Γαβαλάς στο WE: Είμαι η Πρώτη Πόρνη της Ελλάδας!!

Έφθασε στο μηδέν και ίσως λίγο πιο κάτω από αυτό. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Ο Λάκης Γαβαλάς και επίσημα, από το βράδυ της Παρασκευής, επέστρεψε στον ‘τόπο του εγκλήματος’.

Περσόνα. Αυτή την εικόνα είχα για τον Λάκη Γαβαλά πριν καθίσουμε στους καναπέδες του εκθεσιακού κέντρου της Εθνικής Ασφαλιστικής, που φιλοξενεί ως την Δευτέρα το Athens Xclusive Designers Week, για να μιλήσουμε για το comeback του στην μόδα ως επιχειρηματία. Περσόνα. Η εικόνα δεν άλλαξε καθόλου και όταν τελειώσαμε τη συνέντευξη. Θα σου απαντήσει με το δικό του μοναδικό τρόπο είτε πρόκειται για τη μόδα, είτε για την κυβέρνηση, είτε για την υποτιθέμενη showbiz που έχει η Ελλάδα.

Το βράδυ της Παρασκευής παρουσίασε στην αποθήκη της κουζίνας, ακριβώς δίπλα από την πασαρέλα που θα δείξουν τις καινούργιες τους κολεξιόν οι υπόλοιποι σχεδιαστές, τα «πειραγμένα» polo της .LAK. Αν και δεν τα πάω καθόλου καλά με τη μόδα θυμάμαι, δέκα χρόνια και πριν, ότι στο πρώτο λανσάρισμα των .LAK είχε γίνει «ο κακός χαμός». Εγχώριοι διάσημοι και «διάσημοι», μοντέλα, τραγουδιστές, ηθοποιοί, τηλεπερσόνες συναγωνίζονταν ποιος θα έχει τις περισσότερες φωτογραφίες στα περιοδικά με το σήμα .LAK στο στήθος. Καθόλου κακό, αν σκεφτεί κανείς ότι δημιουργούνταν μετά από χρόνια ένα ελληνικό σήμα, με μεγάλο μέρος της παραγωγής του να γίνεται στην Ελλάδα. Είναι όμως ίδια τα πράγματα τώρα;

Στις δόξες του το .LAK πουλούσε σε 240 πελάτες χονδρικής, σήμερα ξεκινάει με 40. Είχε μία εμβέλεια που δεν ξέρω αν άξιζε να έχει. Τότε ο κόσμος είχε πολλά και ξόδευε πολλά. Σήμερα είναι το καταστάλαγμα, το εσάνς

«Σε αυτή την πρώτη παρουσίαση που κάνω ζήτησα να μην έρθει κανένας από αυτούς που λέμε διάσημους. Ακόμη και τον εαυτό μου αν μπορούσα να τον στείλω με ολόγραμμα για να έρθω θα το έκανα. Αν θεωρούμαι διάσημος, γιατί δεν είμαι. Διάσημους θεωρώ εγώ αυτούς που έχουν κάνει μία ευρεσιτεχνία – παρόλο που και εγώ έχω κάνει αρκετές – αυτούς που έχουν κάνει κάτι πρωτοποριακό είτε αυτό είναι στη μόδα, είτε στην επιστήμη, είτε οπουδήποτε. Ακόμη και αυτός που έκανε, για παράδειγμα, πρώτος piercing. Από την άλλη πώς θα μπορούσα να ελπίζω στην στήριξή τους όταν όλοι οι “διάσημοι”, και τα μοντέλα και οι τραγουδιστές, έχουν βγάλει δικές τους σειρές».

Μένουμε λίγο ακόμη στα νέα .LAK καθώς η δική μου εμμονή είναι να καταλάβω γιατί κάποιος ράβει ή δεν ράβει στην Ελλάδα. Μου εξηγεί ότι η δική του συλλογή «ράβεται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, είτε στην Αθήνα είτε στη Βόρεια Ελλάδα. Αυτό που εμένα με ενοχλεί είναι ότι ο κόσμος θέλει να κάθεται, να πηγαίνει στις καφετέριες και να μην δουλεύει. Εγώ τώρα που ξανάπιασα δουλειά σαν μικρό παιδί, έτρεξα να βρω την κάθε λεπτομέρεια, από την τρέσα μέχρι το κουμπί, και βρήκα. Μπορεί να μην υπάρχουν όπως υπήρχαν παλιά αλλά βρήκα. Ο κόσμος είναι τεμπέλης και δεν ψάχνει. Τι σημαίνει, έχει κακή ποιότητα; Ψάξε και βρες αυτόν που έχει την καλύτερη ποιότητα ή δείξε σε αυτόν που θες να συνεργαστείς πως να σου κάνει μια ραφή καλύτερη».

