Έκτακτο – Χαρμόσυνα χτυπούν οι καμπάνες – Νέος άγιος στην εκκλησία μας

Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα στην Τρίκη και τα Τρίκαλα, καθώς ο παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης αναγνωρίζεται επίσημα ως άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Σε κλίμα χαράς και συγκίνησης, η Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης γιορτάζει την αγιοκατάταξη του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη. Σύμφωνα με το ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενέκρινε την Τετάρτη 9 Ιουλίου 2025 την προσθήκη του στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η απόφαση έρχεται μετά την ομόφωνη έγκριση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που κατά τη συνεδρίασή της στις 11 Μαρτίου 2025 εισηγήθηκε την ένταξή του στις αγιολογικές δέλτους. Το σχετικό αίτημα κατατέθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Η ζωή του παπα-Δημήτρη στο χωριό Πλάτανος

Ο άγιος Δημήτριος Γκαγκαστάθης γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Πλάτανος της Θεσσαλίας, κοντά στα Τρίκαλα. Υπηρέτησε την Εκκλησία ως ιερέας στο χωριό του για 42 συνεχόμενα έτη. Εκοιμήθη ειρηνικά στις 29 Ιανουαρίου 1975.

Παρά τις δυσκολίες και το γεγονός ότι ήταν αυτοδίδακτος, ο παπα-Δημήτρης διέπρεψε σε ταπείνωση, πίστη και αγάπη. Από μικρός έδειχνε ζήλο για τον Θεό, γονάτιζε στο βουνό με δάκρυα όταν δεν μπορούσε να εκκλησιαστεί, και ζούσε με βαθιά επίγνωση της παρουσίας του Θεού και των Αγίων στη ζωή του.

Η πνευματική του πορεία και τα πρώτα σημάδια

Ένα από τα πρώτα θαυμαστά σημεία στη ζωή του ήταν η αγάπη του για τους Αγίους. Διάβαζε τους βίους τους με συγκίνηση και τους ένιωθε προστάτες του. Πριν βγει στα χωράφια ή να φυλάξει πρόβατα, περνούσε από τον ναό των Ταξιαρχών και προσευχόταν.

Η πνευματική του ζωή είχε χαρακτήρα βαθιάς ευχαριστίας. Όπου κι αν βρισκόταν, υμνούσε τον Θεό. Πολλές φορές έλεγε: «να με προστατεύετε, να με φυλάξετε, να γυρίσω και πάλιν στον οίκο σας, να σας πω το ευχαριστώ».

Θαυμαστές εμπειρίες και παρεμβάσεις Θείας Χάριτος

Ένα συγκλονιστικό περιστατικό είναι η παρέμβαση του αγίου Νικολάου, ο οποίος εμφανίστηκε σε όραμα και τον έσωσε λίγο πριν καταρρεύσει το σπίτι του. «Σήκω παιδί μου γρήγορα, το σπίτι θα πέσει», του είπε. Και πράγματι, αφού βγήκε έξω, το σπίτι σωριάστηκε.

Όταν ήταν στρατιώτης στη Μικρά Ασία, προσευχόταν στους Ταξιάρχες να τον προστατέψουν. Περιγράφει: «στη Σμύρνη σφάζουν… μου δίνουν άλογο και μου λένε: φύγε στον Τζεσμέ… Οι ιππείς σκοτώνονται, εμένα μου λένε: μη φοβάσαι, είμαστε μαζί σου».

Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, βρέθηκε στο στόχαστρο λόγω της πίστης του. Παρότι τον απειλούσαν και τον καταδίωκαν, έβγαινε σώος. «Γονάτισα και φώναξα… Μιχαήλ αρχιστράτηγε, κινδυνεύω», περιγράφει. Οι διώκτες του ακινητοποιήθηκαν. Ο ίδιος βγήκε αλώβητος και μπήκε στην εκκλησία του χωριού του, δοξάζοντας τον Θεό.

