«Νίκησα τον καρκίνο με 72 ευρώ σε δημόσιο νοσοκομείο» – Εξομολόγηση ψυχής από τον Tάσο Κωστή

«Νίκησα τον καρκίνο με 72 ευρώ σε δημόσιο νοσοκομείο» – Εξομολόγηση ψυχής από τον Tάσο Κωστή
«Πολεμιέται; Πολεμιέται!»

Συγκλονίζει ο Τάσος Κωστής σε μια εκ βαθέων συνέντευξη για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, τον οποίο κατάφερε να ξεπεράσει.

Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ήταν σοβαρό. Πολύ σοβαρό. Αυτό που έχει όλος ο κόσμος. Καρκίνος. Ήταν καρκίνος στο έντερο. Το έκανα και τελείωσε και μια χαρά. Δεν φοβήθηκα. Με την έννοια ότι είπα “Πολεμιέται; Πολεμιέται! Το πολεμάω; Το πολεμάω!” Ωραία. Υπομονή, το κεφάλι κάτω και πάμε στη σειρά μας στο δημόσιο νοσοκομείο με το ΙΚΑ μου. Πήγα με τη σειρά μου με το ΙΚΑ και έκανα όλα αυτά τα πράγματα και χάλασα 72 ευρώ».

Ο Τάσος Κωστής όσο πολεμούσε τον καρκίνο είχε στο πλευρό του τη σύζυγό του. «Η γυναίκα μου ήταν δίπλα μου, το περάσαμε μαζί. Τη γνώρισα στα 28 μου. Εκείνη ήταν 21 και παντρευτήκαμε. Έκτοτε είμαστε μαζί».

Συγκινεί ο Τάσος Κωστής: «Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις της γυναίκας μου»

Πλέον φοράει τη βέρα της μαζί του κάθε μέρα, κρατώντας την ανάμνησή της ζωντανή.

Σε μια ειλικρινή και γεμάτη συναίσθημα συνέντευξη στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα» με τον Αλέξη Μπαρτσώκα, ο Τάσος Κωστής μίλησε για τη νέα του ζωή στην Κύπρο, τις απόψεις του για τα remake παλιών σειρών, αλλά και για τις τελευταίες στιγμές της γυναίκας του, που παραμένει ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά του.

Νέα αρχή στην Κύπρο

Ο αγαπημένος ηθοποιός περιέγραψε πώς η ζωή του άλλαξε αυτόν τον χειμώνα, με τη μόνιμη διαμονή του στην Κύπρο για τις ανάγκες της παράστασης «Μπακαλόγατος». «Μένω μόνιμα στην Κύπρο αυτό το χειμώνα, κάνουμε τον “Μπακαλόγατο” στο θέατρο. Ήταν μία καινούρια εμπειρία και μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πράγματα που δεν είχα δοκιμάσει μέχρι τώρα. Ήταν σαν να πήρα μία ανάσα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Δεν ξεχνά τη γυναίκα του

Ο Τάσος Κωστής μίλησε με συγκίνηση για την απουσία της συζύγου του, εξηγώντας πόσο δύσκολο είναι να επιστρέφει στο άδειο τους σπίτι. «Αυτό που δεν μπορούσα να διαχειριστώ ήταν το κενό. Δεν μπορώ να πάω στο σπίτι γιατί είναι άδειο και γεμάτο αναμνήσεις από όσα ζήσαμε μαζί τόσα χρόνια. Δεν θέλω να ξεχάσω, αλλά κουβαλάω τη σύζυγό μου μαζί μου. Την έχω στην καρδιά μου», είπε, δείχνοντας τη βέρα της, που πλέον φορά στο βραχιόλι του.

Η δυναμική παρουσία της γυναίκας του

«Ήταν μία γκέισα, πολύ υποστηρικτική στα πάντα. Δεν στεκόταν στη σκιά μου, αλλά δίπλα μου», σημείωσε, προσθέτοντας πως όταν επιστρέφει στην Ελλάδα και στο σπίτι τους, όλα του τη θυμίζουν. «Όπως λέει το τραγούδι, “όλα τη θυμίζουν”. Αυτή είναι η ζωή. Όταν έχεις ζήσει με έναν τέτοιο άνθρωπο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια», δήλωσε.

