Σπαρακτική επιστολή-Μια γυναίκα που δίνει μάχη με τον καρκίνο γράφει στον σύζυγό της

Η Τέιλορ Λίμαν είναι μια γυναίκα, που όπως πολλές άλλες, βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον καρκίνο.

Η Τέιλορ, μητέρα τριών παιδιών, δίνει τη δική της μεγάλη μάχη. Νόσησε για πρώτη φορά όταν ακόμη ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, και μάλιστα υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ωστόσο ο εφιάλτης του καρκίνου επέστρεψε, αφού ο πρώτος κύκλος θεραπείας δεν κατάφερε να τον πολεμήσει. Ετσι η Τέιλορ εξακολουθεί να δίνει τη μάχη της και γράφει ένα γράμμα, πραγματικά συγκλονιστικό, στον σύζυγό της, τον άνθρωπο που της στάθηκε και της στέκεται καθημερινά όσο κανένας άλλος.

«H ζωή μας έχει αλλάξει εντελώς από εκείνο το τρομακτικό βράδυ του Φεβρουαρίου. Το πρωί εκείνης της ημέρας ήταν όπως όλα τα άλλα. Χαρούμενο. Ξυπνήσαμε, πήγαμε στην δουλειά μας, επέστρεψα στο σπίτι νωρίς και έπαιξα με τα δύο ζωηρά παιδιά μας. Ήμουν χαλαρή. Όλα ήταν με το μέρος μας. Ήμασταν νέοι, τρελοί από έρωτα, είχαμε δύο υπέροχες κόρες, αγαπούσαμε τις δουλειές μας, είχαμε οικονομική σταθερότητα και διένυα την 20η εβδομάδα εγκυμοσύνης στο τρίτο παιδί μας, τον πρώτο γιο μας. Η ζωή μας όμως τότε μπήκε σε παύση. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα.

[ad id=”215657″]

Ένα τυπικό ραντεβού στο γιατρό άνοιξε έναν κύκλο θεραπειών. Ήμουν τόσο μπερδεμένη και φοβισμένη, ήξερα ότι ήσουν κι εσύ. Ξέρω ότι είχες χάσει την γη κάτω από τα πόδια σου, είχες απελπιστεί. Ξέρω ότι προσπάθησες να μην λυγίσεις, όπως εγώ όταν ο γιατρός μας είπε τί έδειξαν οι ακτινογραφίες. Ξέρω ότι ήσουν έτοιμος να σπάσεις, αλλά δεν το έκανες. Με άφησες να πέσω στην αγκαλιά σου και μου είπες ότι όλα θα πήγαιναν καλά, ότι θα είσαι μαζί μου και ήσουν εκεί για μένα. Ενώ εγώ ήμουν τρελαμένη, αποκαρδιωμένη για να ρωτήσω, να καταλάβω ή να ακούσω τους γιατρούς, ήσουν εκεί για να ρωτάς τι θα μπορούσες να κάνεις για την διάγνωση που έλεγε ότι έχω καρκίνο.

Η ζωή άλλαζε με τα ραντεβού στο γιατρό κάθε μέρα και με τις συχνές θεραπείες. Το αγέννητο μωρό μας θα μπορούσε να επιβιώσει; Αν δεν συνέχιζα να ζω, θα σου άφηνα να μεγαλώσεις τα δύο/ τρία μας παιδιά, μόνος σου. Έπρεπε να παρατήσω τη δουλειά. Το εισόδημά μας μειώθηκε στο μισό, τα προς το ζην ήταν τώρα στις πλάτες σου. Ήσουν εσύ αυτός που είχε την κύρια ευθύνη των παιδιών μας, γιατί άρχισα να μην νιώθω καλά από τις θεραπείες. Τώρα είχες έναν νέο ρόλο. Δεν ήσουν μόνο ο σύζυγός μου αλλά και ο άνθρωπος που φρόντιζε τα παιδιά μας. Έκανες τα πάντα για να μην νιώσω δυστυχία. Έκανες τα πάντα καλύτερα. Πάντα το έκανες.

Ένιωθα ότι όλα πια ήταν πιο δύσκολα για σένα. Ξέρω ότι όλα τα περνώ φυσιολογικά, αλλά ελπίζω να ξέρεις ότι εννοώ με όλη μου την καρδιά ότι έκανες την ασθένεια να είναι υποφερτή. Περισσότερο από όσο μπορεί να είναι. Σχεδόν εύκολη. Με κάνεις να σκέφτομαι θετικά και παίρνεις τις κακές σκέψεις από όλο αυτό που ζω.

