Μια ανάπηρη κοπέλα τα «χώνει» στο Γιώργο Λιάγκα και στο Πρωινό με ένα κείμενο- φωτιά!

Με μεγάλη μου απογοήτευση χτες έφτασε στα αυτιά μου κάτι επικίνδυνο και στιγματιστικό που αφορά την ίδια μου τη ζωή. Τα σχόλια προερχόντουσαν από την την εκπομπή “Πρωινό” της 11ης Μαρτίου 2016 και τον Γιώργο Λιάγκα.

Η συζήτηση αφορούσε τη δήλωση του Δημήτρη Κολλάτου αναφορικά με το δικαίωμα που θα έπρεπε να είχαν οι γονείς στο να σκοτώνουν τα αυτιστικά παιδιά τους, θέλοντας να δώσει έμφαση στην παντελή έλλειψη κρατικών παροχών προς τους ανθρώπους με αναπηρία, την απάντηση στον κ. Κολλάτο, δε θα τη δώσω εγώ αφού την έχει δώσει η Πέρλα Μεσίνα, που έχει η ίδια αυτισμό κι είναι σίγουρα πιο κατάλληλη από εμένα. Παραθέτω αυτολεξί τις δηλώσεις του Γιώργου Λιάγκα με τα σχόλια μου εντός παρενθέσεων.

Λιάγκας : “Θυμάστε ένα παιδί που, το είδα τις προάλλες, έναν Καμπουρόπουλο, Κυμπουρόπουλο,…(Στέλιο Κυμπουρόπουλο, παιδί ετών 30 με μούσια, ήταν κι ο Στέλιος μπροστά; γιατί ο ίδιος δεν σε θυμάται)…

ένα παιδί πολύ έξυπνο που είναι… (Ειδικευόμενος ψυχίατρος-σεξολόγος, συνιδρυτής του συλλόγου νέων γιατρών και τέως πρόεδρος, συνιδρυτής του Ελληνικού Οργανισμού Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδας i-living, ταμίας του και πρώην πρόεδρος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού δικτύου για την Ανεξάρτητη διαβίωση και πολλά άλλα που το βιογραφικό σου Λιάγκα δεν τα έχει δει ούτε στα πιο τρελά του όνειρα και που αν ανέφερες το ελάχιστο από αυτά, γιατί δε μπορεί αν μιλήσατε σίγουρα γνωρίζεις κάποιο απ όλα, τότε δε θα κολλούσαν όλα όσα λες στη συνέχεια),έχει την πάθηση που έχει ο Χώκινγκς. (Καμία σχέση αλλά για να το λες εσύ ίσως ξέρεις κάτι παραπάνω, είναι άλλωστε και πιο πιασάρικο για την εκπομπή να έχουν την ίδια πάθηση).

Και του χα κάνει μια συνέντευξη όταν ήμουν πιτσιρικάς. (Εσύ ήσουν πιτσιρικάς, αυτός παιδί ήταν, παιδί παρέμεινε).

Τον είδα προχτές τυχαία στον δρόμο…. (Ας το δεχτώ)

Και μίλησα με τους γονείς (ε βέβαια με τους γονείς μιλάνε όχι με το καήμενο ανάπηρο παιδάκι με το τεράστιο βιογραφικό, γιατί πού να συνεννοηθείς, ελπίζω το παιδί να μην άκουγε τι έλεγες με τους γονείς και πληγώθηκε)

