Νίκος Παπαδάκης: «Μιλάω με τους Αγίους, έχω μια οικειότητα μαζί τους»

Ο Νίκος Παπαδάκης μίλησε για την προσωπική του σχέση με τον Θεό και τη βαθύτερη σύνδεσή του με την Εκκλησία, αποκαλύπτοντας πτυχές της ζωής του που μέχρι σήμερα παρέμεναν προσωπικές.

Η πνευματική του σχέση με την Εκκλησία

«Μου αρέσει η θρησκεία, η εκκλησία και τα μοναστήρια, είναι μέσα στο DNA μου, χωρίς όμως να είμαι με παρωπίδες πάνω στην εκκλησία», ανέφερε ο Νίκος Παπαδάκης. Όπως αποκάλυψε, ο πνευματικός του βρίσκεται στο Άγιο Όρος, το οποίο επισκέπτεται συχνά, ιδίως κάθε χρόνο στις 28 Αυγούστου, όταν εκεί γιορτάζεται η Παναγία.

Πρώτη εμπειρία στο Άγιο Όρος και οικογενειακή παράδοση

Την πρώτη του επαφή με το Άγιο Όρος την είχε σε ηλικία 23 ετών, όταν ταξίδεψε μαζί με δύο φίλους του, οι οποίοι αργότερα έγιναν ιερομόναχοι. Η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από την κοινή τους ενασχόληση με την αγιογραφία. Εκείνοι είχαν πολλές γνωριμίες και έτσι διοργανώθηκε το ταξίδι. Όπως εξομολογείται, καθυστέρησε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος, παρόλο που υπήρχε οικογενειακή σύνδεση. Από την πλευρά του πατέρα του, είχε έναν θείο που ήταν μοναχός με δικό του κελί στο Όρος, ενώ η οικογένειά του περιλάμβανε πολλούς ιερείς.

«Ο τελευταίος ιερέας ήταν ο προπάππους μου και πιο πίσω είχαμε και έναν Δεσπότη, τον προπροπάππου μου, που ήταν φίλος με τον Άγιο Νεκτάριο», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η καταγωγή του επιθέτου του

Μιλώντας στην εκπομπή «Happy Day», εξήγησε πώς προέκυψε το επώνυμό του:
«Επειδή είχαμε πολλούς ιερείς το κάναμε Παπαδάκης. Είναι και από την πλευρά του πατέρα μου αλλά και της μητέρας μου. Όταν πήγα στον στρατό με ρώταγαν το γένος, έλεγα Παπαδάκη και μου έλεγαν ότι δεν καταλαβαίνω».

Τα πρώτα βήματα στην αγιογραφία

Ο Νίκος Παπαδάκης θυμήθηκε με συγκίνηση τα παιδικά του χρόνια στο χωριό:
«Μικρός θυμάμαι ότι όλα τα παιδιά τρέχαμε να βοηθήσουμε τον ιερέα του χωριού και περιμέναμε να μας ρίξει ένα βλέμμα για να τρέξουμε να προλάβουμε να τον βοηθήσουμε πρώτοι».

Αν και ξεκίνησε με γελοιογραφίες, η αγάπη του για την Εκκλησία τον οδήγησε σιγά-σιγά στην αγιογραφία. Πρώτος του μέντορας σε αυτόν τον δρόμο ήταν ο Βασίλης Φωτόπουλος, με τον οποίο συνήθιζαν να γευματίζουν παρέα με τον Γιάννη Μόραλη. Η πρώτη εικόνα που ζωγράφισε ήταν η Παναγία σε στάση δέησης.

Η πίστη ως τρόπος ζωής

Ο ίδιος αναφέρεται με συγκίνηση και σε μια ιδιαίτερη εμπειρία:
«Θυμάμαι ένα παιδί που μου έλεγε πόσο πολύ τον βοήθησε ο Άγιος Νεκτάριος να προλάβει ένα πρόβλημα υγείας, οπότε έκανα μια εικόνα του και του την πήγα».

Κλείνοντας, τονίζει τη βαθιά πνευματική σύνδεση που νιώθει με τους Αγίους:
«Μιλάω με τους Αγίους, έχω μια οικειότητα μαζί τους. Δεν μπορώ χωρίς να προσεύχομαι. Είναι μέρος της ζωής μου και το να λιβανίζω και να αγιάζω».