Ασημακόπουλος για τον θάνατο του αδερφού του Αλέξανδρου: Το Σοκ ήταν τεράστιο για μας

Ασημακόπουλος: Θυμάμαι στιγμές πόνου και δυστυχίας μέσα στο σπίτι μας.

Ο Γιώργος Ασημακόπουλος έγινε γνωστός μέσα από τη συμμετοχή του στο Survivor.

Ο 30χρονος επιχειρηματίας σε συνέντευξη που παραχώρησε μαζί με τη μητέρα του, Σάντυ, αναφέρθηκε στις αποφάσεις που πήρε για το 2022 και στον θάνατο του αδερφού του Αλέξανδρου.

Το 2021 ήταν μια σημαντική χρονιά για σένα. Τι αποφάσεις πήρες με την έλευση του 2022;

Γιώργος: Έχω επικεντρωθεί περισσότερο στα επαγγελματικά μου γιατί θέλω να κάνω και κάποια άλλα ξεκινήματα. Σκοπεύω να ανοίξω, σε συνεργασία με γνωστούς επιχειρηματίες, κάποια νέα καταστήματα -shop in shop- με το δικό μου brand George Asimakopoulos αλλά και το Sandy Kosta στο Ντουμπάι και το Λονδίνο. Επίσης, έχω ξεκινήσει τις διαδικασίες για να μπω και σε έναν νέο για μένα κλάδο, αυτόν της εστίασης.

Είναι κάτι που πάντα ονειρευόμουν, θέλω να ανοίξω το δικό μου εστιατόριο, στη λογική του healthy food.

Μακάρι να πραγματοποιηθεί αυτό το σχέδιο, δεδομένων των δύσκολων συνθηκών που περνάει όλος ο κόσμος. Όσον αφορά το «μέσα» μου, ήδη δουλεύω στο να γίνω περισσότερο επιλεκτικός και λίγο πιο αυστηρός ώστε να μη συμβιβάζομαι με τα πάντα προκειμένου να ευχαριστώ τους άλλους, θέλω να απομακρύνω τους τοξικούς ανθρώπους -όσο κλισέ κι αν ακούγεται- γιατί από μικρός, λόγω διάφορων άσχημων γεγονότων της ζωής μου, έχω συνειδητοποιήσει ότι η ζωή είναι μία. Και καλό είναι να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή.

Μιλάς για τον θάνατο του αδελφού σου σε πολύ μικρή ηλικία;

Γιώργος: Ναι.’Ηταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Είμαστε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια και ευχαριστώ τον θεό για αυτή τη συνθήκη, για την οικογένεια μέσα στην οποία γεννήθηκα, μεγάλωσα και από την οποία έχω πάρει τα πάντα. Ήμασταν 4 αδέλφια, ο Γιάννης, ο μεγαλύτερος, που τώρα είναι 34, εγώ είμαι ο δεύτερος που είμαι 30, ο Αλέξανδρος που τον χάσαμε νωρίς και ο Χρήστος-Παναγιώτης, ο βενιαμίν της οικογένειας, που είναι 20.

Σάντυ: Όταν ο Γιώργος ήταν 8 ετών και ο Αλέξανδρος 2, διεγνώσθη με όγκο στον εγκέφαλο. Και το πάλεψε για δυόμισι ολόκληρα χρόνια. Ήμασταν στα νοσοκομεία, στο Παίδων, με χημειοθεραπείες και τα παιδιά το έζησαν όλο αυτό. Εγώ με τον σύζυγο μου τα είχαμε αφήσει όλα για να είμαστε δίπλα στον Αλέξανδρο.

Όχι πως αφήσαμε τα άλλα παιδιά, αλλά έπρεπε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη ώστε να βοηθήσουμε τον Αλέξανδρο. Ο Γιώργος ήταν πάντα κοντά του, τον έκανε να γελάει, έπαιζαν πολύ μαζί και έκανε τα πάντα για να του απαλύνει για λίγο τον πόνο.

