Η αγαπημένη ηθοποιός, Κατερίνα Λέχου, σε μια συνέντευξη κατάθεση ψυχής λίγο καιρό πριν, μίλησε για όλους και για όλα ενώ δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά και για πιο προσωπικά της ζητήματα όπως για τις αδερφές της, τους γονείς της, την οικογένεια και την πίστη της στον Θεό.
Η ηθοποιός, Κατερίνα Λέχου, παραχώρησε μια συνέντευξη – κατάθεση ψυχής πριν λίγο καιρό, όπου μίλησε για όλους και για όλα ενώ δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά και για πιο προσωπικά της ζητήματα όπως για τη σχέση με τις αδερφές της, τους γονείς της, την οικογένεια αλλά και την πίστη της στον Θεό.
Κατερίνα Λέχου: Τα πρώτα της βήματα μέσα από τα δικά της λόγια
«Δεν είχα τρομερή επαφή με το θέατρο. Δεν ήμουν από τα παιδιά που με πήγαιναν συνέχεια οι γονείς μου. Είχα δει όμως κάποιες εμβληματικές παραστάσεις που είχαν χαραχτεί μέσα μου, όπως τον «Λευκό Γάμο» του Ρούζεβιτς, στο Θέατρο Τέχνης -ήμουν δέκα τεσσάρων. Ήταν πολύ σοκαριστικό για μένα γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι γίνονται τέτοια πράγματα στο θέατρο. Είχα δει βέβαια Βουγιουκλάκη, πήγαινα συχνά στο θέατρο του Δημήτρη Ποταμίτη που ήταν στη γειτονιά μου, αλλά όχι με μεγάλη συχνότητα. Και διάβαζα λογοτεχνία.
Στα δέκα επτά μου, ένας φίλος μου, ο Βαγγέλης Ρόκκος που ήταν ήδη πρωτοετής στη σχολή του Εθνικού, μου έδωσε ένα κείμενο, την «Μήδεια» του Ανούιγ, με την οποία μετά έδωσα και εξετάσεις για να μπω. Και έπαθα σοκ…. Θυμάμαι ότι τότε σκέφτηκα πονηρά και είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ να κρυφτώ πίσω από κάτι και να κάνω ό,τι θέλω. Ήμουν πολύ συγκρατημένη, εσωστρεφής, συμμαζεμένη και δεν εκτονωνόμουν. Και είπα ότι το θέατρο είναι όχημα, μεγάλο… Ήμουν κορίτσι του Εθνικού εγώ. Είχα δώσει εξετάσεις και στο Εθνικό, πέτυχα αλλά προτίμησα το Τέχνης. Ήμουν όμως σαν τη μύγα μες το γάλα».
Κατερίνα Λέχου: «Ήμουν η ουρά της μεγάλης μου αδερφής»
«Γενικά είμαι άνθρωπος της αφοσίωσης. Μεγάλωσα στα Ιλίσια, στου Ζωγράφου. Ο πατέρας μου οπτικός, η μητέρα μου δεν δούλευε. Όπως όλες οι σχέσεις έτσι και οι αδελφικές ή οι σχέσεις με τους γονείς είναι δύσκολες. Και γίνονται πιο δύσκολες γιατί είναι υποχρεωτικές. Περνάς ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου νοιώθοντας ενοχές αν δεν είναι καλές και αναρωτιέσαι αν και που φταις εσύ, τι κάνεις λάθος. Αλλά δεν ισχύει αυτό. Οι σχέσεις δεν χαρίζονται, κερδίζονται.
Ήμουν η ουρά της μεγάλης μου αδελφής, τρομερά εξαρτημένη. Κι αυτό ήταν βαρύ. Στη συνέχεια έκανα σχέσεις εξαρτητικές, ήμουν πάντα η ουρά. Ούτε αργότερα έβγαλα την εξουσία μου στην μικρότερη. Κάποια στιγμή συνέπραξαν η μεγάλη και η μικρή κι εγώ έμεινα στην απ΄έξω. Λένε, κι έχουν δίκιο, ότι το μεσαίο παιδί συνθλίβεται γι΄αυτό και μετά γίνεται πιο επαναστάτης.»
