Η Μαύρη Πρωταπριλιά του 2024: Ένας χρόνος από την δολοφονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων επειδή το… «περιπολικό δεν είναι ταξί»

Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που η Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, επειδή – όπως ειπώθηκε τότε – «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Μια δολοφονία που προκάλεσε οργή και βύθισε στο πένθος μια ολόκληρη κοινωνία.

Όταν ζητάς προστασία και δεν την έχεις

Η Κυριακή Γρίβα, 28 ετών, ζούσε καθημερινά με τον φόβο για τη ζωή της. Ο πρώην σύντροφός της την απειλούσε και η ίδια, νιώθοντας πως κινδυνεύει, πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων την Πρωταπριλιά του 2024 για να ζητήσει βοήθεια. Η απάντηση όμως που έλαβε, ήταν όχι απλώς αδιάφορη, αλλά τραγικά κυνική.

Εκλιπαρούσε να τη συνοδεύσει περιπολικό μέχρι το σπίτι της. Εκείνοι αρνήθηκαν: «Το περιπολικό δεν είναι ταξί», της είπαν. Η Κυριακή βγήκε μόνη από το τμήμα και λίγα λεπτά αργότερα, έπεφτε νεκρή από τα χέρια του πρώην συντρόφου της, σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο.

Ήταν η πέμπτη γυναικοκτονία μέσα σε τρεις μήνες εκείνη τη χρονιά. Ένα ακόμη σοκαριστικό περιστατικό που αποκάλυψε το μέγεθος της έμφυλης βίας στην Ελλάδα και ανέδειξε τις σοβαρές ανεπάρκειες στην προστασία των θυμάτων.

Οι ευθύνες και οι διώξεις

Η υπόθεση πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε ποινικές διώξεις εναντίον τεσσάρων αστυνομικών, ανάμεσά τους και της αξιωματικού υπηρεσίας καθώς και του τηλεφωνητή της Άμεσης Δράσης. Οι κατηγορίες αφορούν θανατηφόρα έκθεση διά παραλείψεως.

Ο δράστης της δολοφονίας, πρώην σύντροφος της Κυριακής, αντιμετωπίζει βαρύτατες κατηγορίες και παραμένει κρατούμενος στην ψυχιατρική πτέρυγα του Κορυδαλλού.

Ο πατέρας της Κυριακής σπάει τη σιωπή

Ο Θανάσης Γρίβας, πατέρας της Κυριακής, εμφανίζεται συντετριμμένος και δεν διστάζει να πει σκληρές αλήθειες.

«Αν ανοίξουμε τον τάφο, αυτό το κορμί έχει φάει πέντε μαχαιριές. Δεν θέλω να φύγει άλλο κορίτσι έτσι», λέει με πόνο.

Και συνεχίζει:
«Δεν θέλω κανένας πατέρας και καμία μητέρα να ξανακλάψουν για τέτοια παιδιά που φεύγουν αδικοχαμένα, μαχαιρωμένα. Θέλω η Πολιτεία, η κυβέρνηση να το πάρει λίγο πιο σοβαρά αυτό το θέμα και να κάνει αυτά που είπε, αυτά που βγήκαν και δηλώσαν μετά από δέκα μέρες για να μη θρηνήσουμε ξανά κανενός την κόρη ή το παιδί. Ας είναι η τελευταία Κυριακή Γρίβα που θυσιάστηκε για να μη θυσιαστεί άλλη κοπέλα ή μητέρα. Γιατί έχουν φύγει μητέρες και έχουν αφήσει πίσω ορφανά».

Μια μητέρα, μια κραυγή που συγκλονίζει

«Είμαι εδώ ως μάνα, γιατί ξέρω πώς είναι να ακούς το παιδί σου μέσα από ένα ηχητικό να ζητάει βοήθεια και οι γύρω της να σφυρίζουν αδιάφορα. Ξέρω πώς είναι να ακούς το παιδί σου να κραυγάζει. Σαν μάνα ξέρω πώς είναι να πνίγεις τις κραυγές σου σε ένα μαξιλάρι για να μην σε ακούσουν τα άλλα μέλη της οικογένειας. Σαν μάνα ξέρω πώς είναι να θέλεις να σκίσεις τα βουνά, τις θάλασσες, να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, να προλάβεις να πας εσύ εκεί να δώσεις εσύ τη βοήθεια που χρειάζεται το παιδί σου, κι αν δεν μπορείς, να κρατήσεις το χέρι του παιδιού σου και να πεις “μη φοβάσαι εδώ είναι η μανούλα, είμαστε μαζί. Μη φοβάσαι“».

Ένα όνομα που έγινε σύμβολο

Η Κυριακή Γρίβα δεν είναι πια μόνο ένα όνομα. Είναι η γυναίκα που φώναξε για βοήθεια και δεν την άκουσαν. Είναι η φωνή που δεν πρόλαβε να σωθεί. Η τραγική της ιστορία είναι πια ένα διαρκές ερώτημα: γιατί;

Γιατί δεν την προστάτευσαν; Γιατί ακόμα η Πολιτεία δεν έχει θωρακίσει τις ζωές των γυναικών που απειλούνται;

Η απουσία της είναι μια πληγή που δεν κλείνει. Κι η μνήμη της, μια υπενθύμιση πως δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Πηγή: athensmagazine.gr