Ένας από τους πιο σεμνούς και ταλαντούχους τραγουδιστές της δεκαετίας του ’80, ο Διονύσης Θεοδόσης, έφυγε πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του τραγούδια που άγγιξαν εκατοντάδες καρδιές και μια διακριτική αλλά αξιόλογη μουσική πορεία.
Μια ήσυχη φωνή που μιλούσε στην ψυχή
Λίγοι θυμούνται το όνομά του σήμερα, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε ακούσει τραγούδια που σφραγίστηκαν από τη φωνή του. Ο Διονύσης Θεοδόσης ήταν ένας ερμηνευτής με αξιοπρέπεια, εσωτερικότητα και ευαισθησία. Η φωνή του ανέδιδε μια λεπτή μελαγχολία, σχεδόν ντροπαλή, σαν να ζητούσε συγγνώμη που… τραγουδούσε. Κι όμως, αυτό ήταν που τον έκανε ξεχωριστό.
Ο Διονύσης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Ιουνίου 1958 και μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική – η μητέρα του ήταν τραγουδίστρια. Σε ηλικία 15 ετών διακρίθηκε σε δύο τοπικούς διαγωνισμούς ταλέντων, γεγονός που τον καθιέρωσε στις μουσικές σκηνές της γενέτειράς του. Το 1974 δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα, με ρεπερτόριο κυρίως ξένα ροκ τραγούδια. Αν και το σχήμα δεν κράτησε πολύ, εκείνος συνέχισε να τραγουδά μόνος του.
Αργότερα, επιχείρησε να σπουδάσει οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, αλλά διέκοψε για τη στρατιωτική του θητεία και προσπάθησε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ιταλία. Όμως, η μοίρα του είχε χαράξει άλλο δρόμο.
Η πρώτη μεγάλη εμφάνιση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Η πρώτη του σημαντική δημόσια εμφάνιση έγινε το 1981, στο 20ό Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο. Ο Διονύσης, τότε 23 ετών, παρουσιάστηκε ως Διονύσης Θεοδοσιάδης και ερμήνευσε το τραγούδι «Τα πάντα είσαι εσύ», σε μουσική της Χαρούλας Γρέτου και στίχους του Γιώργου Φραντζεσκάκη. Κατέλαβε την πέμπτη θέση ανάμεσα σε είκοσι συμμετοχές, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις.
Το ίδιο φεστιβάλ συμμετείχαν επίσης η Ελένη Δήμου (νικήτρια με το «Μια αγάπη σαν κι αυτή»), η Αγνή, ο Χρήστος Κυριαζής, ο Αντύπας και ο Γιάννης Βασιλείου.
Η γνωριμία με τον Γιάννη Σπανό και οι πρώτες συνεργασίες
Λίγο μετά το Φεστιβάλ, ο Διονύσης γνωρίζεται με τον συνθέτη Γιάννη Σπανό και ξεκινά μια συνεργασία που θα διαρκέσει περίπου τρία χρόνια. Μαζί θα παρουσιάσουν ένα σημαντικό πρόγραμμα στο νυχτερινό κέντρο “MICHEL”, με συμπρωταγωνιστές τον Σπανό και τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Το πρόγραμμα ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε διπλό δίσκο με τίτλο «Μουσική πρόκληση» το 1984.
Στη δισκογραφία, ο Θεοδόσης θα συμμετάσχει στον δίσκο «Έξοδος κινδύνου» του Σπανού, με βασική ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Η ερμηνεία του στον «Έρωτα της Κυριακής» άφησε εποχή. Ακολούθησε η συμμετοχή του στον δίσκο «Όλη τη μουσική μεσ’ στην αγάπη βάλε», τραγουδώντας μελοποιημένη ποίηση του Κωστή Παλαμά από τον Μιχάλη Τερζή, πλάι στους Γιώργο Νταλάρα και Δήμητρα Γαλάνη.
