Συγκλονιστικό!! Ένα παιδί 12 ετών, ο Μιχάλης Μοναχός στο Άγιο Όρος-Δείτε Φωτογραφίες

Περιβόλι Παναγίας: Συγκλονιστική ιστορία

Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών

Ο Μιχάλης (Πέρλεα) είναι 12 ετών. Γεννήθηκε στην Κρήτη και έζησε στην Ρώμη μέχρι φέτος. Η μητέρα του Κορίνα κατάγεται από το Πασκάνι της Ρουμανίας και ο πατέρας του Δημήτριος από την Βραίλα. Στην Ρώμη έχει μία αδελφή, την Ραφαέλα και δύο ακόμη αδελφούς,τον Εφραίμ-Νικόλαο και τον Γαβριήλ. Όλοι είναι μικρότεροί του.

Ο Μιχάλης βοηθούσε στο ιερό τον επίσκοπο Ιταλίας Σιλουανό απ’όταν ήταν 5 ετών.Μόλις πρωτοείδε τους αθωνίτες μοναχούς(από την Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου)-Δανιήλ και Γεράσιμο-άναψε μέσα του ο πόθος για τον Θεό και αποφάσισει να »μετακομίσει»στο Άγιον Όρος.

Το πιο δύσκολο ήταν να αποχωριστεί τα αδέλφια του,κατά τα λεγόμενά του

-Την μαμά την επιθύμησες;τον ρώτησα εγώ
-Με παρηγορεί η Παναγία εδώ πέρα και μου περνάει η νοσταλγία γι αυτήν,μου απάντησε καθώς περπατούσαμε γύρω από την Προδρόμου.
-Με το σχολείο πώς τα πας;
-Προς στιγμήν μαθαίνω ελληνικά.Επτά ώρες την ημέρα.Μετά θα παρακολουθήσω τα μαθήματα της

Α’ Γυμνασίου.

-Δεν είναι πολύ;
-Πρέπει να μάθω ελληνικά οπωσδήποτε
-Τα ρούχα ποιός σου τα έφτιαξε;
-Ο πατέρας Αθανάσιος(Ο π.Αθανάσιος Προδρομίτης).

Αυτό σημαίνει ότι οι Προδρομίτες πατέρες είναι οι γονείς σου εδώ.Δηλαδή αυτοί σε φροντίζουν.

-Ποιανού ιδέα ήταν να πας σχολείο στο Άγιον Όρος;Των γονιών σου;
-Όχι,δική μου.
-Μόνος σου το αποφάσισες;
-Ναι.Μου διηγήθηκε ο π.Γεράσιμος(Μάρις από την Προδρόμου)για την Αθωνιάδα και αποφάσισα να έλθω στο Άγιον Όρος.Διαβάστε εδώ: Ποιος από τη συνοδεία του Ομπάμα ζητούσε πληροφορίες για το Άγιο Όρος
-Μη θυμώνεις που σε ρωτάω τόσα πολλά.αλλά θέλω να γράψω για εσένα.Όχι τόσο για εσένα όσο για την επιλογή σου.Εσυ βλέπεις ότι όλοι σε αγαπάμε.Θα σου εξηγήσω αμέσως γιατί.Ο καθένας μας ανακαλύπτει τον Θεό κάποια στιγμή και επιστρέφει σε Εκείνον.Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό,τόσο λιγότερες αμαρτίες κάνουμε.Γι αυτό όταν βλέπουμε εσένα πως Τον διάλεξες στα δώδεκά σου χρόνια,η καρδιά μας γεμίζει χαρά που κάποιος κατάλαβε τόσο νωρίς πως είναι τα πράγματα στην ζωή.Να, εγώ θα γράψω και εσύ αργότερα θα το διαβάζεις να το θυμάσαι.
-Ωραία.Θα πάτε αύριο στην Δάφνη;.Θα με πάρετε μέχρι τις Καρυές;
-Ναι.Θα πας στο Σαράϊ στο σχολείο;
-Ναι.

Την επομένη όμως δεν ήλθε μαζί μας.Έπρεπε να φύγουμε στις επτά το πρωί και δεν είχε τελειώσει ακόμη η Θεία Λειτουργία…
Ένα παιδί είναι ευλογία Θεού,ένα πιστό παιδί όμως είναι ένα θαύμα-σκέφτηκα-κοιτώντας πίσω τα χαμένα χρόνια μου…