Σοφία Κουτσούκου: Η πτυχιούχος μητέρα 2 παιδιών που είναι οδηγός νταλίκας

Η Σοφία Κουτσούκου είναι πτυχιούχος, μητέρα δύο παιδιών και… οδηγός νταλίκας. Με σπουδές στη γλωσσολογία, άριστη γνώση ξένων γλωσσών και εμπειρία σε άλλους τομείς, βρήκε τελικά το επαγγελματικό της πάθος στο τιμόνι ενός 16μετρου φορτηγού. Μιλά στη «δημοκρατική» για το πώς πήρε αυτή την απόφαση, τι δυσκολίες αντιμετώπισε και πώς καταφέρνει να ισορροπεί οικογένεια και δουλειά.

Η επιλογή ενός διαφορετικού δρόμου

Σοφία, τι δουλειά κάνεις;

Είμαι νταλικιέρισσα! Έχω δικό μου φορτηγό και κάνω μεταφορές στη Ρόδο και εκτός.

Πώς αποφασίζει ένα κορίτσι να κάνει αυτή τη δουλειά;

Αυτό είναι μικρόβιο. Ή το έχεις ή δεν το έχεις.

Εσύ προφανώς το είχες…

Το είχα από μικρή. Πάντα μου άρεσε και κάποια στιγμή αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα. Δεν είναι εύκολο, αλλά όταν το θέλεις πραγματικά, γίνεται.

Από τη γλωσσολογία στο τιμόνι

Έχεις σπουδάσει όμως άλλο αντικείμενο.

Οι περισσότεροι κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που σπουδάσαμε! Εγώ είμαι γλωσσολόγος. Έχω δουλέψει ως πωλήτρια και σε άλλες δουλειές, αλλά τελικά με κέρδισε το τιμόνι.

Τι όχημα οδηγείς;

Μια νταλίκα 16 μέτρων.

Είχες επαφή με το αντικείμενο από πριν;

Ναι. Ο πατέρας μου ήταν κι αυτός οδηγός, και από μικρή με έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια. Έχω πολλές αναμνήσεις από τότε, μέσα στο φορτηγό.

Απόφαση και επαγγελματικά βήματα

Πότε αποφάσισες να πάρεις το δίπλωμα για την νταλίκα;

Αφού τελείωσα το πανεπιστήμιο και δούλεψα σε διάφορους τομείς, το 2010 αποφάσισα να πάρω τα επαγγελματικά διπλώματα και να μπω σιγά σιγά στη δουλειά.

Έχεις όλες τις κατηγορίες επαγγελματικού διπλώματος;

Ναι, και για λεωφορείο και για φορτηγό και για επικαθήμενο.

Πόσα χρόνια οδηγείς επαγγελματικά νταλίκα;

Φέτος ξεκίνησα με νταλίκα. Πριν οδηγούσα τριαξονικό φορτηγό, που είναι έξι μέτρα μικρότερο.

Μια μητέρα σε ένα δύσκολο επάγγελμα

Εκτός από νταλικιέρισσα, είσαι και σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών. Πώς τα καταφέρνεις;

Η δουλειά αυτή δεν έχει σταθερό ωράριο. Μπορεί να φύγω χαράματα και να γυρίσω αργά το βράδυ. Τα καταφέρνω με πολλή υπομονή, τη στήριξη του συζύγου μου και φυσικά τη βοήθεια των γονιών μου που φροντίζουν τα παιδιά.

Οι αντιδράσεις και η επιμονή

Όταν ανακοίνωσες την απόφασή σου στην οικογένεια και στους φίλους σου, τι σου είπαν;

Στην αρχή με κορόιδευαν! Οι φίλες μου με πείραζαν, οι γονείς μου μου είπαν «πού πας να μπλέξεις…». Ο άντρας μου ήταν διστακτικός. Μου είπε «κάντο και βλέπουμε», νομίζοντας πως δεν θα φτάσω μέχρι τέλους. Εγώ όμως πίστεψα στον εαυτό μου και να που τώρα οδηγώ νταλίκα!

Οι άνδρες συνάδελφοί σου πώς σε υποδέχθηκαν;

Πολύ καλά. Με ήξεραν ήδη, ήξεραν και τον πατέρα μου και τον σύζυγό μου. Υπήρχε όμως αμφισβήτηση στην αρχή, πολλοί πίστεψαν ότι δεν θα αντέξω. Περίμεναν ότι σε λίγες μέρες θα τα παρατήσω. Αλλά τελικά αποδείχτηκε πως δεν μασάω!

Η καθημερινότητα στον δρόμο

Πώς είναι μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά;

Ξεκινάω από το λιμάνι. Ελέγχουμε τι καρότσες έχουμε, τις κατεβάζουμε από το πλοίο. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνουμε στο πλοίο, τις «κοτσάρουμε», τις βγάζουμε, τις αφήνουμε, τις «ξεκοτσάρουμε»… Αυτό μπορεί να συμβεί δέκα φορές μέσα στη μέρα. Μετά παίρνουμε την καρότσα που μας αντιστοιχεί και την πηγαίνουμε στον προορισμό της. Το φορτίο μπορεί να φτάσει τους 40 τόνους.