Μετά από πολλά χρόνια και μεγάλο αγώνα εκατέρωθεν, έχουμε μια θαυμάσια σχέση με την αδελφή μου, κι ας είμαστε τελείως διαφορετικές σαν χαρακτήρες. Και οι δύο είναι παντρεμένες, η μεγάλη έχει πέντε παιδιά και η μικρή τρία.
Στα χρόνια της σχολής ζούσα στον δικό μου κόσμο. Δεν ήταν έτσι όπως τα περίμενα -ποτέ δεν είναι όπως τα περιμένεις. Να μια αλήθεια που δεν μας τη μαθαίνουν σ΄αυτή τη ζωή. Κι αυτό που μου τη δίνει στην οικογένεια, είναι ότι αντί να σου πουν την αλήθεια στην ωραιοποιούν. Μα έξω δεν είναι ποτέ καλύτερα».
Το θέατρο στη ζωή της Κατερίνας Λέχου
«Δυσκολεύτηκα όταν βγήκα στο επάγγελμα, γι΄αυτό και μετά από δύο χρόνια, ένα έργο στο Τέχνης και μια παράσταση, έκανα μια παύση. Είπα ότι εγώ δεν θέλω να κάνω έτσι τη δουλειά. Ημουν ακόμα στον κόσμο μου.
Ψάχτηκα λίγο, έκανα άσχετα πράγματα, είχα και την άνεση. Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα να το κάνω με τους δικούς μου όρους. Ηταν καλό αυτό για μένα. Ποιοι ήταν οι όροι μου; Να λέω όχι.
Είπα πάρα πολλά, γι΄αυτό κι έμεινα στην απ΄έξω. Άργησα πολύ να γίνω γνωστή. Ο κόσμος νομίζει ότι μου χαρίστηκαν τα πράγματα. Τέλειωσα το Τέχνης στα 21 μου και το “Είσαι το ταίρι μου” ήρθε στα 34 μου -το λέω γιατί αυτό με έκανε πιο δημοφιλή. Ενδιαμέσως έκανα το “Παράθυρο στον ήλιο”, την “Χαμένη Ανοιξη”, θέατρο, αλλά ο κόσμος δεν με ήξερε. Βλέπεις, είχαν μεσολαβήσει τα αλεπάλληλα όχι.
Το ύψος δεν με δυσκόλεψε αν και έχω παίξει με πιο κοντούς από μένα, γι΄αυτό και τακούνια δεν πολυφόρεσα. Όσο για την ομορφιά, αυτή είναι ένα πολύ ωραίο δώρο. Όχι, δεν το κατάλαβα από μικρή γιατί δεν πολυασχολιόμασταν με αυτό στο σπίτι. Ούτε στο θέατρο το κατάλαβα. Το ένοιωσα στη ζωή, στον δρόμο. Με κοιτούσαν. Μετά την εφηβεία μου, όπως όλα τα κορίτσια, ήθελα κι εγώ να είμαι κάποια άλλη. Πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου για να νοιώσεις όμορφος. Άργησα λίγο, πριν τα τριάντα το ένοιωσα».
