Αίας Μανθόπουλος: «Πηγαίνω κάθε μέρα στο νεκροταφείο, πίνουμε καφέ και περνάμε λίγη ώρα μαζί», λέει η σύντροφός του

Σταμοπούλου για Αία Μανθόπουλο: «Πηγαίνω κάθε μέρα στο νεκροταφείο, ανακουφίζομαι να είμαι κοντά του και να μιλάμε. Πίνουμε καφέ και περνάμε λίγη ώρα μαζί, όπως κάναμε και όταν ήμασταν μαζί…

Σχεδόν ένα μήνα μετά τον θάνατο του Αίαντα Μανθόπουλου η σύντροφός του Ελισάβετ Σταμοπούλου μίλησε στην εκπομπή «Πρωινό» του Γιώργου Λιάγκα.

«Κάθε λεπτό μου λείπει. Δεν υπάρχει ώρα της ημέρας που να μη μου λείπει, δεν υπάρχει λεπτό της ημέρας που να μη μου λείπει. Η μόνη μου παρηγοριά είναι κάθε μέρα όταν έρχομαι να τον δω στο νεκροταφείο (…) Το δικό μου εικοσιτετράωρο περνάει πάρα πολύ δύσκολα, είναι αυτό που σας λέω ότι ακόμα δεν μπορώ να διαχειριστώ το χαμό του. Θα ήθελα να τον είχα δίπλα μου και εμένα δεν με ενδιαφέρουν ούτε περιουσίες, ούτε τίποτε άλλο. Με ενδιαφέρει μόνο ο άνθρωπός μου, αυτός που μου λείπει. Η έλλειψή του είναι τόσο έντονη, αλλά και η παρουσία του τουλάχιστον για μένα, είναι επίσης έντονη» εξομολογήθηκε η Ελισάβετ Σταμοπούλου.

Και πρόσθεσε: «Πάντα είχα μία καλή διάθεση απέναντι στα παιδιά του αλλά οι συνθήκες πια δεν το επιτρέπουν, οπότε καλύτερα να μην ανακατεύομαι σε αυτά. Δεν πραγματοποιήθηκε καύση, κηδεύτηκε κανονικά.

Οι νόμιμοι κληρονόμοι του που μέχρι στιγμής, εφόσον δεν έχει βρεθεί κάποια διαθήκη ή κάτι άλλο, είναι η μητέρα του, τα τρία του παιδιά και η εν διαστάσει σύζυγός του, αυτοί θα πάρουν και τα νόμιμα δικαιώματα».

Η Ελισάβετ Σταμοπούλου περιέγραψε και το όνειρο που είχε δει πριν από τον θάνατο του ηθοποιού, λέγοντας:

«Τον είδα στον ύπνο μου μία και μοναδική φορά πριν πεθάνει. Περπατούσαμε σε έναν κήπο, έμοιαζε να μην είναι ο Αίας, να είναι κάποιος άλλος, όμως μου κράταγε συνέχεια το χέρι και κάποια στιγμή κατεβήκαμε μία σκάλα, έτσι όπως ήταν στο σπήλαιο της Παιανίας για να βγάλουμε κάποια εισιτήρια.

Εκεί ξαφνικά είδα τον Αία με τη μορφή του, να συνεχίζει να με κρατάει, δεν μου άφησε το χέρι και με ένα τραύμα στο κεφάλι του, όπως ήταν μετά την εγχείρηση για το εγκεφαλικό. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που τον είδα».

«Έχω κρατήσει τον υπέροχο χαρακτήρα του, την πλούσια ψυχή του και αυτό που μου έλεγε, αλλά δεν το κράτησα μου φαίνεται, ότι, «Εγώ Ελισάβετ δεν θα σε αφήσω μόνη σου. Εγώ θα είμαι δίπλα σου». «Ντουπ» μου έκανε και πάταγε το πόδι του κάτω. Μάλλον δεν μπόρεσε να το κρατήσει, θα ήταν τόσο όμορφο, να ήμασταν μαζί και να «φεύγαμε» μαζί…» συνέχισε.

Ακόμη η Ελισάβετ Σταμοπούλου είπε:

«Πηγαίνω κάθε μέρα στο νεκροταφείο, ανακουφίζομαι να είμαι κοντά του και να μιλάμε. Πίνουμε καφέ και περνάμε λίγη ώρα μαζί, όπως κάναμε και όταν ήμασταν μαζί. Είτε έπαιρνε ο ένας τον άλλον τηλέφωνο και βάζαμε το καφεδάκι μας και μιλάγαμε, είτε ήμασταν μαζί και τον πίναμε.

Ο δικός μου ο Αίας ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, μοναδικός, πανέξυπνος και με χιούμορ. Πέρασε πολλά και δύσκολα πράγματα, θα ήθελα να μπορούσα να του είχα δώσει, μερικά χρόνια ακόμα όμορφα, δεν ήταν δυνατόν….

Όχι, εγώ δεν έχω καμία απολύτως εξασφάλιση, ούτε περιμένω κάτι οικονομικό. Η οικογένειά του έχει να διαχειριστεί την περιουσία του, η οποία είναι αξιόλογη υποθέτω».