Όταν στενοχωριέμαι, με κάνεις να νιώθω καλύτερα. Όταν δεν νιώθω καλά, μοιάζεις με τον Superman. Σχεδόν με απαλλάσσεις από την αδιαθεσία. Κάνεις τα πάντα για να μου φύγει ο πόνος. Φροντίζεις τα παιδιά, ετοιμάζεις τα γεύματα, ακόμα κι αν έχεις να πας και στην δουλειά σου. Αφήνεις την δουλειά σου για να με φροντίσεις. Με πηγαίνεις στα ραντεβού. Είσαι μαζί μου σε καθένα από αυτά ακόμα κι αν αυτά μπορεί να διαρκούν κάθε μέρα, όλη μέρα. Είσαι μαζί μου σε κάθε ημέρα νοσηλείας μου, μου δίνεις τα φάρμακά μου.

Ξύρισες το κεφάλι σου για μένα όταν άρχισα να χάνω τα μαλλιά μου. Ξύριζες το κεφάλι σου κάθε μέρα, από τότε που τα έχασα.. Προσπαθείς να με πείσεις ότι είμαι όμορφη χωρίς μαλλιά. Είχαμε το μωρό μας και ήταν πανέμορφο. Με βοήθησε κι αυτό να πολεμήσω τον καρκίνο. Πάλεψε κι εκείνο μαζί μου, όταν έκανα την χημειοθεραπεία στη μήτρα. Όταν ήρθε στη ζωή μας, σκεφτήκαμε ότι όλο αυτό που περνούσαμε, τελείωσε. Είχαμε απαλλαχθεί για πάντα από τις χημειοθεραπείες. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τις ζωές μας και είχαμε βγει από το pause.

Αλλά όχι, έπρεπε να πάμε και πάλι στο νοσοκομείο για να ακούσουμε και πάλι άσχημα νέα. Ο καρκίνος ήταν ακόμα εκεί. Στην πραγματικότητα, σε χειρότερη φάση, γιατί δεν είχε βοηθήσει ο πρώτος κύκλος θεραπείας. Τα τρομακτικά συμπτώματα είχαν επιστρέψει. Νέα χημειοθεραπεία έπρεπε να ξεκινήσει. Ο γιατρός μας είπε ότι θα έχασα την γονιμότητά μου. Και αυτή θα ήταν μια μόνιμη παρενέργεια που δεν θα είχε επιστροφή.

Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλα παιδιά. Ήμουν καταρρακωμένη, δεν μπορούσα να το αντέξω. Ξέρω ότι ήθελες να λυγίσεις. Αλλά δεν το έκανες. Ήσουν και πάλι εκεί για μένα. Έμεινες μαζί σε όλες τις χημειοθεραπείες, με βοήθησες να αντιμετωπίσω όλα τα συμπτώματα. Τα έκανες όλα καλύτερα για μένα, όπως πάντα. Δεν θέλω να φύγω. Δεν μπορώ να αντέξω στην ιδέα. Η καρδιά μου σπάει όταν σκέπτομαι εμένα χωρίς εσένα μα στην πραγματικότητα αυτό είναι μια πιθανότητα. Όταν σου λέω τις φοβίες μου για τον θάνατο, με διαβεβαιώνεις ότι δεν υπάρχει κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχώ, ότι θα το παλέψω. Μερικές φορές, με πείθεις ότι θα είμαι καλά και δεν υπάρχει περίπτωση να πεθάνω από αυτό. Μα ξέρω ότι ανησυχείς, όσο εγώ. Ξέρω ότι είναι στο πίσω μέρος του μυαλού σου, αλλά είσαι δυνατός για μένα.

Αν και είναι σκληρό για μένα, ανακουφίζομαι όταν σκέφτομαι ότι τα παιδιά μας θα έχουν εσένα και θα είναι καλά. Ξέρω ότι μαζί σου, θα μεγαλώσουν έξυπνα, επιτυχημένα και προστατευμένα.

Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψω πόσο ευγνώμων αισθάνομαι για σένα. Αυτό που κάνεις για μένα είναι απίστευτο. Αυτό που κάνεις για μένα είναι δύσκολο, αλλά έχεις ένα μόνιμο χαμόγελο που είναι μεταδοτικό. Εισαι ό,τι καλύτερο έχω στη ζωή μου. Δώρο Θεού. Από την ώρα που γνώρισα, ήξερα ότι θα σε αγαπώ για πάντα. Ότι είσαι κάτι πολύτιμο. Μετά από τρία χρόνια γάμου, νιώθω πεταλούδες στο στομάχι όταν σε βλέπω. Με έχεις κάνει καλύτερο άνθρωπο, μου έχεις δώσει μια ζωή γεμάτη ευτυχία που δεν ήξερα ότι υπήρχε.. Η σχέση μας είναι τόσο βαθιά που το Σ’αγαπώ δεν είναι αρκετό για να πει πώς νιώθω για σένα. Αλλά σε αγαπώ Ryan, με όλη μου την καρδιά».

Το γράμμα της Τέιλορ δημοσιεύτηκε στην Huffington Post.

bovary.gr