Η εθελόντρια Κατερίνα Ιωαννίδου: Καλύτερα στον γκρεμό να πάω μια και έξω παρά να καώ ζωντανή[Ηχητικό]

Η εθελόντρια δασοπυροσβέστης Κατερίνα Ιωαννίδου, οι φωτογραφίες της οποίας την ώρα της μάχης με την φωτιά που έκαιγε τις Αφίδνες, έγιναν viral, μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και την εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα.

«Επειδή ειπώθηκε πολλές φορές ότι ψάχνω τα φώτα της δημοσιότητας, χαίρομαι που έχει γίνει όλο αυτό γιατί δείχνουμε στον κόσμο, ο κάθε ένας από εμάς που έχει εστιάσει ο φακός επάνω του, ότι πρέπει όλοι μας να είμαστε εκεί και να γινόμαστε πρότυπα για τον επόμενο».

Οι φωτογραφίες της Κατερίνας Ιωαννίδου, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι όπως είπε, από επιχειρήσεις πυρόσβεσης στο Μάτι, από φωτιά στην Ανάβυσσο και από τις Αφίδνες οι πιο πρόσφατες.

Εθελοντισμό ξεκίνησε από παιδί, από την ηλικία των 8 ετών μόλις και η πρώτη της επαφή με την φωτιά, στα 15 της χρόνια, έγινε η αιτία να χάσει δικούς της ανθρώπους. «Έκτοτε το πήρα προσωπικά».

Φύσει και θέσει άνθρωπος της προσφοράς, ανήκει στην ελληνική ομάδα έρευνας και διάσωσης στην οποία οφείλει την εκπαίδευσή της από την πυροσβεστική ακαδημία. Στο μεταξύ επειδή είναι εθελόντρια, όποτε υπάρχει κάποια πυρκαγιά σπεύδει να βοηθήσει.

«Όποτε υπάρχει μια κρίση πυρκαγιάς, τον συντονισμό έχει η πυροσβεστική που έχει και τον εξοπλισμό. Οι εθελοντές σχηματίζουμε δικές μας ομάδες και έχουμε συντονιστές επιχειρήσεων».

Στον δρόμο μας για να σώσουμε ζώα μας έκλεισε η φωτιά

Η Κατερίνα Ιωαννίδου περιέγραψε τις συντονισμένες προσπάθειες που κατέβαλε με την ομάδα της, τις προηγούμενες ημέρες στην ΒΑ Αττική και τις δυσκολίες που συνάντησαν, πηγαίνοντας προς τα μέτωπα. «Εγώ είχα την δική μου ομάδα με ένα αυτοκίνητο, μέσω facebook καλέσαμε και άλλους εθελοντές και ξεκινήσαμε με ένα φορτηγό 3 τόνων για την διάσωση ζώων προκειμένου να τα οδηγήσουμε σε ασφαλείς τοποθεσίες. Πηγαίνοντας να βγάλουμε κάποια ζώα από ένα καταφύγιο στην περιοχή της Αυλώνας όπου κατευθυνόταν το μέτωπο, μας έκλεισε η φωτιά. Αναγκαστικά, επειδή κάποιοι εθελοντές ήταν υπ’ ευθύνη μου και δεν είχαν εμπειρία με τις φωτιές, δεν μπόρεσα να πάρω το ρίσκο και γυρίσαμε πίσω. Έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι υπάρχουν κίνδυνοι που δεν μπορώ να τους προβλέψω και επειδή είδα τον θάνατο κατάματα πέρσι στην Ανάβυσσο, πλέον ναι, φοβάμαι, αλλά ο φόβος δεν υπερισχύει του πείσματός μου».

Στην φωτιά της Αναβύσσου περιμέναμε μια θεϊκή παρέμβαση για να σωθούμε

Στην περίπτωση της φωτιάς στην Ανάβυσσο, η κ. Ιωαννίδου ήταν εποχική εργαζόμενη στην Πολιτική Προστασία του Δήμου Σαρωνικού. «Έλαβαν σήμα από το Κέντρο Αθηνών για φωτιά και όπως ήταν καθήκον μας πήγαμε. Η φωτιά πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις πάρα πολύ γρήγορα, γιατί εκείνη την ημέρα έπνεαν άνεμοι εντάσεως 8-9 μποφόρ και τα δύο πληρώματα που πήγαμε μαζί κινδυνέψαμε γιατί εγκλωβιστήκαμε μέσα στην φωτιά».

«Πήρα τους γονείς μου και τους αποχαιρετούσα» γιατί δεν είχαμε διέξοδο και απλά περιμέναμε μία θεϊκή παρέμβαση. Εκείνη την στιγμή ειπώθηκε μια κουβέντα από τον οδηγό μας, ότι δεν μπορούμε να βάλουμε μπροστά το αυτοκίνητο, να πάρουμε τον δρόμο στα τυφλά και να περάσουμε μέσα από τις φλόγες γιατί μπορεί να πέσουμε σε κάποιον γκρεμό. Την ίδια ώρα είχα σε ανοιχτή ακρόαση τον μπαμπά μου για να τον αποχαιρετήσω και είπα στον οδηγό «καλύτερα στον γκρεμό να πάω μια και έξω παρά να καώ ζωντανή, αυτό δεν θα το αντέξω. Ήταν από τις πιο κρίσιμες καμπές της ζωής μου».

