός και αυτό που κατάφερε ήταν…»

Ο Τάσος Δούσης εξαπολύει νέα κριτική στον Παπαδόπουλο για την Εθνική Πινακοθήκη
Η τοποθέτηση του δημοσιογράφου για τη στάση του βουλευτή της Νίκης και η έννοια του αισθητικού φασισμού

Ο Τάσος Δούσης δεν διστάζει να εκφράσει τις απόψεις του, τόσο πολιτικές όσο και κοινωνικές. Αυτή τη φορά, στρέφει την κριτική του εναντίον του Νίκου Παπαδόπουλου, του βουλευτή της Νίκης, ο οποίος προκάλεσε σάλο με τους βανδαλισμούς στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ο γνωστός εκδότης και δημοσιογράφος κάνει λόγο για «αισθητικό φασισμό», υποστηρίζοντας ότι η ενέργεια του βουλευτή πέτυχε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επεδίωκε. Με την πράξη του, έστρεψε το ενδιαφέρον όλης της χώρας στα έργα που επιχείρησε να εξαφανίσει.

Η ανάρτηση του Τάσου Δούση και ο ορισμός του αισθητικού φασισμού

«Η γυφτιά της Αθήνας με όλα αυτά τα γκράφιτι, τα συνθήματα, τις αφίσες είναι μια βίαιη επιβολή του μηνύματος που κάποιοι επιχειρούν να περάσουν στους άλλους χωρίς να τα καταφέρνουν και για αυτό τους το επιβάλλουν με το ζόρι. Απλά αισθητικός φασισμός.

Η επίδειξη ξεδιάντροπα του πλούτου στα μπουζούκια στα πρώτα τραπέζια από κλαρινογαμπρούς (απατεώνες, λαθρεμπόρους, κλέφτες, νεόπλουτους κλπ) είναι αισθητικός φασισμός.

Το να έχουν γεμίσει τα πεζοδρόμια και οι πλατείες με το καροτσάκι του παιδιού ή ακόμη και με τα πόδια είναι αισθητικός φασισμός. Το να μιλάς απαίσια στο τηλέφωνο με ανοικτή ακρόαση στους γονείς σου, στον φίλο και να σε ακούνε στα 20 μέτρα είναι αισθητικός φασισμός.

Το να οδηγείς με στόχο να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς και παράλληλα να βρίζεις όποιον σου σταματάει το δρόμο είναι αισθητικός φασισμός. Στο σχολείο να ξεφτιλίζεις τον καθηγητή σου μπροστά σε όλη την τάξη είναι αισθητικός φασισμός.

Να είσαι δημόσιος υπάλληλος και να μη δουλεύεις, αναγκάζοντας τους άλλους να κάνουν τη δουλειά σου, είναι αισθητικός φασισμός.

Χάνουμε την αισθητική μας ως λαός, διότι απλά έχουμε συνηθίσει στην επιβολή του αισθητικού φασισμού».

Η αντίφαση στην πράξη του Παπαδόπουλου

Στη συνέχεια, ο Δούσης φέρνει ως παράδειγμα τον Νίκο Παπαδόπουλο, υποστηρίζοντας ότι αν δεν μας τρομάζει η βίαιη συμπεριφορά και ο τρόπος ομιλίας του, τότε έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.

«Ο άνθρωπος εφάρμοσε έναν αισθητικό φασισμό στον υπερθετικό βαθμό. Τα έργα, τερατουργήματα τέχνης που θα τα έβλεπαν ελάχιστοι, μας επέβαλε με το έτσι θέλω να τα δούμε ΟΛΟΙ. Αν πάντως τα έργα, όπως τα λέει, ήταν περιττώματα του διαβόλου, ο κύριος Παπαδόπουλος μας τα πέταξε στα μούτρα με το ζόρι».

Το ατυχές αποτέλεσμα

Ο Τάσος Δούσης κλείνει την ανάρτησή του με μια σαρκαστική αναφορά στην ακούσια διαφήμιση των έργων από τον βουλευτή.

«Κύριε Παπαδόπουλε, αν το marketing plan του διαβόλου ήταν τα βλάσφημα έργα της Παναγίας και των Αγίων να τα δει όλος ο ελληνικός λαός, πετύχατε άριστα το στόχο σας. Συγχαρητήρια».

Η προηγούμενη ανάρτηση του Τάσου Δούση

«Τα θέματα τέχνης έχουν λυθεί από τον προηγούμενο αιώνα. Να πω αυτό που εγώ σκέφτομαι αυθόρμητα. Δεν με ενδιαφέρουν οι ευαισθησίες κανενός. Δεν με ενδιαφέρει αν ένας χριστιανός προσβάλλεται επειδή εγώ στις εκπομπές μου δείχνω και μουσουλμανικά τεμένη. Δεν με ενδιαφέρει αν ένας Άθεος προσβάλλεται αν περνάει κάτω από το σπίτι του ο επιτάφιος. Δεν με ενδιαφέρει αν του vegan του την βαράει με τις χασαποταβέρνες και τα παϊδάκια. Δεν με ενδιαφέρει η ευαισθησία του «ηθικού» που περνάει από την Συγγρού και του την βαράει με τους τρανσέξουαλ.

Όταν εγώ νιώθω πως θα προσβληθώ από μια συμπεριφορά, από μια έκθεση, από ένα τελετουργικό, από μια εκπομπή απλά ΔΕΝ πάω, ΔΕΝ την βλέπω, ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΩ! Τόσο απλά. Όταν ξέρεις κύριε Παπαδόπουλε (βουλευτής Νίκης) πως αν πας εκεί στην πινακοθήκη θα προσβληθείς απλά ΔΕΝ πας.

Εμένα δεν μου αρέσει ο Λάνθιμος, θεωρώ ότι προσβάλλει την αισθητική μου. Τι θα κάνω; Δεν θα πάω να δω την ταινία του και δεν θα σπάσω την αίθουσα του κινηματογράφου επειδή τον θεωρώ βλάσφημο!

Είναι τέχνη τα εκθέματα στην Πινακοθήκη; Όχι φυσικά! Εμένα δεν μου αρέσουν. Αλλά αν είναι κάθε φορά που κάτι δεν μας αρέσει να πάμε να το σπάμε θα γίνουμε κόλαση. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσουν. Δεν θα έκανα παρέα μαζί τους, αλλά δεν θα τους πλακώσω στο ξύλο, επειδή έχουμε διαφορετικά γούστα!

Τότε να σπάσουμε και την ΕΡΤ που πληρώνουμε χωρίς να τη βλέπουμε; Μήπως να αρχίσουμε να σπάμε την ΕΡΤ επειδή πληρώνουμε γι’ αυτήν και δεν μας αρέσουν τα ντοκιμαντέρ για την αναπαραγωγή του μακάκα;

Αρέσει, δεν αρέσει, ένας πίνακας δεν μπορεί να “κατέβει” με φασιστικούς τρόπους. Το δικαίωμα στην πίστη δεν σου δίνει το δικαίωμα να μου επιβάλεις την άποψή σου με τσαμπουκά και βία».