Για να ξεκινήσει την νέα προσπάθεια καθώς «δεν υπήρχε μία» έκανε ένα κύκλο συμφωνιών με προμηθευτές και πελάτες προσαρμοσμένη στα οικονομικά της σημερινής εποχής ή όπως το λέει ο ίδιος καλύτερα:

Τι κάνουμε; τα προς το ζην βγάζουμε. Και να σου πω και κάτι αυτό είναι το απαραίτητο γιατί ρεύεσαι πολύ πιο ωραία με μια μπύρα παρά με μια Moet & Chandon

Τα προς το ζην καθώς ένα μέρος από όσα βγάζει από τις δουλειές τους πρέπει να πηγαίνει και για την αποπληρωμή των παλιών οικονομικών εκκρεμοτήτων. «Εγώ ήμουν πολύ ξεκάθαρος σε όλα μου. Το πρώτα πράγμα που έκανα ήταν να τους δώσω όλη την περιουσία μου που είναι πάνω από 300 εκατ. ευρώ για ένα χρέος που είναι 10 – 12 εκατ. ευρώ όπως ισχυρίζονται. Λέω ισχυρίζονται γιατί ποτέ δεν έκαναν έναν έλεγχο. Μιλάμε για ένα υποθετικό ποσό. Από την μεριά μου το δέχτηκα για να προχωρήσουμε παρακάτω. Τους ξεκαθαρίσα ότι λεφτά δεν υπάρχουν, πήγα φυλακή και να είμαι πάλι εδώ. Ούτε λεφτά έξω είχα βγάλει, ούτε εδώ είχα σε κάποιον λογαριασμό και για αυτό έχουν λυσσάξει. Το μόνο που έκανα σαν πατριώτης ήταν να ρίχνω τα λεφτά μου σε δουλειές στην Ελλάδα, να προσφέρω δουλειές σε κόσμο, να ανοίγω νέα μαγαζιά, να κινείται το χρήμα στην πατρίδα μου. Σήμερα που δεν υπάρχει μία, θα τα παίρνουν τσίκι – τσίκι. Αυτό το μήνα εκατό, τον άλλο διακόσια, τον άλλο ίσως τίποτα, όπως πάει το πράγμα. Ότι βγάζω τους το δίνω. Ξέρεις τι με ενοχλεί; Ότι γίνομαι “ήρωας” μέσα από ένα πράγμα που δεν με ενδιαφέρουν. Εγώ θέλω να γίνω ήρωας, εάν και εφόσον μου δοθεί αυτός ο τίτλος μέσω της δουλειάς μου και της προσφοράς μου στην χώρα μου».

Αναπόφευκτα και μετά από όλη αυτή την περιπέτεια η κουβέντα έρχεται σε λάθη που μπορεί να έχει κάνει ο ίδιος. «Νομίζω ότι ο ενθουσιασμός ορισμένες φορές δεν κάνει καλό στον άνθρωπο. Ακόμη και τον ενθουσιασμό πρέπει να τον μετριάζεις, γιατί ο ενθουσιασμός μοιράζεται κάποια φορά με τους άλλους που δεν ξέρεις αν είναι έτοιμοι να τον δεχτούν. Ίσως αυτό θα έπρεπε να μετριάσω και να ζω σε κάποιες σταθερές όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Όμως επειδή εγώ είμαι ένα μείγμα λαών, λόγω της δουλειάς μου, έπαιρνα από όλους και κατέληγα να είμαι ένας ανακατεμένος κύβος του Ρούμπικ που θα πρέπει να τον φέρεις ξανά στην αρχική του μορφή. Είναι άλλοι που τον φτιάχνουν πιο γρήγορα και άλλοι που τον φτιάχνουν πιο αργά».

Το κακό με εμένα είναι ότι λόγω της καλής ζωής που έκανα, που πρόσεχα τον εαυτό μου,τον έφτιαξα γρήγορα και δεν είχα έτσι μετά τι άλλο να κάνω και τον στριφογύριζα πάνω στο τραπέζι. Όμως ο κύβος του Ρούμπικ δεν είναι ζάρι να το παίξεις, είναι γρίφος

