Έλληνας δημοσιογράφος εξομολογείται: Ναι είμαι αλκοολικός τι να κάνουμε;

Το αποκάλυψε με ανάρτησή του στο facebook.

Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος δεν διστάζει να μοιραστεί με τον κόσμο τις σκέψεις του, τα προβλήματά του, αλλά και τις αποφάσεις του. Το έχει κάνει άλλωστε αρκετές φορές μέσα από τον λογαριασμό του στο Facebook.

Xθες με μια ανάρτησή του στο προσωπικό του προφίλ έκανε λόγο για τον αλκοολισμό που τον απασχολεί και κυρίως για την μεγάλη του απόφαση να τον νικήσει ξεκινώντας τις επισκέψεις του στου Ανώνυμους Αλκοολικούς.

Ο γνωστός δημοσιογράφος με ένα ιδιαίτερο κείμενο εξηγεί τους λόγους που αποφάσισε να σταματήσει το ποτό.

Διάβασε όσα έγραψε:

” ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΘΑ ΤΟ ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΑΠΟΤΥΧΩ. Η ΕΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. ΝΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ.

5:10 Π.Μ.

Καλημέρα. Είναι 5 το πρωί. Έφυγα από το σπίτι 00.00 για μια ώρα και μετά συνάντησα μια Εβραία που μου έλεγε για τα υπέροχα έθιμα της εβραϊκής ταφής και τη γιαγιά της που επεβίωσε από το Άουσβιτς και την έψηνα για συνέντευξη με τον Έλληνα ραβίνο που είναι τεκνό 28 χρονών.

Το είδα θεϊκό σημάδι. Το ξέρεις τι κωλόπαιδο μπορώ να γίνω αν κάτι με φοβίζει όπως η πάλη μου με το αλκοόλ. Ότι το εξατμιζω με χαβαλέ. Με είχε καταβάλλει ο φόβος πάλι γιατί είχα πάρει την απόφαση.

Όμως τώρα είμαι σπίτι, θα πάρω ένα χάπι να κοιμηθώ 5 ωρες ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΥΣ (παρά τις πολλές μου διαφωνίες με το σχήμα τους) ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΡΙΧΝΕΙ ΒΡΑΧΟΥΣ.

Η απόφάσή μου ήταν που με φόβισε πάλι. ΑΛΛΑ ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ ΣΕ ΜΕΝΑ. Και προβολές που έχει το πρωί κι οτιδήποτε, δεν με νοιάζει. Αν λέω ότι θέλω να κάνω καλό στον κόσμο δεν γίνεται να το κάνω χωρίς να κάνω καλό στον εαυτό μου.

12.00 στην ομάδα, 1.30 στη δουλειά μου γράφοντας. Απλά πράγματα και καθαρά. Άντε γιατί πολύ με παραχαϊδέψατε όλοι σας, καιρός να φάω και μια μπουνιά.

Σας αγαπάω πολύ σας ευχαριστώ πόλύ, αύριο αρχίζει ο τρίτος γύρος, δεν έχω σκοπό σαν εικόνα μου τελευταία να είμαι μια 40αρα αδελφή πνιγμένη στην μπανιέρα της από αναισθησία.

Θέλω να κηδέψω τη μαμά μου όταν έρθει η ώρα της (γαμώτο αργεί η ρουφιάνα η κομμουνίστρια) με αντρίκια δάκρυα και περηφάνεια στο τελευταίο χαμόγελό της για το γιο της, θέλω να αποκτήσω ξανά την όσφρηση και τη γεύση μου.

Το αλκοόλ σε κάνει να πιστεύεις ότι χωρίς αυτό δεν έχεις αισθήσεις και παραισθήσεις. Δε γουστάρω πια συναισθηματικά δάνεια, έχω αρχίδια, μπορώ να αισθανθώ και να παραισθανθώ με τη μυρωδιά μιας πορτοκαλιάς (άντε κι ένα τσιπουράκι για να το κάνουμε πάρτι).

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΕ ΛΙΠΑΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΕ ΓΛΥΚΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ ΔΑΧΤΥΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ ΒΟΓΚΗΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΣΠΑΤΑΛΗΣΑ ΧΡΟΝΟ ΚΙ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΕΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΟΛΗ. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ. Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΕΜΑΤΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ. ΟΣΟ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΦΕΡΝΑΝ ΛΙΩΜΑ ΚΙ ΕΞΑΛΛΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧAΜΟΓΕΛΟΥΣΕ. ΚΑΡΟΥΖΕΛ ΑΓΑΠΕΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΚΑΡΟΥΖΕΛ.

Άγρια μέρα ξανά νέας αρχής για μένα αύριο, όσοι με αγαπάτε δαγκώστε έναν δυόσμο και βρείτε μέσα στην πίκρα το άρωμά του. Πονάει πολύ όλο αυτό, σιχαίνομαι τον πόνο αλλά πρέπει να τον αποδεκτώ για να μην πονέσουν κι άλλοι.ΤΑΖ”.

Πηγή: faysbook