Κατάθεση ψυχής από Γιώργο Αλκαίο: «Στα 52 μου δεν έχω ούτε τη μητέρα μου, ούτε τον πάτερα μου, άλλα δεν ήταν δική μου απόφαση»

Μια ειλικρινής και ανθρώπινη εξομολόγηση έκανε ο Γιώργος Αλκαίος στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», μιλώντας για την απώλεια των γονιών του, την πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο, την κατάθλιψη και τις επιλογές ζωής που έχει κάνει μέχρι σήμερα.

Μια ζωή γεμάτη δημιουργία αλλά και απώλειες

«Στα 52 μου δεν έχω ούτε τη μητέρα μου, ούτε τον πάτερα μου, αλλά δεν ήταν δική μου απόφαση», εξομολογήθηκε ο τραγουδιστής με βαθιά συγκίνηση. Ο ίδιος μίλησε και για ένα παλιότερο ενδεχόμενο να μεταφερθεί η ζωή του στον κινηματογράφο, σημειώνοντας: «Είχε γίνει συζήτηση στο παρελθόν με γνωστό σκηνοθέτη για να γίνει ταινία η ζωή μου, αλλά είπα ότι θα έπρεπε να έχει κλείσει και ο δεύτερος κύκλος της ζωής μου».

Ο Γιώργος Αλκαίος αποκάλυψε πως ασχολείται πολύ με τη συγγραφή: «Γράφω πολύ, έχω ήδη έτοιμα έξι σενάρια, το ένα έχει πάει σε μεγάλη εταιρεία παραγωγής για να γίνει ταινία ή σειρά, και έχω έτοιμο και ένα θεατρικό έργο. Θέλω πολύ να ξαναδοκιμάσω ως ηθοποιός, έτσι ξεκίνησα. Ήμουν και στην παράσταση “Αντιγόνη” με την Αλίκη Βουγιουκλάκη».

Η εμπειρία του δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη

«Όλοι μας προστατεύσαμε την παράσταση και την ίδια την Αλίκη, που ήταν πολύ καλή. Απλά στην πρεμιέρα συνέβη κάτι λόγω του άγχους της. Υπήρξαν κάποιοι καλοθελητές ανάμεσα στο κοινό που φώναξαν στην Αλίκη μία-δυο φορές και σταμάτησε. Στις εφημερίδες έγινε μεγαλύτερο θέμα από τους κριτικούς», εξήγησε.

Και συνέχισε με ένα περιστατικό από την περιοδεία της «Αντιγόνης»: «Όταν παίξαμε στην Αρχαία Ολυμπία έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν έφυγε κανένας. Ο Μίνως Βολανάκης μάς έλεγε στις πρόβες πως αν πας με ελικόπτερο πάνω από το Λονδίνο και υπάρχουν 10 χιλιάδες ξανθές, θα πεις “αυτή είναι η Αλίκη Βουγιουκλάκη”».

Η συμμετοχή στη Eurovision και το βαρύ προσωπικό τίμημα

Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε για τη Eurovision ως ένα προσωπικό «κλείσιμο»: «Η Eurovision ήταν το μεγάλο κλείσιμο για μένα, έπρεπε να το έχω σαν “αποκούμπι” για τον εγωιστή Γιώργο. Με το που πέρασα στον τελικό και φύγαμε για το Όσλο, έχασα τη γιαγιά μου, που ήταν η μητέρα μου – αυτό το ψηλά και χαμηλά μπορεί να σε στείλει στο ψυχιατρείο».

«Έπρεπε να αλλάξω για τη Eurovision, είχα δίπλα μου 5 χορευτές και έναν λυράρη που ήταν γυμνασμένοι, δεν ήθελα να με βλέπω ως τον χοντρούλη ανάμεσά τους», πρόσθεσε με αυτοσαρκασμό.

Η απόφαση να αποσυρθεί στη Μήλο και η σύγκρουση με το σύστημα

Μιλώντας για τη ζωή του στη Μήλο, εξήγησε πως η αποχώρησή του από τα φώτα της δημοσιότητας δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας απογοήτευσης: «Δεν έφυγα στη Μήλο επειδή πληγώθηκα. Ήμουν έτσι κι αλλιώς σε υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο και σε πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρείες τότε. Ήξερα να παίξω μπάλα, έπαιξα μπάλα αλλά από ένα σημείο και μετά βαρέθηκα το σύστημα. Εγώ ήμουν μέσα στο σύστημα αλλά δεν λειτουργούσα για αυτό».