Κατερίνα Λέχου: «Δεν είχα αυτοπεποίθηση σε τίποτα, γιατί λοιπόν να έχω στην ομορφιά μου;»
«Χρειάζεσαι το μπράβο. Δεν άκουγα μπράβο. Ήταν λίγο αυστηρή η μαμά μου, ίσως γι΄αυτό να έγινα κι εγώ αν και προσπαθώ να μην είμαι πια, ούτε με τον εαυτό μου ούτε με τους άλλους. Σε τι ωφελεί το μαστίγωμα; Η μητέρα μου είναι μια γυναίκα πολύ συγκροτημένη, της χρωστάω πολλά πράγματα αλλά είναι και πολύ τελειομανής. Θα σου επισημάνει το αρνητικό, ποτέ το θετικό. Ο μπαμπάς μου, όπως όλοι στα ελληνικά σπίτι, ήταν διάττων αστέρας, εκ του μακρόθεν. Αλλά ένοιωθα ότι με αποδεχόταν πιο πολύ. Είχε την περηφάνεια του μπαμπά με τις τρεις κόρες. Ούτε στη σχολή άκουσα μπράβο. Γενικά το μπράβο δεν το είχα…
Εκπέμπω μια αυστηρότητα, μια απόσταση. Δεν το κάνω επίτηδες. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου οπότε είμαι και με τους άλλους.
Μας καθορίζει πιο πολύ απ΄όλα το σπίτι μας, αλλά δεν μας δικαιολογεί για το υπόλοιπο του βίου μας. Εγώ αυτό κατάλαβα. Γι΄αυτό και ξέρω και τους χρωστάω ευγνωμοσύνη, γιατί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Από την άλλη ο πατέρας μου, την εποχή που έλεγα τα πολλά όχι στη δουλειά, μου έλεγε “εγώ σε πιστεύω, προχώρα, είμαι εδώ για σένα, να σε στηρίζω”. Σ΄αυτό είχα στήριγμα από την οικογένεια. Και δεν έχω μετανιώσει για τα όχι που είπα. Αντιθέτως έχω μετανιώσει για κάποια ναι που στην αρχή ένοιωθα ότι είναι όχι. Η πρώτη μου εντύπωση είναι συνήθως σωστή. Σαν να ξέρει το μέσα μας τι αντέχουμε και τι δεν αντέχουμε».
Κατερίνα Λέχου: «Στο πρόσωπο ενός παιδιού βλέπω πάντα την ελπίδα»
«Η ευθύνη του να είσαι γονιός επηρέασε σε απόλυτο, ίσως, βαθμό την επιλογή μου να μην κάνω παιδιά. Μου δημιούργησε μια τεράστια ευθύνη. Η μεγάλη μου αδελφή, με τα πέντε παιδιά, μου έλεγε ότι αν σκεφτείς πολύ σοβαρά το θέμα παιδί, δεν θα κάνεις ποτέ. Δεν ξέρω αν έκανα σωστά ή λάθος, αλλά έκανα αυτό που μου βγήκε. Στο πρόσωπο ενός παιδιού βλέπω πάντα την ελπίδα. Αλλά εκεί παρεμβαίνουν οι γονείς και μπορεί να σβήσουν αυτή την ελπίδα. Κι εγώ αναρωτιόμουν τι λάθη μπορεί να έκανα…
«Δεν μου φορέθηκε η πίστη από την οικογένεια»
«Με τον Μάνο συνεννοούμαστε ακόμα και με νοήματα. Είμαστε μαζί έντεκα χρόνια. Η πίστη μου στον Θεό με οδήγησε στον γάμο. Ήθελα να παντρευτώ για να έχω την ευλογία. Πιστεύω στο μυστήριο όχι στα χαρτιά. Ήθελα να πάρω μια ευλογία και μια δύναμη… Έχω ανάγκη την πίστη. Δεν αμφισβητώ καθόλου τον Θεό. Αυτά τα πράγματα δεν προσπαθείς να τα εξηγήσεις, τα βιώνεις. Η θρησκεία είναι βιωματικό πράγμα. Το αισθάνεσαι. Η ανάγκη μου είναι βαθιά, παιδιόθεν, εγγενής. Όχι δεν μου φορέθηκε η πίστη από την οικογένεια. Έτσι νοιώθω μέσα μου. Η πίστη είναι και έρωτας, άσβεστος», είπε κλείνοντας η γνωστή ηθοποιός.
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
