Συγκλόνισε ο Γιώργος Λιάγκας για το θάνατο του πατέρα του: «Πέθανε όταν του κρατούσα το χέρι – Του ψιθύρισα μερικά πράγματα και αποφάσισε ότι ήθελε να φύγει»

Η εξομολόγηση του παρουσιαστή με αφορμή το πρωτοφανές «ξέσπασμα» του Γιάννη Καλλιάνου

Ο Γιώργος Λιάγκας προχώρησε σε μια σπάνια εξομολόγηση στον αέρα του «Πρωινού», μιλώντας για πρώτη φορά για το θάνατο του πατέρα του και το υπό ποιες συνθήκες αυτός ήρθε.

Με αφορμή το πρωτοφανές «ξέσπασμα» του Γιάννη Καλλιάνου για την περίπτωση του πατέρα του, που εν τέλει οδηγήθηκε στο θάνατο, ο παρουσιαστής διαφώνησε με την κίνηση του μετεωρολόγου να μιλήσει με αυτό τον τρόπο δημόσια, φέρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση του δικού του πατέρα, που βρήκε παρόμοια αντιμετώπιση από τους γιατρούς στην αρχή, προτού καταλήξει με τη σειρά του.

Ο δημοσιογράφος αποκάλυψε τον πόνο, που κι εκείνος ένιωσε εκείνες τις ώρες, θεωρώντας πως οι γιατροί θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι παραπάνω για την περίπτωση του πατέρα του, χωρίς όμως ποτέ να δημοσιοποιήσει το οτιδήποτε, προσθέτοντας πως μετά το έμφραγμα έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να τον κρατήσουν στη ζωή, κάνοντας κάτι παραπάνω από το καθήκον τους.

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Γιώργου Λιάγκα

«Θα πω κάτι για πρώτη φορά. Ο πατέρας μου ήταν αιμοκαθαιρούμενος, όπως και ο πατέρας του κυρίου Καλλιάνου. Μια Κυριακή, όπου δεν είχα χωρίσει ακόμη, ήρθε στο σπίτι κι έπαιζε με τα παιδιά. Φεύγοντας, μου είπε να τον κρατήσω λίγο γιατί ζαλιζόταν. Πήγε στο σπίτι του και, λίγο μετά, με πήρε ο αδελφός του τηλέφωνο, να μου πει ότι δεν είναι καλά. Κάλεσε ασθενοφόρο και συναντηθήκαμε στο Λαϊκό νοσοκομείο.

Μπήκα στο δωμάτιο, όπου τον είχαν, και του κρατούσα το χέρι. Κατάλαβα, ότι είχε πάθει έμφραγμα, γιατί δύο μέρες μετά την αιμοκάθαρση είχε μάλλον φάει και πιει λίγο παραπάνω, παθαίνοντας υπερκαλλιαιμία. Επί δύο ώρες φώναζα στους γιατρούς να μπει σε καρδιολογική μονάδα και όχι στα εξωτερικά ιατρεία. Στο νοσοκομείο τότε γινόταν ο κακός χαμός. Δεν είπα, ότι είμαι ο Λιάγκας, ούτε βιντεάκι να τους απειλήσω.

Την ώρα, που του κρατούσα το χέρι, πέθανε την πρώτη φορά. Οι γιατροί ήταν, μετά, 3-4 ώρες πάνω του, πέθανε και επανήλθε 3-4 φορές. Εγώ μπήκα στη ΜΕΘ, αν και απαγορευόταν, και του ψιθύρισα μερικά πράγματα, καταλαβαίνοντας ότι μπορεί να του άφηνε κάτι εγκεφαλικά. Είπα μετά στους γιατρούς, ότι ήθελε να φύγει.

Το πιο εύκολο ήταν να βγω και να πω, ότι είμαι ο Λιάγκας κι έχω δύναμη. Το σκέφτηκα, φυσικά, να βρω και να πω, ότι αν τον είχαν πάρει ένα τέταρτο νωρίτερα, μπορεί να είχε σωθεί. Οι ίδιοι άνθρωποι, όμως, έμειναν από πάνω του μετά το τέλος στην υπηρεσία τους, για να τον κρατήσουν στη ζωή. Το εύκολο ήταν να τους κατηγορήσω, δεν το έκανα. Οι γιατροί είναι άνθρωποι που κάνουν λάθη, δεν είναι θεοί, κάνουν όμως θαύματα πολλά που δεν φαντάζεστε».