Οι τελευταίες της λέξεις

Με δάκρυα στα μάτια, αποκάλυψε τι του είπε η γυναίκα του λίγο πριν φύγει από τη ζωή: «Οι τελευταίες λέξεις της ήταν “Σ’ ευχαριστώ πολύ”. Αυτό δεν τα λέει όλα;». Παρόλα αυτά, δεν έλειψε το χιούμορ από τη συγκινητική αφήγηση: «Το παράπονό της ήταν ότι δεν της πήρα ένα… κλαμπ σάντουιτς και μου το “χτύπαγε”. Μέχρι να αποφασίσουμε ποιο είναι καλό, “έφυγε”».

Για τα remake παλιών σειρών

Αναφερόμενος στα remake παλιών σειρών, ο Τάσος Κωστής ήταν κατηγορηματικός. «Η “Ακρόπολη” ήταν μία στιγμή. Για ποιο λόγο να το ξανακάνουμε; Θα το προσαρμόσουμε και στο politically correct. Στην τηλεόραση έχει χαθεί το όριο. Άλλος τρόπος μιλάμε εκεί και άλλος στη ζωή. Αυτοί που πάνε στον Σεφερλή είναι ηλίθιοι; Γιατί πρέπει εσύ να ορίζεις τι είναι σωστό;», ανέφερε, εκφράζοντας ξεκάθαρα τη γνώμη του.

Μέσα από αυτή τη συνέντευξη, ο Τάσος Κωστής μοιράστηκε στιγμές προσωπικής θλίψης και αναστοχασμού, ενώ ταυτόχρονα κατέθεσε την αγάπη του για την τέχνη και τη ζωή, παραμένοντας πάντα αυθεντικός.

«Ο καρκίνος ήρθε απότομα, ήταν πολύ επιθετικός»: Ανατριχιάζει ο Σταύρος Θεοδωράκης

Για την τυχαία διάγνωσή του με μίας επιθετικής μορφής καρκίνου μίλησε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ο δημοσιογράφος και πρώην επικεφαλής του «Ποταμιού», μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4» αναφέρθηκε για πρώτη φορά πώς από τύχη έκανε εξετάσεις και ανακάλυψε πως έπασχε από καρκίνο ενώ πρόσθεσε πως πλέον όλα είναι καλά καθώς τον αντιμετώπισε με επιτυχία.

«Ο καρκίνος ήρθε απότομα. Έχει πλάκα αυτό, δεν το έχω ξαναπεί. Έκανα ως αρχηγός περιοδεία στο Γενικό Ναυτικό Νοσοκομείο και ένας νεαρός γιατρός μου λέει: ”Να κάνουμε ένα τεστ;”. Του λέω ”άσε με τώρα”. Και με παίρνει σχεδόν «βίαια» και με πάει για τεστ. Με παίρνει τηλέφωνο την επόμενη μέρα και μου λέει: ”Μπορείτε να ξαναέρθετε να κάνετε την εξέταση, γιατί έχει γίνει λάθος;”. Μου λέει: ”Είναι ένα νούμερο που δεν μπορεί να υπάρχει”. Πήγα την επόμενη μέρα, έκανα εξέταση και ήταν ένας καρκίνος πολύ επιθετικός. Αλλά όλα είναι καλά», εξομολογήθηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Αναφορικά με πώς άλλαξε όλο αυτό τη ζωή του ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε πως «αυτό δεν άλλαξε ιδιαίτερα το αξιακό μου σύστημα γιατί λίγο καιρό πριν με είχε πληγώσει ο θάνατος του πατέρα μου που έφυγε 62 χρονών. Ήξερα ότι ο θάνατος είναι κάτι που υπάρχει εκεί στη γωνία και μας απειλεί όλους. Επηρεάστηκε η ζωή μου από αυτό αλλά δεν έχω καταφέρει να αλλάξω το μόνιμο άγχος που έχω για τη ζωή».

Με τους «Πρωταγωνιστές» ήθελα να κάνω κάτι πιο παρεμβατικό

Από την κουβέντα δεν μπορούσε να λείπει και η αναφορά στο τηλεοπτικό του «παιδί» τους «Πρωταγωνιστές». Μάλιστα αναφέρθηκε στην εποχή που η εκπομπή έρευνας μετακόμισε στην κρατική τηλεόραση λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «σήμερα το σκέφτομαι ότι είναι αδύνατον αυτό που συνέβη, ήταν η πρώτη ζωντανή καθημερινή εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση. Εγώ τότε είχα ξεκινήσει στο Mega στον έναν χρόνο έφυγα και μου είπαν όλοι ότι έκανα το λάθος της ζωής μου που είχες φύγει από ένα μεγάλο κανάλι. Το έκανα γιατί ήθελα να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω τότε επειδή η εκπομπή ήταν μία φορά στις 15 ημέρες».

