Ο αρχηγός των Irriducibili που διοικούσε τη Ρώμη και βρέθηκε με 3 εκατ. ευρώ και μια σφαίρα στο κεφάλι

Λάτσιο. Η ομάδα που είχε τους πιο βίαιους ultras, με την ιστορία του αρχηγού τους να είναι ένα μπλέξιμο διαρκείας.

Η σειρά Suburra στο Netflix έγινε γνωστή στη χώρα μας πριν δύο χρόνια επειδή στον πρώτο κύκλο συμμετείχε ένας Έλληνας ηθοποιός.

Παραβλέποντας αυτό, πρόκειται για μια σειρά που μεταφέρει με πολύ ωραίο τρόπο το πώς κινείται η Ρώμη παρασκηνιακά. Μαφία, Βατικανό, πολιτική, όλα μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, όταν ξέρουν ότι μπορούν να έχουν κέρδος.

Ενας από τους πρωταγωνιστές της σειράς, ήταν ο Samurai, ο πιο δυνατός μαφιόζος της ιταλικής πρωτεύουσας, αυτός που τη «διοικούσε». Αν βγάλετε, λοιπόν, τον Samurai και βάλετε στη θέση του τον Diabolik, θα έχετε μια εικόνα της ζωής του ιστορικού ηγέτη των ultras της Λάτσιο…

Αυτή, τελικά, δεν διήρκεσε πολύ. Το απόγευμα της 7ης Αυγούστου 2019, στο Parco degli Acquedotti, ο 53χρονος Φαμπρίτσο Πισιτέλι (γνωστός ως Diabolik) έπεφτε νεκρός έχοντας δεχθεί εξ επαφής πυροβολισμό πίσω από το αυτί.

Το χτύπημα ήταν επαγγελματικό, ποιος το έκανε και από ποιον οργανώθηκε παραμένει άγνωστο, αλλά το σκηνικό έκανε γνωστή σε όλους τη δράση του αρχηγού των οργανωμένων οπαδών της Λάτσιο. Οχι ότι ήταν και πολλοί αυτoί που δεν την ήξεραν… Είχε φροντίσει, άλλωστε, να κάνει αισθητή την παρουσία του και να μάθουν όλοι το όνομα του, πολλά χρόνια πριν. Οχι τη δεκαετία του ’70, όταν πήγε για πρώτη φορά στο Olimpico για να δει την ομάδα του και ερωτεύτηκε το όλο σκηνικό, αλλά αυτή του ’80, όταν άρχιζε να δείχνει τις προθέσεις του.

«Για το καλό της Λάτσιο προσπαθούσαμε να τραυματίσουμε κόσμο από την απέναντι πλευρά, θέλαμε να πάμε στην εξέδρα τους και να τους σκοτώσουμε. Το να τσακώνεσαι σε κάνει να νιώθεις ζωντανός σε έναν κόσμο νεκρών», είχε πει κάποτε σε μια συνέντευξή του, όπου περιέγραφε τον εαυτό του σαν… street-fighter. Και ήταν, όπως και γενικά οι Irriducibili. Το κλαμπ που ίδρυσε και του έδωσε δύναμη, δόξα και λεφτά. Πολλά λεφτά. Οταν άρχιζε την οπαδική του πορεία, στις αρχές των 80’s φτιάχνοντας τους Grinta μαζί με τους φίλους του, δεν ξέρουμε αν σκεφτόταν το χρήμα. Μάλλον όχι, υπό την έννοια πως εκείνη την περίοδο προτεραιότητα είχε να πάρει τον έλεγχο στην curva Nord και το κατάφερε, αφού οι Irriducibili, οι οποίοι αποτελούσαν την εξέλιξη των Grinta, κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο από τους Eagles.

Το πώς τον πήραν τον έλεγχο, μπορεί να το υποθέσει ο καθένας… Οι Irriducibili, άλλωστε, ήταν το πιο βίαιο κλαμπ οπαδών που εμφανίστηκε στην Ιταλία και το έδειχναν με κάθε ευκαιρία.

