Η μυστηριώδης εξαφάνιση του 10χρονου Γιώργου Παρασκευόπουλου το καλοκαίρι του 1992 συγκλόνισε ένα ολόκληρο χωριό και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο ανεξιχνίαστα περιστατικά στην Ελλάδα.
Τι συνέβη το μοιραίο καλοκαίρι
Ήταν 24 Ιουνίου 1992, όταν χάθηκαν τα ίχνη του μικρού Γιώργου Παρασκευόπουλου στο χωριό Δήμητρα, στην ορεινή Γορτυνία. Ο 10χρονος είχε μόλις τελειώσει την Ε’ Δημοτικού και είχε σταλεί για διακοπές στο χωριό των παππούδων του από τους γονείς του, που ζούσαν στην Κρήτη. Τον φιλοξενούσε η θεία του, αδελφή του πατέρα του, μαζί με τα παιδιά της.
Εκείνη την ημέρα, ο παππούς του, παρά τον πυρετό που τον ταλαιπωρούσε, πήρε τον μικρό μαζί του στο βουνό, όπου διατηρούσε στάνη με ζώα. Η θεία του είχε δώσει στο παιδί τα φάρμακα για τον παππού και τα παγουράκια για να γεμίσει νερό από την πηγή.
Η τελευταία φορά που τον είδε ο παππούς
Ο παππούς άφησε τον Γιώργο στην πηγή για να γεμίσει τα παγουράκια και συνέχισε προς τη στάνη. Όταν επέστρεψε, δεν τον βρήκε. Υπέθεσε πως είχε επιστρέψει μόνος του στο χωριό. Δεν ανέφερε τίποτα ούτε στον αδερφό του, που τον επισκέφθηκε στη στάνη, ούτε σε κάποιον άλλον. Η απουσία του παιδιού έγινε αντιληπτή το βράδυ της επόμενης μέρας, όταν ο παππούς επέστρεψε στο χωριό.
Είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Οι γονείς του ενημερώθηκαν και ταξίδεψαν αμέσως στη Γορτυνία. Οι έρευνες ξεκίνησαν με τη συμμετοχή κατοίκων, αστυνομίας, του στρατού, ακόμα και ειδικής ομάδας από την Ελβετία με εκπαιδευμένα σκυλιά, αλλά δεν εντοπίστηκε κανένα ίχνος.
Οι πρώτες μαρτυρίες και οι απειλές του μητροπολίτη
Παρά την κινητοποίηση, οι έρευνες δεν απέδωσαν. Ο μητροπολίτης της περιοχής αποφάσισε να παρέμβει και απείλησε με αφορισμό όποιον γνώριζε κάτι και το κρατούσε για τον εαυτό του. Τελικά, 40 μέρες μετά την εξαφάνιση, εμφανίστηκε ο πρώτος μάρτυρας.
Ένας κάτοικος του γειτονικού χωριού είπε ότι στις 25 Ιουνίου είχε δει ένα μικρό αγόρι στον δρόμο κοντά στο βουνό, με ρούχα που ταίριαζαν με του Γιώργου. Αν και μείωσε ταχύτητα, το παιδί δεν του έκανε νόημα και συνέχισε τον δρόμο του.
Αργότερα, ένας άλλος κάτοικος βρήκε την τσάντα του Γιώργου με τα παγουράκια του, σε δύσβατο σημείο στο βουνό.
Μια υπόθεση που μπήκε στο αρχείο
Καθώς τα χρόνια περνούσαν χωρίς νέα στοιχεία, η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. Το 1995 εντοπίστηκε ένα παιδικό κρανίο, όμως δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ. Η μητέρα του Γιώργου απευθύνθηκε αρκετές φορές στην εκπομπή «Φως στο Τούνελ» με την Αγγελική Νικολούλη, ζητώντας απεγνωσμένα πληροφορίες.
Μαρτυρίες από την …Ιεριχώ
Στην εκπομπή έφτασαν αναφορές από μια τηλεθεάτρια που είχε δει στο παρελθόν ένα αγοράκι σε μοναστήρι στην Ιεριχώ. Το παιδί έμοιαζε με τον Γιώργο, έλεγε ότι ονομαζόταν Γιώργος και ήταν από την Κρήτη. Ένας μοναχός που επικοινώνησε με την εκπομπή εξήγησε ότι εκείνος ήταν «ο Γιωργάκης από την Κρήτη» την περίοδο εκείνη, αλλά δεν προέκυψαν περισσότερα στοιχεία. Ο ίδιος ο Αρχιμανδρίτης μίλησε με την Αγγελική Νικολούλη χωρίς να δοθεί κάποια απάντηση.
Το ενδεχόμενο εξομολόγησης και άλλες θεωρίες
Άλλη μαρτυρία ανέφερε ότι ίσως το μυστικό της εξαφάνισης να αποκαλύφθηκε σε εξομολόγηση στον ιερέα του χωριού. Η θεωρία αυτή, αν και δεν επιβεβαιώθηκε, κυκλοφορεί χρόνια στην περιοχή.
Μια ακόμη θεωρία που εξετάστηκε είναι η σύνδεση της εξαφάνισης του Γιώργου με μια σειρά παρόμοιων περιστατικών στην Πελοπόννησο τη δεκαετία του ’80.
Παρόμοιες εξαφανίσεις την ίδια περίοδο
Το 1981 εξαφανίστηκε η 2χρονη Άννα στη Μάνη, το 1985 ο 6χρονος Μιχάλης στην Αρκαδία και το 1989 ο Νεκτάριος στη Μεσσηνία. Και στις τρεις περιπτώσεις, οι συνθήκες ήταν παρόμοιες: μικρά παιδιά που χάθηκαν μυστηριωδώς χωρίς ποτέ να εντοπιστεί κάποιο στοιχείο. Μέχρι σήμερα, ούτε τα παιδιά αυτά βρέθηκαν, ούτε κάποια σύνδεση αποδείχθηκε με την υπόθεση του μικρού Γιώργου.
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
