Η πρώην σύζυγος, μου έστειλε οχιά με κούριερ για την επέτειό μας

Όταν γνωριστήκαμε και πριν παντρευτούμε έδειχνε να είναι η ιδανική γυναίκα. Γλυκιά, τρυφερή και πανέμορφη. Μιλούσαμε για τα πάντα, ήταν η μοναδική γυναίκα που είχα γνωρίσει και είχε τόσο όμορφες απόψεις. Πέρα από την ομορφιά της, ήταν αυτό που με κέρδισε.

Μιλούσε πάρα πολύ όμορφα, ήταν μορφωμένη, φιλόζωη, αγαπούσε το περιβάλλον και σε γενικές γραμμές ήταν ένας πολύ ήρεμος και ήπιος χαρακτήρας. Όλα όσα σας είπα παραπάνω άλλαξαν σε μία μόλις μέρα και πήγαμε στο άλλο άκρο. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που τελικά ίσχυε είναι ότι ήταν φιλόζωη και θα καταλάβετε γιατί.

Μία μέρα που γύρισα ξαφνικά σπίτι από τη δουλειά λόγω αδιαθεσίας την έπιασα στο κρεβάτι μαζί με τον εpαστή της. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα.

Δεν μπορεί η γυναίκα μου να έκανε κάτι τέτοιο πίσω από την πλάτη μου. Από πότε τον είχε ούτε που ήξερα. Το κρατούσε καλά μυστικό και με την πρώτη ευκαιρία τον έβαζε σπίτι μας και έβγαζαν τα μάτια τους.

Προσπάθησε πολλές φορές να απολογηθεί και να μου εξηγήσει αλλά δεν την άφησα. Αυτό που είχα δει ήταν αρκετό. Δεν ήταν παρά μία ανήθικη που δεν δίστασε να βάλει μέσα στο ίδιο μας το σπίτι το γκόμενό της. Φανταστείτε για τί άλλο ήταν ικανή.

Ήθελα διαζύγιο αλλά εκείνη ούτε που να το ακούσει. Παιδιά δεν είχαμε, εκείνη είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη, ποιος ο λόγος να μένουμε μαζί; Μόνο όταν την απείλησα με δικαστήρια και τέτοια έκανε πίσω και μου έδωσε τελικά το διαζύγιο.

Ήμουν σίγουρος πως όλο αυτό δεν θα το άφηνε να πέσει κάτω. Ήταν άνθρωπος που δεν είχε μάθει να χάνει. Τον πρώτο μήνα μετά το διαζύγιο μου έστελνε κάθε μέρα πέντε μηνύματα παρακαλώντας με να τη συγχωρήσω και να τα ξαναβρούμε αλλά εγώ ούτε που να το ακούσω.

Λένε πως όταν σπάσει το γυαλί δεν ξανακολλάει και αυτό για μένα ισχύει. Δεν ήθελα να ξαναείμαι μαζί της γιατί δεν θα ήμουν ποτέ ήσυχος.

Ένα μήνα μετά το διαζύγιο τα μηνύματα κόπηκαν μαχαίρι. Επιτέλους σκέφτηκα να ησυχάσει και λίγο το κεφάλι μου. Χρειαζόμουν χρόνο να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί και να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Ήθελα να συνέλθω, να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει και με τον καιρό να βγω και πάλι στον κόσμο.

Μου πήρε αρκετό χρόνο αλλά μερικούς μήνες μετά άρχισα κάπως να συνέρχομαι και να κάνω μερικά μικρά βηματάκια.

Το μεγαλύτερο κουσούρι που μου άφησε αυτή μου η περιπέτεια ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης. Πώς θα ξαναεμπιστευόμουν γυναίκα εγώ μετά απ’ αυτό που αντίκρυσα εκείνο το μεσημέρι; Πάντα θα υπήρχε μέσα μου το αγκάθι της καχυποψίας και αυτό ξέρω πως ήταν αρκετό για να δηλητηριάσει οποιαδήποτε σχέση ερχόταν στη ζωή μου.

24 Ιουλίου του 2021 είχαμε επέτειο με την πρώην γυναίκα μου. Θα κλείναμε τέσσερα χρόνια γάμου. Το είχα ξεχάσει μέχρι που το θυμήθηκα με το χειρότερο τρόπο…

Δεν είχε περάσει πολλή ώρα από τότε που γύρισα από τη δουλειά και χτύπησε το κουδούνι. Ένας κούριερ μου είχε φέρει ένα μικρό, καφέ πακέτο. «Μα δεν έχω παραγγείλει κάτι», του είπα. «Εσείς δεν είστε ο τάδε; Αυτή δεν είναι η διεύθυνσή σας; Είναι πληρωμένο, σας το αφήνω και φεύγω».

Τι ήταν πάλι αυτό; Καμία διαφημιστική καμπάνια; Κανένα δώρο για τα γενέθλιά μου που ήταν προχθές; Δεν μπορούσα να καταλάβω. Αποστολέα πάνω δεν έγραφε. Έμενε μόνο να το ανοίξω για να μου φύγει η περιέργεια…

Κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ γεμάτος περιέργεια να δω τι περιείχε το περίεργο δέμα… Πήρα ένα κοπίδι, άνοιξα το κουτί έσκυψα από πάνω και τι να δω. Στον πάτο ήταν κουλουριασμένο ένα ψόφιο φίδι!!! Ηταν οχιά. Έσπρωξα το κουτί μακριά ουρλιάζοντας και έφυγα τρέχοντας από το σπίτι. 

Γύρισα σπίτι μου αργά τη νύχτα αλλά που να κοιμηθώ; Στριφογύριζα στο κρεβάτι μου και κάθε πέντε λεπτά σηκωνόμουν και με ένα φακό έψαχνα κάτω από τα κρεβάτια, τους καναπέδες και στις γωνίες. Ξημερώματα πια, πάνω που με είχε πάρει για λίγο ο ύπνος ήρθε μήνυμα στο κινητό μου: «Αυτό ήταν το φετινό μου δώρο για την επέτειο του γάμου μας. Φαντάσου του χρόνου τι σε περιμένει».

Ήταν η πρώην γυναίκα μου. Μου είχε περάσει από το μυαλό ότι ενδεχομένως να είναι εκείνη αλλά δεν την είχα ικανή να φτάσει μέχρι εκεί.

Στέλιος