Συγκίνηση και δέος: Το σπίτι του Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίσι και το βουνό όπου γεννήθηκε

Σε υψόμετρο 1200 μ., πάνω από τις χαράδρες του Μαινάλου στέκει αγέρωχο το ένδοξο Λιμποβίσι.

Ένα χωριό με όλα κι όλα 5 σπίτια και όλα τους εγκαταλελειμμένα. Όμως, είναι ένα χωριό με ένδοξη ιστορία, ένας τόπος που γέννησε ήρωες. Άλλωστε, εκεί βρίσκεται το πατρικό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Μόνο τυχαίο δεν είναι πως όποιος φτάνει εκεί, νιώθει αμέσως ένα απέραντο δέος. Και είναι έτοιμος να ταξιδέψει στον χρόνο και στην ιστορία, μέσα από τις αναμνήσεις του μέρους.

Και οι περισσότερες βρίσκονται στο σπίτι των Κολοκοτρωναίων που περιμένει τον επισκέπτη για να τον πλημμυρίσει με γνώσεις και περηφάνια.

Το πατρικό του Κολοκοτρώνη έχει ανακατασκευαστεί και είναι γεμάτο με κειμήλια, καθώς λειτουργεί ως μουσείο της οικογένειας και του αγώνα των Ελλήνων το 1821.

Το αναστηλωμένο κτίριο είναι κτισμένο δίπλα στο παλιό πατρικό σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και είναι αντίγραφο παραδοσιακού Κολοκοτρωνέικου σπιτιού.

Ο χώρος γύρω έχει εξωραϊστεί, ενώ έχει αναστηλωθεί και η εκκλησία του Άη – Γιάννη, που αποτέλεσε πνευματικό καταφύγιο του «Γέρου του Μωριά». Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν πηγές.

Παρακολουθήστε το ρεπορτάζ της ΕΡΤ

Δείτε το βίντεο από τον Ελληνικό Ήλιο

Που γεννήθηκε ο Γέρος του Μωριά

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμοβούνι ή Ρωμιοβούνι, ένα μικρό βουνό κοντά στο χωριό Mίλα και στο Βασιλικό στη Μεσσηνία. Το όνομά του όρους υποδήλωνε ότι σε αυτό το όρος κατοικούσαν μόνο Έλληνες.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει στα απομνημονεύματά του:

«Εγεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3, τη Δευτέρα της Λαμπρής. Η αποστασία της Πελοποννήσου έγινε εις τα 1769. Εγεννήθηκα εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνία, ονομαζόμενον Ραμοβούνιο. Ο πατέρας μου ήταν αρχηγός των αρματολών εις την Κόρινθον. Κάθεταν εκεί τέσσερους χρόνους. Αναχωρεί από την Κόρινθον διά την Μάνην. Έβγαινεν από την Μάνην και εκυνηγούσε τους Τούρκους».

Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη από το Λιμποβίσι και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους.

Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του.
Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1821 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε.

Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι και η άλωση της Τριπολιτσάς, που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.

Στη μάχη των Δερβενακίων, όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).

Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος.
Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834.
Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα.

Σήμερα, στον χώρο που γεννήθηκε ο Κολοκοτρώνης υπάρχει ένα επιβλητικό άγαλμα που τον παρουσιάζει έφιππο με ένα σπαθί στο χέρι. Το άγαλμα είναι έργο του γλύπτη Ευστάθιου Λεοντή και τοποθετήθηκε στο Ραμοβούνι στις 16 Αυγούστου 2007 ο Σύλλογος Πελοποννησίων «Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ» Θεσσαλονίκης ως ελάχιστο φόρο τιμής για την ατίμητη παρακαταθήκη που μας άφησε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Γνωρίστε το Ραμοβούνι μέσα από το βίντεο του Michael Miller

Εκδήλωση στο Ραμοβούνι Μεσσηνίας για την επέτειο γέννησης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από τον Niko.Tsiak