Το Οικ. Πατριαρχείο προέβη στην Αγιοκατάταξη του ιερέα Δημητρίου Γκαγκαστάθη

Η σημερινή ημέρα φέρνει χαρά και συγκίνηση στους πιστούς, καθώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε επίσημα τον πατέρα Δημήτριο Γκαγκαστάθη ως άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η επίσημη αγιοκατάταξη

Με ενθουσιασμό και συγκίνηση αντήχησαν οι καμπάνες σε Τρίκκη, Γαρδίκι και Πύλη, μετά την ανακοίνωση ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Τετάρτη 9 Ιουλίου 2025, έκανε δεκτό τον σχετικό φάκελο και κατέγραψε τον Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Γκαγκαστάθη στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Προηγήθηκε η ομόφωνη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, στις 11 Μαρτίου 2025, να προτείνει την κατάταξή του στις Αγιολογικές Δέλτους, αποστέλλοντας το σχετικό αίτημα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Τα πρώτα χρόνια και η διακονία του

Ο πατέρας Δημήτριος γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Πλάτανος, κοντά στα Τρίκαλα, όπου υπηρέτησε για 42 χρόνια ως ποιμένας. Εκοιμήθη ειρηνικά στις 29 Ιανουαρίου 1975, αφήνοντας πίσω του το παράδειγμα ενός έγγαμου ιερέα που έζησε με αγιότητα.

Με ταπείνωση, βαθιά πίστη και αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, ο παπα-Δημήτρης ξεχώριζε από νεαρή ηλικία. Δεν είχε ακαδημαϊκές σπουδές, παρά μόνο την αποφοίτηση από το δημοτικό, καθώς εργαζόταν ως βοσκός. Ακόμη και στα βουνά, η καρδιά του ήταν στραμμένη στον Θεό: «γονάτιζε εκεί που ήταν και ζητούσε έλεος».

Η καθημερινή σχέση του με τον Θεό

Η ζωή του είχε ρυθμό ευχαριστίας: πρώτα στον οίκο του Θεού, έπειτα στις εργασίες και πάλι πίσω στον ναό. Ψαλμωδίες, προσευχή και ευγνωμοσύνη τον συνόδευαν παντού. Συχνά διάβαζε βίους αγίων και ένιωθε την παρουσία τους δίπλα του.

Θαυμαστά περιστατικά

Μια νύχτα, όπως διηγείται, τον ξύπνησε τρεις φορές ένας γέροντας, προειδοποιώντας τον πως «το σπίτι θα πέσει». Τελικά βγήκε έξω και το σπίτι κατέρρευσε αμέσως. Ο γέροντας αποδείχθηκε ότι ήταν ο άγιος Νικόλαος, στον οποίο ήταν αφιερωμένος ναός στο χωριό.

Σε άλλη περίσταση, κατά τον εμφύλιο, περικυκλώθηκε από ένοπλους που τον καταδίωκαν. «Μιχαήλ αρχιστράτηγε, κινδυνεύω, βοηθήσατέ με», φώναξε, και εκείνοι έμειναν ακίνητοι σαν άγαλμα, σώζοντας τον από βέβαιο θάνατο.

Η πίστη στις δυσκολίες

Ακόμη και σε περιόδους διωγμών ή απειλών, δεν εγκατέλειψε την αποστολή του. «Θα πεθάνω παπάς, όχι μασκαράς», έλεγε. Είχε πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό και στους προστάτες του, τους Ταξιάρχες.

Μαρτυρίες για την αγιότητά του

Πνευματικοί όπως ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π. Πορφύριος, ο π. Αμφιλόχιος της Πάτμου και άλλοι, τον θεωρούσαν ζώντα άγιο. Μαρτυρούσαν ότι είχε το χάρισμα της υπομονής, της ταπεινότητας, της αγάπης και της βαθιάς πίστης που φέρνει καρπούς.

Εμπειρίες θαυμάτων

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για θαυμαστές παρεμβάσεις του, είτε μέσω προσευχής για δικαίωση αδίκως κατηγορουμένων, είτε για θεραπεία ψυχών και σωμάτων. Σε μία από αυτές, ένας χωρικός τον είδε να εμφανίζεται μυστηριωδώς δίπλα στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου την ώρα της δίκης, εξασφαλίζοντας δίκαιη απόφαση.

Η πνευματική του παρακαταθήκη

Μέσα από λόγους γεμάτους συγκίνηση και πίστη, ο παπα-Δημήτρης μετέδιδε το μήνυμα ότι «η θρησκεία μας είναι ζωντανή». Περιέγραφε στιγμές κατά τις οποίες ένιωθε να κατακλύζεται από άρωμα κατά τη θεία λειτουργία, αλλά και περιστατικά σωτηρίας του από θαυμαστές επεμβάσεις του Αγίου Γεωργίου.

Η μνήμη του και το έργο του παραμένουν ζωντανά στους ανθρώπους που τον γνώρισαν, και πλέον η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο, παράδειγμα ταπείνωσης, αφοσίωσης και πίστης.