Όχι, δεν θα κάνω δίαιτα για να βγω στην παραλία, ευχαριστώ!

Το καλοκαίρι έρχεται και μαζί του καταφθάνουν οι γνώριμες πιέσεις για το “καλοκαιρινό σώμα”. Όμως, για κάποιες από εμάς, αυτό το αφήγημα δεν χωράει πλέον στη ζωή μας – και ούτε σκοπεύουμε να το χωρέσουμε εμείς σε αυτή.

Όταν το βάρος γίνεται έμμονη σκέψη

Μια από τις πιο έντονες ανησυχίες που κουβαλούσα, ήταν αν κάποιος θα ήθελε να κάνει σεξ μαζί μου. Ένιωθα πως το σώμα μου, λόγω του βάρους του, με καθιστούσε λιγότερο επιθυμητή.

Κι όμως, όταν ανατρέχω στο παρελθόν – και κοιτάζω τον σύντροφό μου σήμερα – καταλαβαίνω ότι αυτές οι σκέψεις ήταν εντελώς αβάσιμες. Υπήρξαν πολλές φορές που οι φόβοι μου διαψεύστηκαν.

Μια ζωή μέσα στα κιλά

Έχω υπάρξει χοντρή σε κάθε φάση της ζωής μου. Ως μωρό, ως παιδί, ως έφηβη, ως φοιτήτρια – και σήμερα, παραμένω χοντρή. Έχω περάσει φάσεις με δίαιτες, ξανά πάχυνα, και ξανά δίαιτα – παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο όπου οι φίλες μου ήταν πάντα αδύνατες και το λεπτό σώμα παρουσιαζόταν ως το μοναδικό αποδεκτό πρότυπο.

Μοντέλα, ηθοποιοί, διαφημίσεις και υποτιθέμενοι ειδικοί τροφοδοτούν αυτή τη λατρεία του αδύνατου, δημιουργώντας εσκεμμένα αισθήματα ανεπάρκειας, πάνω στα οποία στήνουν τις καριέρες και τα εισοδήματά τους.

Καλοκαίρι σημαίνει …κριτική για το σώμα

Αυτό το αυτο-μίσος φουντώνει κάθε χρόνο με την άνοδο της θερμοκρασίας. Όπου κι αν κοιτάξεις, βλέπεις μηνύματα που σου λένε ότι πρέπει να προετοιμάσεις το σώμα σου για την παραλία. Το λίπος παρουσιάζεται σαν αποτυχία και, με τους πάντες γύρω να αναπαράγουν αυτό το αφήγημα, σου κόβεται η φωνή.

Και εκεί, μέσα στη σιωπή, στρέφεσαι σε δίαιτες, σε διαιτολόγους, σε λύσεις-εξπρές, ακόμα κι αν δεν έχεις λεφτά να πας καν διακοπές.

Ξανά ο ίδιος φόβος, ξανά η ίδια απάντηση

Ναι, ξαναπέρασε από το μυαλό μου: «Θα θέλει κανείς να με αγγίξει έτσι όπως είμαι;» Κι όμως, η ζωή, οι σχέσεις μου, οι εμπειρίες μου, μου έδειξαν πόσο λανθασμένα έβλεπα τον εαυτό μου.

Όταν ο κόσμος σε πείθει ότι είσαι μόνο τα κιλά σου, αρχίζεις να χάνεις από το οπτικό σου πεδίο τον ίδιο σου τον εαυτό. Το «ποια είσαι» θάβεται κάτω από στρώματα ανασφάλειας.

Το σώμα μου είναι έτοιμο όπως είναι

Δεν υπάρχει τίποτα και κανείς που να μπορεί να μου στερήσει τη χαρά του καλοκαιριού, επειδή δεν πληρώ τις προδιαγραφές ενός φανταστικού προτύπου. Δεν θα αφήσω μια κουλτούρα που δαιμονοποιεί τα παραπάνω κιλά να με απομονώσει.

Έχω περάσει χρόνια στην παραλία κρυμμένη πίσω από ζακέτες και τζιν. Φοβόμουν να φορέσω σορτσάκι, γιατί πίστευα ότι θα φαινόμουν γελοία. Πίστευα ότι ένα μαγιό θα με έκανε να μοιάζω με φάλαινα. Και όλα αυτά, επειδή κάποιος, κάπου, αποφάσισε ότι έτσι πρέπει να νιώθω.

Η αξία μου δεν εξαρτάται από το σώμα μου

Έμαθα – και συνεχίζω να μαθαίνω – ότι η αξία μου δεν έχει να κάνει με το σχήμα ή το μέγεθος του σώματός μου. Δεν έχει να κάνει με το τι τρώω ή τι φοράω. Δεν σημαίνει ότι αυτές οι σκέψεις εξαφανίστηκαν. Αλλά έμαθα να μην τους δίνω τον έλεγχο.

«Κάποιες φορές, πρέπει να αρπάξουμε τη ζωή από τα μαλλιά και να ορμήσουμε – ακόμα και αν η ιδέα σε τρομοκρατεί ή τα μίντια σου λένε το αντίθετο.»

Το να βγω έξω με τα μπράτσα μου ακάλυπτα, με τα πόδια μου να αναπνέουν και με το μυαλό μου δυνατό, ήταν ίσως η πιο δυνατή πράξη αγάπης προς τον εαυτό μου. Ήταν ένας τρόπος να θυμίσω στον εαυτό μου πως δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο σώμα μου. Το σώμα μου είναι εδώ, ζωντανό – και είναι αρκετό.

Πηγή: refinery29.com