ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Είμαι παντρεμένη με 2 υπέροχα μωρά, αλλά ίσως αυτός ο γάμος δεν έπρεπε να γίνει ποτέ

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί εδώ κ 9 χρόνια. Ίσως ο γάμος αυτός δεν έπρεπε ποτέ να γίνει γιατί ποτέ δεν έχω νιώσει ασφάλεια μαζί του…

Ας τα πάρω από την αρχή όμως..

Από 8 χρονών ο «πατέρας» μου με βίαζε.. Μέχρι και τα 19 μου… Δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν μέχρι που γνώρισα τον άντρα μου και του το εμπιστεύτηκα… Μόνο που δεν κράτησε το μυστικό μου και το είπε στον πάτερα του και ο πατέρας του το είπε σε άλλο… Η τελευταία φορά που προσπάθησε να με πειράξει ο «πατέρας» μου ήταν όταν ήμουν έγκυος…

Ένας λόγος που παντρεύτηκα νωρίς ήταν για να γλιτώσω από το μαρτύριο που ζούσα 11 χρόνια… Μια μέρα ενώ εξομολογούμουν στην αδελφή μου το μυστικό μου κάποιος κρυφάκουσε… Αυτό ήταν, ήρθαν τα πάνω κάτω… Μαθεύτηκε παντού… Στην τηλεόραση και στις εφημερίδες… Δικάστηκε και έφαγε 20 χρόνια φυλάκιση… Μετά από αυτό ο κόσμος έλεγε διάφορα… Ότι τα ήθελα, ότι ο γιος μου ήταν του πατέρα μου ότι το μωρό που ήμουν έγκυος το έριξα γιατί ήταν δικό του και άλλα πολλά… Αυτά φυσικά δεν ισχύουν…

Στο μήνα ο άντρας μου με εγκατέλειψε με ένα μωρό στο χέρι και ένα μωρό στη κοιλιά… Δεν έμεινε να με στηρίξει σε τίποτα… Από τη θλίψη έχασα το μωρό που ήμουν έγκυος… Τότε πήρα την απόφαση να σταθώ στα πόδια μου με όποιο τρόπο και να μπορούσα… Και χάρη στο γιο μου στάθηκα και πάλι στα πόδια μου… Ο άντρας μου 6 μήνες άφαντος, ούτε μήνυμα ούτε τηλέφωνο… Παρά μόνο ο πατέρας του με απειλούσε ότι θα μου έπαιρνε το μωρό μου…

Μετά από 6 μήνες γύρισε τελικά μετανιωμένος, να προσθέσω ότι κάθε φορά που μαλώναμε έπαιρνε τη βαλίτσα του και έφευγε… Υποτίθεται ότι τώρα είμαστε καλά αλλά και πάλι δεν είμαστε… Με προσβάλλει και μου αφήνει υπονοούμενα ότι τα ήθελα από τον πατέρα μου…. Με βρίζει συχνά… Δεν δίνει την πατρική φιγούρα στα μωρά… Αδιαφορεί εντελώς… Δεν θέλει να δουλεύει… Τσακώνετε με όλο τον κόσμο και τρέχω εγώ από πίσω του να καλύψω τα λάθη του… Κοιμάται στις 4 τα ξημερώματα και ξυπνά στις 2 το μεσημέρι… Δεν με βοηθάει σε τίποτα… Ούτε στα μωρά… Δεν παίζει με τα μωρά…

Και ο γιος μου αντιδρά άσχημα όταν του κάνει παρατήρηση για κάτι… Ενοχλείται όταν μιλάνε δυνατά όταν παίζουν με παιχνίδι που κάνει θόρυβο… Είναι σαν να μην υπάρχει μέσα στο σπίτι… Είμαι πολύ δυστυχισμένη… Τον νοιάζομαι και τον αγαπώ αλλά δεν υπάρχει ο έρωτας και η ασφάλεια κοντά του… Αλλά φοβάμαι να του πω να χωρίσουμε γιατί όποτε πάω να ανοίξω αυτό το θέμα με απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει… Μάλιστα το έκανε πολλές φορές με χάπια ή με λεπίδα… Και έτσι πάντα τραβώ πίσω γιατί θα τον πληγώσω και δεν το θέλω… Είμαι όμως δυστυχισμένη σε αυτό το γάμο… Δεν με στήριξε ούτε με στηρίζει τόσα χρόνια… Παλεύω μόνη μου για μένα και τα μωρά μου….

Η ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Κεσούδη, απαντάει:

Η προσωπική σας ιστορία είναι πραγματικά μια πολύ δύσκολη ιστορία ζωής.

Η δική μου εκτίμηση, απ όσα μπόρεσα να καταλάβω απ όσα γράψατε και χωρίς την προσωπική μας επαφή, το «πρόβλημα» δεν βρίσκεται στις αποφάσεις που πρέπει να πάρετε για την προσωπική σας ζωή, αλλά στις αποφάσεις που χρειάζεται να πάρετε για τα παιδιά σας.

Αυτό είναι και το πιο δύσκολο.

Βρίσκεστε μόνιμα σ’ ένα μεγάλο δίλημμα για την ψυχική σας υγεία κ τη ζωή σας. Σ’ αυτό καλυτέρα να μιλήσετε μ’ έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Είναι βέβαιο πως χρειάζεστε ψυχολογική στήριξη και συμβουλευτική.

Τα παιδιά σας είναι πιο ευάλωτα από εσάς γιατί βρίσκονται σε μια ευαίσθητη ηλικία αναπτυξιακά, για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Θα ήταν πολύ λειτουργικό να κάνετε όλα εκείνα που ίσως δεν έκανε η δική σας μητέρα, να τους προστατεύεστε.

Και μάλλον δίνετε προτεραιότητα στη δική σας παιδική ηλικία, λόγω του μεγάλου ψυχικού πόνου που έχετε υποστεί ως παιδί. Φαίνεται να σας είναι δύσκολο να δώσετε προτεραιότητα σ’ εκείνα.

Καλή συνέχεια.. Χρειάζεται δουλειά και υπομονή από μέρους σας.