«Με την συναίνεση του οδηγού και του πληρώματος πατήσαμε γκάζι, πήγαμε ευθεία το τιμόνι και βγήκαμε από την φωτιά. Είπαμε όλοι μας, ό,τι γίνει. Ήδη η καμπίνα του αυτοκινήτου είχε αναπτύξει απίστευτες θερμοκρασίας γιατί οι φωτιές έγλυφαν το εξωτερικό του, οι εστίες γύρω γύρω βρίσκονταν στο μισό μέτρο».

«Έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του οδηγού που μας έβγαλε ασφαλείς και του χρωστάω την ζωή μου». ΄

Ερωτηθείσα εάν έχει ξαναβρεθεί να απειλείται άμεσα η ζωή της και εάν είχε επιχειρήσει και στο Μάτι, είπε πως ήταν εκεί και τότε, αλλά η ίδια δεν βρέθηκε τόσο κοντά στον κίνδυνο αυτή την φορά «και πώς θα μπορούσα να μιλήσω άλλωστε εγώ για κίνδυνο όταν χάθηκαν τόσες ζωές», είπε χαρακτηριστικά.

Την ώρα της επιχείρησης είμαι ψυχρή, μετά καταρρέω

«Με τέτοιες καταστάσεις, πλημμύρες, φωτιές, έχω μια ιδιαίτερη σχέση, τις ώρες της επιχείρησης είμαι ψυχρή, το μόνο που υπάρχει είναι ότι πρέπει να σβήσει η φωτιά, τα υπόλοιπα μετά. Συνήθως μετά καταρρέω».

Την ώρα της συνέντευξης στο Πρώτο Πρόγραμμα, η κ. Ιωαννίδου ετοιμαζόταν για την εργασία της και όμως το μυαλό της δεν ήταν εκεί, εξομολογήθηκε. «Παρότι από αυτό βιοπορίζομαι, τρέφω την οικογένειά μου, το μυαλό μου είναι στις φωτιές αυτή την στιγμή. Χωρίς καμία δεύτερη σκέψη αν σήμερα είχα ρεπό, θα είχα φύγει αμέσως για τις φωτιές».

«Είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα όταν σώζονται άνθρωποι, ζώα, σαν κάποιος να κάνει μια μικρή μπάλα όλο τον κόσμο να τον δίνει στα χέρια μου και λες «κρατάω τον κόσμο στα χέρια μου».

Υπάρχει χρόνος και ψυχική αντοχή εκείνη την ώρα για συναισθηματική εμπλοκή; Και όμως ναι. «Θα αγκαλιάσω τους ανθρώπους, τα ζώα, πολλά από τα οποία έχω υιοθετήσει κιόλας, έχει κρατήσει επαφές με κόσμο από τις φωτιές που έχει βρεθεί να επιχειρήσει». Ωστόσο εξηγεί πως την ώρα που κάποιος περνάει όλα αυτά, την ώρα που καίγεται, περνάει σοκ και είναι δύσκολο να ανακαλέσει τις μνήμες του αργότερα, για να βρει τον συγκεκριμένο άνθρωπο που τον έσωσε.

Εικόνες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλες στην μνήμη της Κατερίνας Ιωαννίδου, είναι οι εικόνες των χαμένων των ανθρώπων και ζώων στο Μάτι. Η φωτιά που αντιμετώπισε όταν  ήταν μικρή και της κόστισε ανθρώπινες απώλειες από το κοντινό της περιβάλλον.

«Πάντα μου μένει κάτι πολύ άσχημο από τις φωτιές που έχω πάει. Αυτό που με λυπεί πάρα πολύ είναι οι χαμένες δασικές εκτάσεις που είναι το οξυγόνο των παιδιών μας και αυτό που με εξοργίζει είναι ότι όλοι μας έχουμε οργή για αυτό που γίνεται, αλλά μετά όταν κάνουμε εκκλήσεις για αναδασώσεις είναι ελάχιστοι αυτοί που έρχονται».

Έχει βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα, ποιον να σώσει παραδέχεται. «Έχει υπάρξει περίπτωση που είχα έναν άνθρωπο που είχε μπλεχτεί το παπούτσι του σε ένα σίδερο της πόρτας, δεν μπορούσε να βγει και η φωτιά ήταν ακριβώς πίσω από το σπίτι του και από την άλλη είχα 4 ζώα που ήταν αλυσοδεμένα σαν να ήταν βαπόρια και ήδη είχαν καψαλιστεί οι γούνες τους. Είχα την τύχη να μην είμαι μόνη και πάντα έχω την τύχη να μην είμαι μόνη. Σώθηκαν όλοι».

«Θέλω να παροτρύνω τον κόσμο σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί δυστυχώς θα ξαναέρθουν, όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε στην διάσωση της χώρας μας. Και εφόσον δεν το κάνει εκείνος που πρέπει, θέλω εγώ να ζητήσω ένα τεράστιο, τεράστιο συγνώμη».

ertnews.gr