Η οικογένεια και το πνευματικό του έργο

Ο παπα-Δημήτρης παντρεύτηκε την Ελισάβετ και απέκτησαν εννέα κόρες. Δεν έβλεπε τον ιερατικό του ρόλο ως επάγγελμα αλλά ως θυσία. «Θα πεθάνω παπάς, όχι μασκαράς», έλεγε. Δεν ήθελε να αφήσει το ποίμνιό του, παρά τις προτάσεις να μεταβεί στη Μέση Ανατολή ή την Αθήνα. «Με σώσαν οι Ταξιάρχες, όχι οι άνθρωποι», υπογράμμιζε.

Η σχέση του με άλλες πνευματικές μορφές

Είχε στενή σχέση με τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο, ο οποίος είπε για αυτόν: «Τέτοια καθαρή και τελεία εξομολόγηση δεν συνήντησα στα 70 χρόνια που εξομολογώ». Ο ίδιος χαρακτήρισε τον παπα-Δημήτρη άγιο και μίλησε για την αποκάλυψη που έλαβε μετά την κοίμησή του.

Ο πατήρ Πορφύριος ανέφερε επίσης: «ο παπα-Δημήτρης είναι άγιος άνθρωπος κι’ ας μην πέρασαν πολλά χρόνια. Δεν έχει σχέση. Η αγιότης δεν γίνεται από τα πολλά χρόνια».

Μαρτυρίες για τη ζωντανή του πίστη

Ο πατήρ Αμφιλόχιος της Πάτμου, ο πατήρ Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο πατήρ Γεώργιος Καψάνης και άλλοι σύγχρονοι αγιορείτες πατέρες αναγνώριζαν τη ζωντανή πίστη του και τη χάρη που τον συνόδευε.

Μαρτυρίες αναφέρουν ότι προσευχόταν με τέτοιο βάθος που λάμβανε σαφείς απαντήσεις από τον Θεό. Στενοί του πνευματικοί φίλοι, όπως ο διευθυντής τελωνείου Αθανάσιος Μουρμούρης και ο Γεώργιος Σαϊδίνης, επιβεβαίωσαν πως χάρη στις προσευχές του σώθηκαν από μεγάλες δοκιμασίες.

Μια ζωντανή μαρτυρία πίστης

Ο παπα-Δημήτρης δεν δίσταζε να δηλώσει την άγνοιά του στα γράμματα. Όμως, όταν του ζητούσαν λόγο Θεού, άνοιγε το στόμα του και μιλούσε με δύναμη και κατάνυξη για ώρες. Έλεγε: «Όταν λειτουργώ γεμίζει άρωμα η Άγια Τράπεζα… Δεν περιγράφεται». Μιλούσε για τη ζωντανή παρουσία του Χριστού, των Αγίων, και της Θείας Χάριτος.

Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του, όταν κρυβόταν στα βουνά, περιγράφει θαυμαστή σωτηρία από τον άγιο Γεώργιο, που εμφανίστηκε και τον μετέφερε σώο. Το μέρος αυτό απέκτησε θαυματουργό νερό σε συγκεκριμένη γιορτή, κάτι που ο ίδιος επικύρωσε με προσευχή.

Μια ζωή αφιερωμένη στον Χριστό

Ο παπα-Δημήτρης ζούσε με πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. «Κοιμάμαι τόσο αμέριμνα, όπως το πουλί στο αγκάθι και τα ρυθμίζει όλα Αυτός», έλεγε χαρακτηριστικά. Με αγάπη, ταπείνωση και ανιδιοτέλεια προσέφερε τον εαυτό του στον Θεό και στους ανθρώπους.

Η αναγνώρισή του ως άγιος έρχεται να επισφραγίσει την μαρτυρία μιας ζωής θυσιαστικής και θεοφιλούς, που ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει πλήθος πιστών.