Πρέπει ή δεν πρέπει οι γυναίκες στην Ελλάδα να πηγαίνουν υποχρεωτικά στρατό;

Το ενδεχόμενο της υποχρεωτικής στράτευσης των γυναικών στην Ελλάδα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, μετά τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια. Με επίκεντρο την παρουσίαση του σχεδίου εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, άνοιξε ο δρόμος όχι μόνο για εθελοντική, αλλά και – πιθανώς – μελλοντικά υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών στη στρατιωτική θητεία.

Πρώτο βήμα η εθελοντική θητεία για γυναίκες

Κατά την παρουσίαση του «Χάρτη μετάβασης των Ενόπλων Δυνάμεων στη Νέα Εποχή», ο Νίκος Δένδιας ανακοίνωσε πως για πρώτη φορά εντάσσεται επισήμως η εθελοντική στράτευση γυναικών.

Η πρόβλεψη αφορά γυναίκες ηλικίας 20 έως 26 ετών, οι οποίες θα μπορούν να υπηρετούν για 12 μήνες. Η εκπαίδευση τους θα πραγματοποιείται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου στη Λαμία.

Ο υπουργός τόνισε πως ο πιλοτικός στόχος για το 2026 είναι η ένταξη 200 εθελοντριών στο σύστημα, με προοπτική διεύρυνσης της συμμετοχής.

Κίνητρα και παροχές για τις εθελόντριες

Για να ενισχυθεί η συμμετοχή, ανακοινώθηκαν συγκεκριμένα κίνητρα για τις γυναίκες που θα επιλέξουν να υπηρετήσουν. Μεταξύ αυτών:

• Πρόσβαση στις λέσχες, τα στρατιωτικά νοσοκομεία και άλλες παροχές των Ενόπλων Δυνάμεων
• Αναγνώριση της θητείας ως προϋπηρεσία
• Μοριοδότηση μέσω ΑΣΕΠ για πρόσληψη ως ΕΠΟΠ, εφόσον η θητεία σχετίζεται με τη δεξιότητα
• Προτεραιότητα σε προσλήψεις πτυχιούχων για πολιτικές θέσεις, όπως νοσηλευτές, διοικητικό προσωπικό, βρεφονηπιοκόμοι κ.ά.

Το σενάριο της υποχρεωτικής στράτευσης

Πέρα όμως από την εθελοντική συμμετοχή, ο υπουργός Άμυνας προχώρησε και σε μια ιδιαίτερα σημαντική δήλωση, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για υποχρεωτική θητεία των γυναικών στο μέλλον.

«Θέλω να είμαστε έτοιμοι για τη στιγμή, όταν και αν απαιτηθεί, που θα υπάρξει στην Ελλάδα κανονική υποχρεωτική στράτευση γυναικών. Δεν είναι ακόμα ο καιρός, αλλά θέλουμε να ετοιμαστούμε γι’ αυτό», δήλωσε ο Νίκος Δένδιας σε συνομιλία του με δημοσιογράφους.

Ένα θέμα που προκαλεί έντονες αντιδράσεις

Το ζήτημα της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας των γυναικών έχει αποτελέσει στο παρελθόν αντικείμενο έντονου διαλόγου στην ελληνική κοινωνία. Από τη μία, προβάλλεται το επιχείρημα της ισότητας των φύλων, ενώ από την άλλη, διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις σχετικά με τις ανάγκες, την οργάνωση αλλά και τις κοινωνικές επιπτώσεις ενός τέτοιου μέτρου.

Η κυβέρνηση φαίνεται να επιλέγει έναν σταδιακό δρόμο, προετοιμάζοντας το έδαφος μέσα από την εθελοντική συμμετοχή και δίνοντας χρόνο στην κοινωνία να προσαρμοστεί πριν παρθούν πιο δεσμευτικές αποφάσεις.