«Ήθελα να κάνω κάτι πιο παρεμβατικό και μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω. Ήμουν πολύ ευτυχής. Όλοι μου έλεγαν “αυτοκτονείς πας από το μεγάλο ιδιωτικό κανάλι στην ΕΡΤ”. Το έκανα, το ευχαριστήθηκα, μίλησα με πολλούς. Ας περηφανευτώ και λίγο, δείξαμε με την ομάδα μου ότι μπορούμε να κάνουμε καθημερινή τηλεόραση, ζωντανή, πολιτική στην ΕΡΤ, χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς πολλές παρεμβάσεις, καλά ήταν!», συμπλήρωσε.

Τα παιδικά του χρόνια στην Αγία Βαρβάρα

Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια στην Αγία Βαρβάρα τόνισε πως «έπαιρνα την εφημερίδα του πατέρα μου και την έκρυβα στο βιβλίο γιατί βαριόμουν να διαβάσω το βιβλίο και διάβαζα την εφημερίδα. Στο σχολείο έπεφτε χάρακας, τιμωρία με το ένα πόδι να κοιτάς τον τοίχο… Μου κοκκίνιζαν συχνά τα χέρια.. Ήμουν δυσλεκτικός αλλά τότε δεν υπήρχε αυτό. Το βράδυ διάβαζα και την επόμενη μέρα μου έλεγε ο δάσκαλος 5 Χ 8 και τίποτα και με χτύπαγε το κεφάλι στο θρανίο επειδή νόμιζε ότι τον κοροϊδευα. Η Αγία Βαρβάρα όπου μεγάλωσα ήταν περιοχή ανεπιθυμήτων. Έφερναν καθηγητές και δασκάλους που είχαν πολλά προβλήματα».

Αναφερόμενος στις σχέσεις με τους τσιγγάνους δήλωσε πως «οι φίλοι μου στην Αγία Βαρβάρα θέλουν να τους φωνάζω γύφτους για να απενοχοποιηθεί η λέξη. Να μην λες ”άντε ρε γύφτε” αλλά ”ε γύφτε τι κάνεις;”». «Ο πρώτος μου έρωτας ήταν μια τσιγγάνα στο σχολείο. Ζούσα σε ένα περιβάλλον όπου ήμασταν στο σχολείο τσιγγάνοι. Δεν ήταν κάτι ξένο για εμάς», πρόσθεσε.

«Γίναμε Παναθηναϊκοί και οι Ολυμπιακοί που δεν μπορούσαν να βγουν από τα σπίτια τους, έτσι λέγαμε τότε…»

Η συζήτηση περιστράφηκε επίσης και στο πως έγινε Παναθηναϊκός. Όπως είπε σε αυτό έπαιξε ρόλο η εμφάνιση του θρύλου του Παναθηναϊκού, Μίμη Δομάζου, κάθε Κυριακή στην Αγία Βαρβάρα. «Γίναμε Παναθηναϊκοί. Η άνω Αγία Βαρβάρα ήταν Παναθηναϊκοί, η κάτω Αγία Βαρβάρα ήταν Ολυμπιακοί. Η Άνω Αγία Βαρβάρα ήταν Παναθηναϊκοί επειδή έμενε η Μοσχολιού, το πατρικό της. Ο Δομάζος, όταν είχε αγώνα, έπρεπε να παραδώσει κάπου την γυναίκα του. Την άφηνε στο πατρικό λοιπόν, όχι κακά. Να έχει παρέα, να είναι εκεί. Το βράδυ της Κυριακής είτε είχε χάσει είτε είχε νικήσει η ομάδα, αλλά θέλω να θυμάμαι όταν είχε νικήσει, ερχόταν (σ.σ. ο Δομάζος) με μια άσπρη μερσεντές, στον χωματόδρομο», είπε αρχικά.

«Εμείς είχαμε κάνει την συμφωνία ότι αν βγούμε στο δρόμο δεν θα ξανάρθει, οπότε καθόμασταν σ’ ένα σημείο, για να δούμε τον ήρωα να βγαίνει από το αμάξι, να παίρνει τη Βικούλα και να φεύγουν. Και γι’ αυτό γίναμε Παναθηναϊκοί. Και οι Ολυμπιακοί που δεν μπορούσαν να βγουν από τα σπίτια τους, έτσι λέγαμε τότε για να τους κατηγορήσουμε, έγιναν Ολυμπιακοί», κατέληξε ο δημοσιογράφος.