Αντώνης Κανάκης για Τέμπη: «Πόσοι πρέπει να σκοτωθούν ακόμα για να τελειώσει η ασυλία μερικών;»

Αντώνης Κανάκης για Τέμπη: «Πόσοι πρέπει να σκοτωθούν ακόμα για να τελειώσει η ασυλία μερικών;»

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη συνεχίζει να προκαλεί οργή και θλίψη, με τον Αντώνη Κανάκη να εκφράζει την αγανάκτησή του μέσα από την εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα». Ο γνωστός παρουσιαστής μίλησε με σκληρή γλώσσα για τις ευθύνες των αρμόδιων φορέων και τις καθυστερήσεις που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία.

«Το 57 δεν είναι απλά ένας αριθμός»

“Αυτό το νούμερο, το 57, δεν είναι απλά ένα νούμερο, είναι ονόματα, είναι γιοι, κόρες, μανάδες. Αν αυτή τη σύμβαση την είχαν κάνει πράξη όταν έπρεπε, αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί σήμερα“.

Με αυτά τα λόγια, ο Αντώνης Κανάκης έδωσε το στίγμα της τοποθέτησής του, υπογραμμίζοντας την ουσιαστική σημασία των παραλείψεων που οδήγησαν στη σύγκρουση των τρένων. Δεν πρόκειται, όπως ανέφερε, για ένα τυχαίο γεγονός αλλά για μια αλυσίδα ευθυνών που αγνοήθηκαν.

Η προσοχή απομακρύνεται από την ουσία

Ο παρουσιαστής τόνισε πως γίνεται μια προσπάθεια να μετατεθεί η προσοχή του κόσμου από το κύριο έγκλημα.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα, κατά την προσωπική μου άποψη, και από εκεί που πάνε συνεχώς να ξεφύγουν, και γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε και καλό να τα βλέπουμε αυτά, το έχω πει πολλές φορές, αυτό που κάνουν τώρα είναι να στρέφουν όλη την προσοχή στα εύφλεκτα υλικά και στην έκρηξη».

Σύμφωνα με τον Κανάκη, αυτή είναι μια επικοινωνιακή στρατηγική που αποσκοπεί στο να θολώσει το τοπίο. Η έκρηξη που προκλήθηκε από τα εύφλεκτα υλικά μπορεί να περιπλέκει την υπόθεση, αλλά το πραγματικό έγκλημα ήταν η ίδια η σύγκρουση των τρένων, που δεν έπρεπε να έχει συμβεί.

«Η ευθύνη είναι ξεκάθαρη»

Ο Αντώνης Κανάκης ήταν κατηγορηματικός ως προς το ποιο είναι το σημείο που πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση:

«Η αφετηρία είναι η δική τους ευθύνη πώς δύο τρένα ήτανε σε μια γραμμή, στη μοναδική σχεδόν γραμμή αυτού του δικτύου, επί 10 λεπτά σε μετωπική κατεύθυνση και δεν υπήρχε κανένα, μα κανένα μέσο για να προβλέψει αυτή τη σύγκρουση. Το ότι συγκρούστηκαν τα τρένα, αυτό είναι το έγκλημα».

Η έλλειψη των απαραίτητων συστημάτων ασφαλείας ήταν καθοριστικός παράγοντας στην τραγωδία. Ο παρουσιαστής επισήμανε ότι οι ευθύνες ανήκουν ξεκάθαρα στους υπεύθυνους που δεν υλοποίησαν τις σχετικές συμβάσεις, παρά το γεγονός ότι είχαν ληφθεί τα χρήματα για να το κάνουν.

Η ανάγκη για ποινικές ευθύνες

Ο Κανάκης δεν έμεινε μόνο στην περιγραφή της κατάστασης αλλά έθεσε και ένα βασικό ερώτημα:

«Η αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι ότι πρέπει να νιώσουν στο πετσί τους αυτοί οι άνθρωποι ότι πρέπει να υπάρχει ποινική ευθύνη. Όταν δηλαδή ο Υπουργός αλλά και η Κυβέρνηση δεν κάνουνε και αυτοί και οι προηγούμενοι και όποιοι να είναι, δεν κάνουν πράξη συμβάσεις για τις οποίες έχουν παρθεί τα λεφτά στην ώρα που πρέπει να γίνουν και πόσο μάλλον να μην δίνουν προτεραιότητα σε αυτές τις συμβάσεις που έχουν σχέση άμεση με την ασφάλεια των πολιτών».

Αναφέρθηκε επίσης στην ανεπάρκεια της πολιτικής ευθύνης που, όπως τόνισε, είναι «διακοσμητική» και χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια.

«Όταν αυτό δεν το κάνουν πράξη την ώρα που πρέπει και όχι απλά το καθυστερούν, σχεδόν το εγκαταλείπουν, αυτό πρέπει να έχει μια ποινική ευθύνη, μια ποινική συνέπεια. Όχι αυτήν την διακοσμητική ανύπαρκτη πολιτική ευθύνη που είδαμε στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος την ανέλαβε και καλά παραιτήθηκε και μετά τον βάλαν κανονικά στις εκλογές».

«Ντροπή σας»

Ο Αντώνης Κανάκης ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για το γεγονός ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις, αλλά κανείς δεν έδρασε εγκαίρως.

«Πρέπει να υπάρχει μια ποινική ευθύνη. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και αποδεικτικά στοιχεία ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ενημερωθεί χίλιες φορές για το πρόβλημα, ότι όχι μόνο δεν έκανε την σύμβαση του 717, όχι μόνο δεν έβαλε την τεχνολογία όταν έπρεπε, αλλά όταν του λέγανε ότι έχουμε πρόβλημα ασφάλειας, θα γίνει κακό, αυτός ο άνθρωπος έρχεται ντροπή σας».

Η οργή του παρουσιαστή αποτυπώθηκε και στο κλείσιμο της τοποθέτησής του:

«Πρέπει να το καταλάβουμε ότι αυτό το νούμερο, το 57, δεν είναι απλά ένα νούμερο, είναι ονόματα, είναι γιοι, κόρες, μανάδες. Αν αυτή τη σύμβαση την είχαν κάνει πράξη όταν έπρεπε, αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί σήμερα».