Δίπλα σε κορυφαία ονόματα
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Διονύσης βρέθηκε κοντά στον Γιώργο Νταλάρα, συνοδεύοντάς τον σε ζωντανές εμφανίσεις ανά τον κόσμο. Η σχέση τους εξελίχθηκε σε δυνατή φιλία. Μαζί συνεργάστηκαν και στον δίσκο “Latin”, όπου ο Θεοδόσης ξεχώρισε για τα φωνητικά του.
Την περίοδο 1986-87, συμμετείχε στο σχήμα του νυχτερινού κέντρου “TABOO” με τον Χατζηνάσιο, τη Γαλάνη και την Τσανακλίδου. Συμμετείχε και στο άλμπουμ «Παιχνίδι για δύο» με την ερμηνεία του στο «Για σένα εγώ», ενώ αρχικά επρόκειτο να πει και το ομότιτλο τραγούδι που τελικά τραγούδησε ο Γιάννης Πάριος.
Με τον Χρήστο Νικολόπουλο συνεργάστηκε στο τραγούδι «Έτσι σ’ αγάπησα», σε δεύτερη φωνή η Γαλάνη, από τον δίσκο «Τραγούδια για τους φίλους μου», έναν δίσκο με 11 κομμάτια που ερμήνευσαν κορυφαίοι καλλιτέχνες.
Το 1987, συνεργάστηκε με τον Μάριο Τόκα στον δίσκο «Στη λεωφόρο της αγάπης» με στίχους του Ανδρέα Νεοφυτίδη και ποίηση Λουί Αραγκόν. Ξεχώρισε με το «Κι όλο εγώ περίμενα» και το «Τριαντάφυλλο».
Η μοναδική του προσωπική δουλειά
Το φθινόπωρο του 1989, κυκλοφόρησε ο πρώτος και μοναδικός προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Όσο κρατάει ένας καφές», σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Άλκη Αλκαίου. Τα τραγούδια «Το μπουφάν», «Τις νύχτες που κυκλοφορώ» και «Όσο κρατάει ένας καφές» γνώρισαν ιδιαίτερη αποδοχή. Η «Παλιά φωτογραφία» έγινε ευρέως γνωστή λίγα χρόνια μετά από τον Δημήτρη Μητροπάνο.
Η νύχτα μυρίζει γιασεμί και άλλα τραγούδια καρδιάς
Η καριέρα του συνέχισε να ανεβαίνει. Συμμετείχε στο διπλό live άλμπουμ «Θεσσαλονίκη 12 και 5» των Χατζηνάσιου και Τόκα και τραγούδησε στο «Άδεια θρανία» του Κύπριου συνθέτη Μάριου Μελετίου το 1990.
Όμως τότε ήταν που ήρθε το απρόσμενο χτύπημα…
Ο πρόωρος χαμός και η σιωπηλή μάχη με την ασθένεια
Διαγνώστηκε με σοβαρή ασθένεια και πάλεψε με γενναιότητα, σχεδόν χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Για περίπου τρία χρόνια έδωσε τη μάχη του αθόρυβα, μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Οκτωβρίου 1993, στο Λονδίνο, σε ηλικία μόλις 35 ετών.
Πριν φύγει από τη ζωή, πήρε το σχήμα του μοναχού και ετάφη στο Άγιο Όρος. Η διαδρομή του, σύντομη αλλά γεμάτη νόημα, έκλεισε όπως ο τίτλος του μοναδικού του άλμπουμ: «Όσο κρατάει ένας καφές».
Και μέσα σε αυτό το σύντομο «διάλειμμα» ζωής, κατάφερε να αφήσει πίσω του έργο που αξίζει όσο ζωές ολόκληρες. Με ήθος, ταπεινότητα και μια φωνή που ποτέ δεν επιδίωξε τα φώτα, αλλά τα άξιζε όσο λίγοι.
Πηγή: musiccorner.gr / pancreta
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
