«Αντί να νηστέψεις από κρέας, τυρί ή λάδι νήστεψε από το κακό, αρκεί… Δεν αρκούν 40 μέρες για να καθαρίσει η ψυχή»

Η νηστεία δεν είναι απλώς αποχή από το φαγητό αλλά βαθιά εσωτερική διαδικασία που ξεκινά από την ψυχή. Αν δεν συνοδεύεται από αλλαγή στάσης, πράξεων και προθέσεων, τότε χάνει το πραγματικό της νόημα.

Η νηστεία δεν αφορά μόνο το φαγητό

Η νηστεία είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να απέχεις από κρέας, γαλακτοκομικά ή λάδι. Δεν είναι μια απλή διατροφική επιλογή, αλλά ένας τρόπος να καθαρίσεις την ψυχή σου από κακές σκέψεις και τοξικά συναισθήματα. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προσέχεις τι βάζεις στο πιάτο σου, χάνεις την ουσία.

Η κάθαρση της ψυχής δεν ολοκληρώνεται σε 40 μέρες. Είναι καθημερινή υπόθεση, μια αδιάκοπη προσπάθεια να πράττεις το καλό σε κάθε σου βήμα.

Η πίστη και η ανάγκη στήριξης είναι ανθρώπινες

Στην άλλη πλευρά, υπάρχουν όσοι σχολιάζουν, κατακρίνουν ή ειρωνεύονται. Από τη μία, εκείνοι που νηστεύουν αλλά δεν διστάζουν να κουτσομπολέψουν ή να κρίνουν. Από την άλλη, άθεοι που απαξιώνουν κάθε μορφή πίστης ή νηστείας.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να στηρίζει την ψυχή του όπως μπορεί και χρειάζεται. Για κάποιον αυτό είναι ο Θεός. Για άλλον είναι οι φίλοι του, ένας ψυχολόγος, μια ιδέα. Όλοι χρειαζόμαστε κάτι που μας κρατά στα δύσκολα. Κι αυτό το «κάτι» δεν είναι για να το ειρωνεύεσαι, αλλά για να το σέβεσαι.

Όταν η νηστεία γίνεται υποκρισία

«Βλέπω “ανθρώπους” να νηστεύουν ενώ λένε τσουβάλι τα ψέματα ολούθε.
Βλέπω “ανθρώπους” να νηστεύουν ενώ ανταλλάζουν sms για το ποια πήγε πού και με ποιόν.
Βλέπω “ανθρώπους” να νηστεύουν ενώ σε κράζουν που ανέβηκες επαγγελματικά ή παντρεύτηκες ή χάρηκες με κάτι και εκείνοι όχι.
Βλέπω “ανθρώπους” να νηστεύουν ενώ περνάνε το ένα κόκκινο φανάρι πίσω απ’ το άλλο.
Ενώ βρίζουν, ενώ δέρνουν τα παιδιά ή τις γυναίκες τους, ενώ δεν ξέρουν τι θα πει “συγγνώμη”, ενώ πιστεύουν πως μόνο εκείνοι έχουν δίκιο.
Ενώ δεν το ’χουν σε τίποτα να σε “πουλήσουν”, ενώ τα θέλουν όλα δικά τους.»

Αυτό θυμίζει εκείνες τις γυναίκες που πάνε σε διατροφολόγο, αλλά στα κρυφά τρώνε γλυκά. Τι νόημα έχει η αποχή από το φαγητό, αν συνεχίζεις να θρέφεις μέσα σου μίσος, φθόνο, εγωισμό και ψέμα;

Η αληθινή κάθαρση δεν γίνεται με νηστεία φαγητού

Η ψυχή δεν καθαρίζει απλώς επειδή δεν έφαγες ζαμπόν ή επειδή πήγες στην εκκλησία. Δεν εξαγνίζεται επειδή στόλισες ή σήκωσες τον Επιτάφιο, ή πέρασες κάτω από αυτόν. Δεν καθαρίζει αν απλώς ακολούθησες τους τύπους χωρίς να αλλάξεις ουσία.

Δεν έχει αξία το «Θεέ μου να’ μαστε όλοι μας καλά» όταν στην πράξη περιμένεις την ευκαιρία να βάλεις τρικλοποδιά σε κάποιον.

Η αληθινή νηστεία είναι πράξη καθημερινή

Η κάθαρση της ψυχής δεν χωρά σε ημερολόγια. Δεν έχει αρχή και τέλος. Γίνεται καθημερινά, μέσα από πράξεις αγάπης, φροντίδας και συγχώρεσης. Και δεν χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω από θέληση.

Με ένα «πάρε αυτά να ψωνίσεις για τα παιδιά» σε μια φίλη που δυσκολεύεται.
Με ένα «πήγαινε να ξεκουραστείς, θα πλύνω εγώ τα πιάτα».
Με ένα «συγγνώμη για όσα έκανα».
Με ένα «σε συγχωρώ».

Όσο μπορείς. Όποτε μπορείς. Στο μέτρο που μπορείς.

Δεν είμαστε τέλειοι, αλλά μπορούμε να μην είμαστε κακοί

Δεν πρόκειται να γίνουμε Θεοί. Δεν είναι αυτός ο στόχος. Αλλά μπορούμε τουλάχιστον να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να γίνει κάτι σκοτεινό. Το καλό είναι επιλογή.

Και στο τέλος, όλα κρίνονται από αυτή την επιλογή.

Αμήν…