μεγάλωσαν οι γονείς και λέει, το άγχος μας είναι τι θα γίνει το παιδί, τώρα ακόμα μπορούμε, όταν λέει φύγουμε εμείς τι θα γίνει;” (Πολύ αμφιβάλω να έχουν πει μόνο αυτό, αφού οι γονείς του γνωρίζουν καλά πως έδωσαν στον Στέλιο τα εφόδια να τα βγάλει πέρα μετά τον θάνατό τους ακόμα και σε μια χώρα όπως η Ελλάδα χωρίς κρατικές παροχές, με ψηφισμένα άρθρα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανεξάρτητης διαβίωσης που όμως δεν τηρούνται. Να έχει την νοητική ικανότητα της αυτοδιαχείρισης και τα προσόντα να κάνει μια ή και δυο δουλειές για να μπορεί να ανταπεξέλθει στο κόστος απασχόλησης προσωπικών βοηθών, που ενώ θα έπρεπε να επιβαρύνει το κράτος όπως σε κάθε ανεπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη χώρα, στην Ελλάδα το επωμιζόμαστε εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι με αναπηρία)

Ένας ειδήμων, δεν γνωρίζω το όνομά του, μετά μου είπαν πως τον λένε Γεωργαντά: “Δυστυχώς σε ίδρυμα παιδιά, αυτή είναι η κατάληξη” (Έχει κάνει έρευνα και ξέρει)

Λιάγκας: “Εντάξει και ίδρυμα αν υπάρχουν δημόσια ιδρύματα, γιατί τα ιδιωτικά, πρέπει να τους γράψεις μια περιουσία για να σου αυτόσουν το παιδί, (Αυτό θυμάμαι να το λέει κι η γιαγιά μου, ίσως τελικά ισχύει) τα δημόσια ιδρύματα είναι χάλια» (Εδώ μάλλον τίθεται θέμα, μήπως τελικά είναι προτιμότερη η ευθανασία μας;)

Ο Γιώργος Λιάγκας θα μπορούσε να μιλάει για εμένα ή για άλλους μη αυτοεξυπηρετούμενους ανθρώπους με αναπηρία και να συναποφασίζει δημοσίως με τους συνεργάτες του το μέλλον μας, περνώντας στο κοινό ως φυσιολογική τη ζωή με τους γονείς να παίζουν το ρόλο των βοηθών, και την κατάληξη στο ίδρυμα μετά τον θάνατο των γονιών. Πρέπει να ξέρει ότι είναι 50 χρόνια πίσω, κι ότι οι άνθρωποι (ακόμα και αυτά τα “παιδιά” όπως μας αποκαλεί) έχουν δικαίωμα στην ελευθερία και την επιλογή, κι ότι η πρόσβαση σ αυτό το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα οφείλει να γίνεται με κρατικά μέσα, όπως γίνεται αλλού κι όπως προσπαθούμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα.

Δηλώσεις τέτοιου είδους κρατάνε την κοινή γνώμη στον μεσαίωνα και δε βοηθούν στην αποϊδρυματοποίηση και στη προώθηση της Ανεξάρτητης Διαβίωσης, αυτός είναι κι ο λόγος που μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω. Όπως κι ο υποτιμητικός τρόπος που αναφέρθηκαν στον κύριο Κυμπουρόπουλο και στη βέβαιη κατάληξη του, αυτοί που δεν έχουν πετύχει στη ζωή τους ούτε το ένα εκατοστό απ’ όσα πέτυχε ο ίδιος. Το ότι έχετε την ικανότητα να σκουπίζετε μόνοι τον κώλο σας δε σας καθιστά πιο ικανούς να επιβιώσετε στην κοινωνία και να μη περάσετε το υπόλοιπο της ζωής σας έγκλειστοι σε ένα ίδρυμα.

Κι εγώ πέτυχα τυχαία τον Λιάγκα με την οικογένεια του και μίλησα με τους δικούς του, η ανησυχία τους ήταν ότι αυτοί είναι οικογένειά του και τον ανέχονται, εμείς γιατί τον ακούμε;…

Αντωνία Τρικαλιώτη
Πτυχιούχος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής
Υπάλληλος Κέντρου Εξυπηρέτησης Πολιτών
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πληροφοριακών Συστημάτων
Υπεύθυνη μελών και εθελοντών Ελληνικού Οργανισμού
Ανεξάρτητης Διαβίωσης i-living
Μη αυτοεξυπηρετούμενη γυναίκα με αναπηρία

youweekly.gr