Με στρατιωτικού τύπου οργάνωση, όπως οι ίδιοι έλεγαν, δεν έδειχναν κανένα έλεος σε κανέναν και για κανένα λόγο. Και όταν τη δεκαετία του ’90 εμφανίστηκε ο Σέρτζιο Κρανιότι και η Λάτσιο έγινε μια ομάδα με πολλά λεφτά, με πολλούς παικταράδες και με μεγάλη προβολή από τον Τύπο, ιταλικό και διεθνή, ο Diabolik είδε μπροστά… Είδε ένα μέλλον γεμάτο χρήματα και ήξερε και πώς να φτάσει σε αυτά. «Αν δεν ήταν οπαδός, θα ήταν ο τέλειος CEO», έγραψε κάποτε η Corriere della Sera γι’ αυτόν, αναφερόμενη στο πώς μετέτρεπε σιγά-σιγά τους Irriducibili σε επιχείρηση, χωρίς παράλληλα να χάνει το κλαμπ τη… γοητεία της φιλοσοφίας των ultras.

Εχοντας φτάσει στο σημείο να έχουν υπό την ιδιοκτησία τους 12 μπουτίκ στις οποίες πουλούσαν δικά τους προϊόντα (τα πάντα) ή ακόμη και της Λάτσιο, ο Diabolik και οι σύντροφοί του άρχισαν να σχεδιάζουν ακόμη και την είσοδο των Irriducibili, μέσω μιας εταιρείας που θα έφτιαχναν, στο χρηματιστήριο! Ολα αυτά, ενώ παράλληλα περνούσαν πολιτικά μηνύματα, ακύρωναν μεταγραφές (Τουράμ), στοχοποιούσαν δημοσιογράφους, πήγαιναν σε κάθε γήπεδο με άγριες διαθέσεις, απειλούσαν τους παίκτες της ομάδας όταν έκριναν ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο (σεζόν 2001-02).

Μετά την αποχώρηση του Κρανιότι μάλιστα, στις αρχές του Κλαούντιο Λοτίτο ως νέο αφεντικό, οι Irriducibili προσπάθησαν ακόμη και να πάρουν στην κατοχή τους τις μετοχές του κλαμπ, βάζοντας μπροστά την παλιά μεγάλη δόξα, Τζόρτζιο Κινάλια. Δεν τα κατάφεραν και τελικά αυτή η ιστορία, το 2015, θα έφερνε στον Πισιτέλι μια καταδίκη τριών ετών και έξι μηνών για απάτη, εκβιασμό και απειλές, αλλά αυτό πια θα ήταν το τελευταίο που θα τον απασχολούσε. Υπήρχαν, άλλωστε, πιο σοβαρά προβλήματα πλέον για τον Φαμπρίτσιο, ο οποίος το 2013 είχε συλληφθεί για συμμετοχή σε διεθνές κύκλωμα εμπορίου ναρκωτικών.

Στο πλαίσιο της έρευνας που έγινε, αποκαλύφθηκε ότι ο Diabolik είχε σχέσεις με την Camorra, τη μαφία της Νάπολη, ενώ στους λογαριασμούς του βρέθηκε ένα ποσό που πλησίαζε στα 3 εκατ. ευρώ. Η ποινή μετατράπηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, οι λογαριασμοί μπλοκαρίστηκαν, δύο βίλες κατασχέθηκαν, ο κλοιός φαινόταν ότι έσφιγγε αλλά ο Πισιτέλι βρήκε και πάλι τη λύση και σύντομα κυκλοφορούσε ελεύθερος, καταφέρνοντας να φτάσει και σε συμφωνία με τον Λοτίτο για… ειρήνη.

Η επιστροφή του στο πέταλο όμως, όπου παρέμενε αφεντικό, δεν θύμιζε σε πολλά τα παλιά χρόνια. Ισως επειδή και ο ίδιος δεν ήταν πλέον 100% εκεί πια.

Διάφορες τηλεφωνικές συνομιλίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, αποκάλυπταν ότι ο Diabolik είχε καταφέρει να γίνει αυτός που διοικούσε τη Ρώμη παρασκηνιακά. Αυτός που ένωνε όλες τις πλευρές και αποτελούσε εγγύηση ότι οι δουλειές θα συνεχίζονταν κανονικά. Δουλειές που δεν ξέρουμε αν αφορούσαν και το Βατικανό, όπως στο Suburra, αλλά έφεραν, στις 7 Αυγούστου 2019, ένα τέλος ίδιο με αυτό του τηλεοπτικού Samurai…

πηγή