H καθημερινή μάχη μιας εργαζόμενης μητέρας – «Ο σύζυγός μου χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χρόνο του για εκείνον, ενώ εγώ για τα παιδιά»

Η μάχη για τον χρόνο που δίνει μια μητέρα έχει διχάσει το διαδίκτυο.

«Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε και οι δύο εκπαιδευτικοί πλήρους απασχόλησης με δύο παιδιά στο σπίτι. Εγώ είμαι καθηγήτρια κολεγίου και αυτός είναι αναπληρωτής καθηγητής — αλλά η αντίληψή μας για τον ελεύθερο χρόνο είναι ο μεγαλύτερος διαχωρισμός μεταξύ μας» περιγράφει η ίδια, τονίζοντας πως εκείνος χρησιμοποιεί τον ελεύθερο χρόνο για προσωπικά χόμπι, ενώ εκείνη τον χρησιμοποιεί για δραστηριότητες με τα παιδιά τους.

«Ο σύζυγός μου ξυπνά στις 2:30 π.μ. κάθε μέρα για να έχει τέσσερις έως πέντε ώρες μόνος, κάτι που θεωρεί αδιαπραγμάτευτο, κατά τη διάρκεια των οποίων θα διαβάζει, θα γυμνάζεται, θα κάνει γκολφ και θα σκρολάρει στο Instagram. Σηκώνομαι ακριβώς την ώρα για την προετοιμασία για το κολατσιό των παιδιών στο σχολείο. Τα παιδιά μας είναι 6 και 13 ετών και αντιμετωπίζω τον χρόνο για προσωπική χρήση ως πολυτέλεια, όχι ως ανάγκη» σημειώνει.

Παρακολουθεί ποδόσφαιρο τα Σαββατοκύριακα

Τα Σαββατοκύριακα, τα σχέδιά του συζύγου της αφορούν σε μεγάλο βαθμό τον πίνακα αποτελεσμάτων του NFL ή πόσο χρόνο χρειάζεται για να περάσει στο γήπεδο του γκολφ. Μόνος του, πάντα!

Τα σχέδιά της συνεπάγονται μια βαθιά έρευνα που ξεκινά την Πέμπτη για δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν τα παιδιά τους το Σαββατοκύριακο. «Κάθε φορά που εμφανιζόμουν μόνη σε μια εκδήλωση για τα παιδιά, οι φίλοι μου ρωτούσαν πού ήταν. “Γκολφ, ίσως;” θα απαντούσα. “Ή βλέποντας τηλεόραση;”» πρόσθεσε. «Δεν προσπαθώ να είμαι δύσκολη. Πραγματικά δεν ξέρω γιατί ο χρόνος του είναι δικός του, και ο χρόνος μου είναι ένα κοινόχρηστο εμπόρευμα. Έτσι, αυτές τις μέρες, οι γυναίκες που γνωρίζω περισσότερο ξέρουν καλύτερα από το να ρωτήσουν γιατί το ζουν και αυτές» πρόσθεσε.

Διδάσκω τις διαφορές μεταξύ των φύλων

«Η ειρωνεία όλων αυτών είναι ότι διδάσκω για τις διαφορές των φύλων. Στα προπτυχιακά μου μαθήματα, διδάσκω ως επί το πλείστον Gen Zers στις αρχές της δεκαετίας των 20 τους. Συζητάμε τις πολλές πτυχές του σ3ξισμού προτού φτάσουμε στα ευρήματα που μπορούν να καταλάβουν ακόμη και τα άγαμα, άτεκνα παιδιά του κολεγίου στην αίθουσα: τον άνισο καταμερισμό της εργασίας στα περισσότερα νοικοκυριά» συνεχίζει η μητέρα δύο παιδιών.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ελεύθερος χρόνος μας δεν αντιμετωπίζεται ισότιμα

Αλλά αν ο χρόνος είναι χρήμα, τότε σίγουρα το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων αφορά τόσο τον χρόνο όσο και την αμοιβή. Εάν οι γυναίκες εξακολουθούν να κερδίζουν 82 σεντ έναντι 1 ευρώ των ανδρών και πληρώνουν περισσότερα για αγαθά και υπηρεσίες, τότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στο σπίτι, η ώρα μιας γυναίκας δεν αντιμετωπίζεται το ίδιο με την ώρα ενός άνδρα.

«Θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους τυχερούς: Αφού έφτιαχνα το δείπνο, ο άντρας μου με διώχνει γρήγορα από την κουζίνα. Κάθε μέρα, ανυπομονώ για εκείνη τη χρυσή ώρα μετά το δείπνο, όταν ο άνθρωπός μου σκουπίζει πάγκους και πλένει τα πιάτα, κι εγώ κρύβομαι στο δωμάτιό μας, μόνη, προσποιούμενη ότι είμαι αυτόνομη» καταλήγει στην αφήγησή της.