Μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας σήμερα 29 Σεπτεμβρίου – O μεγαλοπρεπής Άγιος που τιμάει η εκκλησία μας – Σε ποιους να ευχηθείτε

29 Σεπτεμβρίου, η εκκλησία μας τιμά με μεγαλοπρέπεια τη μνήμη του Οσίου Κυριακού του Αναχωρητού, ενός Αγίου που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην προσευχή, την άσκηση και την αρετή. Η ημέρα αυτή αποτελεί και εορτή για όσους φέρουν το όνομα Κυριάκος.

Η σημασία του ονόματος Κυριάκος

Το όνομα προέρχεται από το επίθετο «κυριακός», που σημαίνει «αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον Κύριο, στον Θεό». Έχει τις ρίζες του στη λέξη «κύριος», δηλαδή αφέντης, βασικός, με εξαιρετική σημασία, και την κατάληξη -ακός, που χρησιμοποιείται ως υποκοριστικό.

Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

Σήμερα γιορτάζουν όλοι όσοι φέρουν το όνομα Κυριάκος, καθώς και οι αντίστοιχες παραλλαγές του. Είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε συγγενείς, φίλους ή γνωστούς που τιμούν την ονομαστική τους εορτή και να τους ευχηθούμε «χρόνια πολλά» με υγεία και χαρά.

Ο βίος του Οσίου Κυριακού

Ο Άγιος Κυριακός ήταν άνθρωπος της «υπομονής και της πραότητας», όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Τιμόθεον (στ’ 11). Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον 5ο αιώνα μ.Χ. από τον ιερέα Ιωάννη και τη μητέρα του Ευδοξία, ενώ αδελφός του ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου Πέτρος.

Σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα και ακολούθησε τον Μέγα Ευθύμιο, ο οποίος τον έκειρε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Μετά την κοίμηση του Γερασίμου, ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, καλλιεργώντας τις αρετές του με ζήλο. Όταν ξέσπασε στάση στη Λαύρα, μετέβη στη Λαύρα του Σουκά, όπου στα σαράντα του χρόνια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου.

Η αρετή και η πραότητα του Αγίου

Αυτό που τον ξεχώριζε ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε τους συμμοναστές του, δίνοντας το παράδειγμα σε όλους. Στα εβδομήντα του χρόνια συνέχισε την άσκηση σε πολλά μοναστήρια και σκήτες, με αυστηρό τρόπο ζωής, δείχνοντας πάντοτε υπομονή.

Ο Άγιος Κυριακός κοιμήθηκε σε βαθιά γεράματα, στα 107 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του την εικόνα ενός ασκητή που ενσάρκωνε την πραότητα «πρὸς πάντας ἀνθρώπους» (Προς Τίτον, γ’ 2).

Το απολυτίκιο του Οσίου Κυριακού

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπῶν τὰ τῆς γῆς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, ὡς ἄσαρκος Ὅσιε, σὺ γὰρ ἐν ταὶς ἐρήμοις, προσχωρῶν θείω πόθω, σκίλλη πίκρα τὴν πάλαι, πικρᾶν γεῦσιν ἀπώσω. Διὸ Κυριακὲ θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.