«Κάνε λίγο πιο αριστερά, γιατί πίσω σου βρίσκονται ο Άγιος Νεκτάριος και ο Μέγας Βασίλειος»

Η συγκλονιστική εμπειρία της εξόδου του ιεροδιακόνου Νικολάου, μέσα σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας το 1996, συγκινεί για την πνευματική της δύναμη και τις αποκαλύψεις που τη συνόδευσαν. Μια ιστορία που φανερώνει την πίστη, την ελπίδα και το μυστήριο της ζωής μετά τον θάνατο.

Στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, Μάιος 1996

Η σκηνή διαδραματίζεται στον 10ο όροφο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», στην πτέρυγα καρκινοπαθών. Ο θάλαμος φιλοξενεί οκτώ νεαρούς άνδρες, όλοι τους σε τελικό στάδιο λευχαιμίας. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο ιεροδιάκονος Νικόλαος – άγαμος, μοναχός, από οικογένεια πολύτεκνη και βαθιά ορθόδοξη. Η κλήση του στον ιερατικό βίο είχε φανεί ήδη από τα τρία του χρόνια.

Είναι Παρασκευή 10 Μαΐου 1996. Οι γιατροί έχουν προειδοποιήσει την οικογένεια πως ο π. Νικόλαος βρίσκεται στο τέλος της επίγειας διαδρομής του. Συγγενείς, φίλοι και αγαπημένα πρόσωπα τον περιβάλλουν, προσεύχονται με δάκρυα και ελπίζουν για ένα θαύμα.

Ένα συγκλονιστικό όραμα

Στα πόδια του κρεβατιού στέκεται ο Τάκης, ένας παιδικός φίλος της οικογένειας. Σκύβει και τον ρωτά:

-Τάκης: Νικόλαε, ποιος είμαι με γνωρίζεις;

-π. Νικόλαος: Πως, αμέ, είσαι ο φίλος ο Τάκης αλλά κάνε λίγο πιο αριστερά γιατί πίσω σου βρίσκονται ο Άγιος Νεκτάριος και ο Μέγας Βασίλειος!

Όλοι ξαφνιάζονται. Ο π. Νικόλαος βλέπει καθαρά δυο αγαπημένους του Αγίους, οι οποίοι για τους παριστάμενους παραμένουν αόρατοι. Συνεχίζει, με λόγια παράξενα για την περίσταση:

‘’Αύριο Σάββατο, θα πεθάνω. Από αύριο για μένα αρχίζει καθαρά Δευτέρα και Μεγάλη Σαρακοστή!’’

Τα λόγια του προβληματίζουν. Βρισκόμαστε στην αναστάσιμη περίοδο, όχι στη Σαρακοστή. Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η δήλωση;

Ο Αντώνιος που έρχεται

Ο ετοιμοθάνατος συνεχίζει:

-π. Νικόλαος: Έρχεται ο Αντώνιος.

Οι παρόντες υποθέτουν ότι αναφέρεται στον Μέγα Αντώνιο, τον ασκητή και καθοδηγητή της αιγυπτιακής ερήμου. Το Σάββατο 11 Μαΐου 1996, όπως είχε προαναγγείλει, ο π. Νικόλαος αφήνει την τελευταία του πνοή. Τη Δευτέρα 13 Μαΐου, γίνεται η κηδεία του στο Γ’ Νεκροταφείο Νικαίας.

Η ερμηνεία του πνευματικού

Την Τετάρτη 15 Μαΐου, ένας άγιος και φωτισμένος πνευματικός δίνει απαντήσεις σε όσα παράξενα ειπώθηκαν τις τελευταίες στιγμές του πατέρα Νικολάου. Τα λόγια του φωτίζουν το μυστήριο:

‘’Ο ψυχοραγών ευλαβέστατος π. Νικόλαος φωτίσθηκε από τον Χριστό να μας αποκαλύψει ότι μόλις θα πέθαινε –την άλλη μέρα, το Σάββατο, θα άρχιζε γι’ αυτόν ο πλήρης καθαρισμός, εξαγνισμός του– δηλαδή το καθαρτήριο πυρ αλλά με την ορθόδοξη έννοια και ποιότητα και αίσθηση–. Αίσθηση θεραπευτική, αγιαστική όχι κολαστική’’.

(παραπομπή: Μητροπολίτης Ιερόθεος Βλάχος, «Η Ζωή μετά Θάνατον»)

Η αποκάλυψη για τον π. Αντώνιο

Ο «Αντώνιος» που είχε δει να έρχεται ο π. Νικόλαος αποδείχθηκε τελικά να είναι ένας ιερομόναχος από γειτονική μονή. Ήρθε, όπως επιβάλλει η εκκλησιαστική τάξη, και τον έντυσε νεκρικά. Το όνομά του: π. Αντώνιος. Αργότερα, χειροτονήθηκε επίσκοπος και σήμερα διακονεί κάπου στην Ελλάδα.

Να έχουμε την ευχή του π. Νικολάου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. πηγή, ήτοι: »Η ζωή διδάσκει τον Χριστό», Αθήνα 2017, μοναχού Ι.
apantaortodoxias.blogspot.gr