Ξαναγυρνάμε στα των επιχειρήσεων με μία υποθετική ερώτηση. Πέρα από το τυπικό της παρουσίας του που πρέπει να δηλώνει σε ένα αστυνομικό τμήμα μία φορά τον μήνα θα μπορούσε να είχε φύγει από την Ελλάδα της μιζέριας και των προβλημάτων και να εργάζεται κάπου στο εξωτερικό, γιατί δεν το κάνει;«Εγώ ποτέ δεν έπαιξα στα Χρηματιστήρια, δεν είμαι ο άνθρωπος με το πούρο στο στόμα, με ένα γκρι κουστούμι γεμάτο πιτυρίδα και με μία γυναίκα που παίρνεται με τον πρώτο μπάρμαν όταν βγει έξω όταν εγώ παίζω μπιρίμπα στο σκάφος του κολλητού μου. Εγώ έχω μία οικοπεδάρα που λέγεται Ελλάδα, έχω όλες τις ομορφιές, όχι τις mix που έρχονται οι Ρωσίδες και βρέχονται με σαμπάνια, τις πραγματικές ομορφιές. Γύρω από τη Μύκονο τη δική μου υπήρχε η Τήνος και η Δήλος. Για να δημιουργήσω πρέπει να έχω ένα φως. Που θα το βρω εγώ αυτό το φως, στο Μιλάνο και στο Λονδίνο; Αυτό μου το δίνει η χώρα μου. Από την άλλη υπάρχει και ένα πείσμα. Κάθε πρωί θα σηκωθώ και θα πω “ρε π…τη μου, δεν είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που έχει απ’ έξω δύο με φουστανέλες καρασιδερωμένες, μέσα αυτός λέει τις αρλούμπες, δεν φοράει γραβάτα, θα με έκανε εμένα αν ήμουν στη φρουρά του αντί για φουστανέλα να φορέσω ένα σαλβάρι ή ένα σορτσάκι, γιατί τις μ…κιες που λέει ο μέσα θα πρέπει να τις ακολουθεί και ο έξω. Εμένα τα δόντια μου τα βλέπει ο ήλιος συνέχεια, στην Ελλάδα δεν μπορείς να μην γελάσεις με αυτά που γίνονται. Αυτό το πράγμα το εξωτερικό δεν μπορεί να στο δώσει. Θα πρέπει να κοιμάσαι από τις 11 το βράδυ και να δουλεύεις πάρα πολύ σκληρά. Όλες αυτές οι υπέροχες δικαιολογίες συνθέτουν το γιατί μένω εδώ».

H πάσα ήταν τέλεια για να περάσουμε στο δικό του γήπεδο και κουβεντιάσουμε τις στιλιστικές κόκκινες γραμμές του Αλέξη Τσίπρα. «Επειδή εγώ είμαι πάρα πολύ ένα θεατρικό άτομο υποτίθεται ότι δεν πρέπει να έχω κρίση για τους άλλους επειδή ο καθένας πρέπει να λειτουργεί όπως θέλει. Από την άλλη όμως δεν μπορείς να είσαι πρωθυπουργός και να κάθεσαι με έναν τρόπο τάδε μπροστά σε άλλους ηγέτες με τους οποίους είσαι και εσύ μαζί, ούτε να απαξιώνεις το επίσημο ένδυμα που είναι η γραβάτα».

Τελειώνοντας τη συζήτηση, καθώς έπρεπε να φύγει για την τελευταία πρόβα, η κουβέντα ξαναγυρνά στο νέο του ξεκίνημα. «Είμαι καλά τώρα. Θα μένω σε αυτό το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα και θα το χρησιμοποιώ και θα το εκτιμώ όπως κανένας από τους διάσημους πολιτικούς και μη δεν το έχει εκτιμήσει. Θα συνεχίσω να έχω την εκπομπή μου στην τηλεόραση, να διδάσκω στην ΠΑΝ-ΣΙΚ, θα ξεκινήσω και μία ακόμη επιχείρηση με μποτέ. Τι να κάνουμε αφού είμαι υγιής, δόξα τω Θεώ, θα είμαι και δραστήριος, παρόλο που είμαι και κουρασμένος -θα έπρεπε να είχα βγει στη σύνταξη- και πικραμένος με την πατρίδα μου. Επέλεξα να κατέβω στο Athens Xclusive Designers Week επειδή είναι στη Συγγρού (σ.σ. φιλοξενείται στο συνεδριακό κέντρου του Μεγάρου της Εθνικής Ασφαλιστικής)».

Γιατί εγώ είμαι η μόνη πόρνη στην Ελλάδα και πρέπει να έχει τη θέση της στη Συγγρού. Αυτή τη φορά την έχω και σε στεγασμένο χώρο. Τις υπόλοιπες με ανάγκασαν να την έχω σε εξωτερικό και να ανταγωνίζομαι αυτούς που τα προς το ζην τα βγάζουν μόνο με το πληρωμένο

* Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson / News247