«Οι άνθρωποι των δισκογραφικών είναι πολύ δυνατοί για να ξεσηκωθείς. Όποιος και να το παίζει μεγάλη φίρμα, αν θέλουν, σε τελειώνουν σε δύο μέρες. Από ένα σημείο και μετά, εγώ δεν ξαναέπαιξα στα ραδιόφωνα, ακόμα δεν παίζω. Είπα “άντε γεια” και στα δύο μεγάλα μου συμβόλαια. Ήθελα να φύγω», πρόσθεσε.

«Την τελευταία μου απονομή πλατινένιου δίσκου την έκανε ο Γιώργος Παπαδάκης live στον αέρα. Ήμουν για συνέντευξη στην εκπομπή του, μου έστειλαν τον πλατινένιο με ταξί, του είπα να κάνει την απονομή, ήθελα να δείξω πόσο τίποτε είναι όλο αυτό».

Η εσωτερική μάχη με την κατάθλιψη

Ο Γιώργος Αλκαίος μίλησε και για την προσωπική του πάλη με την κατάθλιψη: «Πέρασα την κατάθλιψή μου από μικρός. Αυτό που πήρα και από την παιδική μου ηλικία είναι πως ό,τι κάνει κάποιος άλλος δεν σημαίνει ότι είναι η δική σου ζωή. Οριοθέτησα την κατάθλιψη γιατί κατάλαβα πολύ νωρίς ότι όλοι θα “φύγουμε” μία μέρα από αυτόν τον κόσμο».

Δύσκολη σχέση με την οικογένεια και η απουσία συγγνώμης

«Από την πλευρά της μητέρας μου δεν υπήρξε καμία συγγνώμη. Οι τελευταίες συζητήσεις μας έγιναν μέσω μέιλ, φάνηκε ότι δεν έχει καταλάβει καν τι έχει γίνει. Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει και προχωράει στη ζωή του με γνώμονα αυτά που έχει μέσα του. Δεν μετράω το αν θα μου ζητήσει κάποιος συγγνώμη», δήλωσε.

«Δεν θέλω να συνεχίσω κανέναν φαύλο κύκλο. Ο καθένας ειλικρινά έχει την άποψή του και μπορεί να κάνει αυτό που θέλει κι ας πληγώσει όσους πληγώσει. “Έχασα” τη μητέρα μου στα 4, την ξαναείδα στα 16, αλλά δεν μπορούσε να υπάρξει τίποτε. Ένιωθα σοκαρισμένος γιατί κάτι που φανταζόμουν βρισκόταν ξαφνικά μπροστά μου. Άρχισα να ρωτάω πράγματα τη μητέρα μου στα 16 μου, άκουγα τις απαντήσεις αλλά δεν μου έκαναν. Καταλάβαινα ότι αυτό πίστευε και αυτό ήταν».

Για τον πατέρα του και τις επιλογές του

«Δεν υπήρξαν συγγνώμες ούτε από την πλευρά του πατέρα μου. Έκανε αυτό που εκείνος πίστευε ως σωστό. Μεγάλωσε τα παιδιά του όπως έμαθε από τον παππού μου. Ο πατέρας μου είχε μία ζωή μέσα στη μουσική, δούλευε και στην Αμερική, είχε έναν γάμο που δεν δούλεψε και έπρεπε να έρθουμε στην Ελλάδα. Δεν κατηγορώ κανέναν, γιατί αν κατηγορήσω θα μπω στη θέση εκείνη στην οποία δεν πρέπει να μπω».

«Στα 52 μου δεν έχω ούτε τη μητέρα μου, ούτε τον πάτερα μου, αλλά δεν ήταν απόφαση δική μου. Έτσι ήταν οι καταστάσεις και δεν μπορώ να πάω κόντρα σε αυτό. Για να μην παρεξηγηθώ για τον πατέρα μου, ο άνθρωπος έπραξε έτσι όπως ήξερε και συνεχίζει να το κάνει. Προχωράει και μπράβο του».

Γιατί δεν θέλει να αποκτήσει παιδιά

Ο καλλιτέχνης εξέφρασε την άποψή του για την πατρότητα:
«Εγώ, να φέρω παιδιά σε αυτόν τον πλανήτη; Είστε τρελοί; Δεν βλέπετε τι γίνεται στον κόσμο; Για να λέω απλώς “το παιδί μου, δικό μου είναι αυτό!”; Να κάνω παιδιά για να ζω με το άγχος και το πιεσόμετρο για το αν θα γυρίσει το δεκάχρονο από το σχολείο; Όχι, δεν μπορώ να του το κάνω αυτό του παιδιού. Όλοι αυτοί που κάνουν οικογένεια, θα έπρεπε να κάνουν οικογένεια;».