Γιώργος: Το σοκ ήταν τεράστιο για μας. Θυμάμαι στιγμές πόνου και δυστυχίας μέσα στο σπίτι μας. Θα θαυμάζω για πάντα τους γονείς μου που σε αυτή τη στιγμή στάθηκαν δυνατοί, αξιοπρεπείς και δεν μας έδειξαν στιγμή ότι λυγίζουν, κάνοντας μας να πιστεύουμε επί της ουσίας ότι ο Αλέξανδρος θα το ξεπερνούσε. Εκείνος πάλεψε γενναία, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε κι αυτό από τότε παραμένει ένα τραύμα για μας.

Πώς διαχειριστήκατε την απώλεια του Αλέξανδρου;

Σάντυ: Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα τον χάναμε. Πίστευα ότι θα βγει νικητής και κάναμε και τα παιδιά να σκέφτονται έτσι. Με το που βλέπαμε ότι πήγαινε καλύτερα ή είχε όρεξη να φάει, παίρναμε τα πάνω μας. Ο θάνατος του είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται.

Δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκεφτώ. Αν και δώσαμε τα περισσότερα παιχνίδια και ρούχα του, εκείνα που φορούσε περισσότερο ή τα παιχνίδια που αγαπούσε είναι όπως τα άφησε, δεν έχουμε πειράξει τίποτα. Μάλιστα, ο Γιώργος είχε πάρει ένα λούτρινο βατραχάκι στο survivor, ένα από τα δύο πράγματα που του επιτρεπόταν να έχει μαζί του.

Γιώργος: Είναι κάτι που με στενοχώρησε πάρα πολύ και συνεχίζει να με στενοχωρεί. Νομίζω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν; δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. θα είναι πάντα εκεί, μέσα στη σκέψη μου. Οι αναμνήσεις είναι μεγάλο δώρο για τον άνθρωπο. Η ζωή είναι στιγμές και ευτυχώς ήμουν αρκετά μεγάλος ώστε να έχω αναμνήσεις από τον αδελφό μου και να μπορώ πλέον να επανέρχομαι σε αυτές. Η ξαφνικά απώλεια του με έκανε να γίνω από τη μια ευαίσθητος και από την άλλη δυνατός.

Από τη στιγμή που βλέπεις να φεύγει από τη ζωή ένα τόσο δικό σου άτομο, ένα αγγελούδι, τότε αρχίζεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή με άλλη ματιά. Και διαπιστώνεις ότι τα χρήματα και το κοινωνικά status δεν έχουν καμία σημασία . Και όλο το χρυσάφι του κόσμου να μου έδιναν, πάλι την υγεία των δικών μου θα προτιμούσα, κι ας μην είχα τίποτα άλλο.

Θυμάστε μια στιγμή οικογενειακής ευτυχίας;

Σάντυ: Κάθε Χριστούγεννα ή Πάσχα που περνάγαμε μαζί έχουμε πολλές κοινές στιγμές. Παρά το γεγονός της απώλειας του Αλέξανδρου, αισθάνομαι ευλογημένη που έχω τα τρία παιδιά μου και έχω μια ζωή γεμάτη από την αγάπη τους. Και τα τρία παιδια με βοηθάνε να ξεπεράσω όλα μου τα προβλήματα. Μόνο που τα βλέπω να είναι καλά είμαι ευτυχισμένη.

Γιώργος: Είναι μια εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια στο Αντίρριο, οπού έχουμε εξοχική κατοικία, θυμάμαι να παίζω με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου πάνω στην ακρογιαλιά και η. πιο δυνατή ανάμνηση είναι όταν μέναμε όλοι μαζί μέσα στη θάλασσα και παίζαμε μέχρι αργά, οπότε και έδυε ο ήλιος. Τότε σκεφτόμουν από μέσα μου ότι αυτή η μέρα δεν θα ξαναέρθει ποτέ.

Πηγή:ΟΚ