Ήταν μόλις 23 ετών. Η ζωή ανοιγόταν μπροστά της και το χαμόγελό της φώτιζε τα πάντα γύρω της. Αξιαγάπητη και ευγενική, ένα παιδί που απολάμβανε τη ζωή, μαζί με την οικογένειά της, την οποία μεγάλωνε, τους γονείς και άπειρους φίλους που στάθηκαν στο πλευρό της.
Αν και οι ελπίδες αναπτερώθηκαν κάποια στιγμή, δείχνοντας σημάδια ότι η Ελένη μπορεί και να νικήσει αυτή την ασθένεια, όταν νοσηλευόταν στο Ρίο, η κατάσταση επιδεινώθηκε. «Όταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, αναλαμβάνουν οι μεγαλύτεροι γιατροί. Οι Υπηρέτες του Θεού», έγραψε ο θείος της Νικόλαος Μπατζαλής, όταν η 23χρονη Ελένη, φαινόταν να καταφέρνει το «θεριό».
Η μάχη που έδωσε η 23χρονη Ελένη, ήταν τόσο γενναία, που όλοι πίστεψαν πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Πάνω στο προσκεφάλι της οι γονείς της, η μητέρα της Διονυσία Μπατζαλή και ο πατέρας της Άγγελος Γκαϊτατζής, ο αδελφός της, Νίκος Γκαϊτατζής και ο σύντροφός της, Κωνσταντίνος Γκόγκας, αλλά και πολλοί φίλοι της που προσεύχονταν να γίνει το θαύμα. Όλοι προσεύχονταν να ανοίξει και πάλι τα όμορφα μάτια της η Ελένη. Τα πράσινα μάτια που καθρέφτιζαν την ευγένεια και την καλοσύνη αυτού του κοριτσιού.
Οι ημέρες του «Γολγοθά»
Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι η Ελένη δεν θα επέστρεφε, στην οικογένειά της, την οποία μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, Κωνσταντίνο, είχε δημιουργήσει και την χαιρόταν. Μανούλα με δύο παιδιά (3 ετών και 4 μηνών) έπλεαν και οι δύο σε πελάγη ευτυχίας. Άλλωστε σε λίγο διάστημα, είχαν αποφασίσει να παντρευτούν, στην ίδια εκκλησία που προχθές συγγενείς και φίλοι την αποχαιρέτησαν.
Η Ελένη έσβησε δέκα ημέρες μετά την διάγνωση. Ο χάρος δεν περίμενε, βιάστηκε. Την ήθελε κοντά του, αφήνοντας στους δικούς της ανθρώπους, ένα μεγάλο «γιατί».
Όλα ξεκίνησαν την Δευτέρα στις 12 Σεπτεμβρίου όταν η μαγνητική τομογραφία έφερε στο φως έναν όγκο στον εγκέφαλο της κοπέλας, που συνεχώς μεγάλωνε. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε και ο μεγάλος «Γολγοθάς», τόσο για την ίδια όσο και για την οικογένειά της. Άμεσα οι συγγενείς της την μετέφεραν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο στην Πάτρα και από εκείνη την ημέρα νοσηλευόταν, παλεύοντας να καταπολεμήσει το θεριό. Κοντά της ο νευροχειρούργος, Σ. Ραυτόπουλος, που έδωσε τη δική του μάχη, να σώσει την κοπέλα από τα «χέρια» του χάρου.
Δύο ημέρες μετά την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου το πρωί, η Ελένη μπαίνει εσπευσμένα στο χειρουργείο για αφαίρεση του όγκου.
Από το απόγευμα της Πέμπτης οι ελπίδες αναπτερώθηκαν καθώς η πορεία της υγείας της έδειχνε μια σταθερότητα, αφού το μεγαλύτερο μέρος του όγκου είχε επιτυχώς αφαιρεθεί. Μέχρι και τις 19 Σεπτεμβρίου η Ελένη το πάλευε. Και πάλευε σκληρά. Έδινε μάχη σώμα με σώμα. Ήθελε να ξαναδεί τα παιδιά της, τον άντρα της και την οικογένειά της. Δεν ήθελε να φύγει, δεν έπρεπε να φύγει. Το ξημέρωμα της Τρίτης 20 Σεπτεμβρίου έμελλε να είναι και το μοιραίο. Ο καρκίνος «τύλιξε» τα όνειρά της, το χαμόγελό της, την ζωή της και σαν πυρκαγιά «φούντωσε» και πάλι. Κάπου εκεί, η Ελένη «έσβησε». Πέταξε στους αγγέλους αφήνοντας πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό.
Πηγή: Patrisnews.com
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
