“Δεν ντρέπονται λίγο; Πρέπει να ντρέπονται”, είπε η Μητέρα και η αδελφή της Ρούλας για το ζεϊμπέκικο μετά τον θάνατο της Μαλένας

“Δεν ντρέπονται λίγο; Πρέπει να ντρέπονται”.

Μετά το επισκεπτήριο στις φυλακές Κορυδαλλού για τη Ρούλα Πισπιρίγκου, ο Ιάσονας Τσόλης με την κάμερα του T-live ρώτησαν τη μητέρα και την αδελφή της για τη μαρτυρία που προβλήθηκε στο Πρωινό, σύμφωνα με την οποία η Ελένη Λεγάτου χόρεψε ζεϊμπέκικο μερικές μέρες μετά τον θάνατο της Μαλένας.

«Τέτοια εκπομπή είναι, τέτοια βγάζει. Ας βγει με όνομα αυτός που τα είπε να του απαντήσω» σχολίασε εκνευρισμένη η Δήμητρα Πισπιρίγκου.

«Δεν ντρέπονται λίγο; Πρέπει να ντρέπονται. Δεν μιλάνε οι μάρτυρες, τους βάζουνε. Οι ίδιοι τους βάζουν. Οι ίδιοι που κάνουν τις εκπομπές. Το ξέρει καλά αυτή», συμπλήρωσε η Ελένη Λεγάτου.

Δείτε ΕΔΩ το Βίντεο

Σύμφωνα με τη μαρτυρία στο Πρωινό, μερικές μέρες μετά τον θάνατο της Μαλένας, η Ελένη Λεγάτου, μητέρα της Ρούλας Πισπιρίγκου, βρέθηκε σε ταβέρνα και μάλιστα χόρεψε ζεϊμπέκικο. Αποτέλεσμα ήταν πολλοί από τους θαμώνες του μαγαζιού να αισθανθούν άσχημα και να φύγουν!

https://youtu.be/d24YJlfoEgA

Εσείς έχετε πάει στις κηδείες των παιδιών;

Βεβαίως! Και στα τρία παιδιά είχαμε πάει αλλά αυτό που μου ‘κανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν στο μικρό το μωράκι, την Ίριδα. Η μαμά της ήταν μαζί με την άλλη την κόρη στην κουζίνα και κουβεντιάζανε χαμηλοφώνως… Κάτι ακούσαμε και αισθανθήκαμε τόσο χάλια που σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Τι ακούσατε δηλαδή;

Κουβέντιαζε η μαμά της μαζί με την αδελφή, που ήταν έγκυος η Ρούλα για να «ρίξουνε» το παιδί. Είχανε την Ρούλα μαζί και της έλεγαν «να το ρίξεις». Δηλαδή, αυτό… και φύγαμε, φύγαμε, φύγαμε! Δηλαδή ήταν τρελό!

Αυτό έγινε παραμονή της κηδείας της Ίριδας;

Ναι.

Εσείς τους είδατε καθόλου, κατά τη διάρκεια του πένθους τους και στα τρία τα παιδιά, να διασκεδάζουν όπως ακούγεται;

Εννοείται! Σε μαγαζί, στην Αχαΐα που η γιαγιά χόρευε ζεϊμπέκικο! Μετά τον θάνατο… η Μαλένα ήτανε, που χόρευε ζεϊμπέκικο σαν να μη συμβαίνει τίποτα! 15-20 μέρες, δεν είχε σαραντίσει το παιδάκι. Έγινε χαμός εκεί… Την βλέπανε, ο κόσμος, κι εμείς απ’ έξω ήμασταν. Με το που είδαμε αυτό το θέαμα, ε δεν θα καθόμουν να χτυπήσω και παλαμάκια σε μια γυναίκα που έχει χάσει το εγγόνι της! Φύγαμε άρον άρον, όλοι, άδειασε το μαγαζί, γιατί φαντάσου ότι εμείς αισθανθήκαμε χάλια.