Σε ηλικία 85 ετών έφυγε, την Κυριακή, από τη ζωή ο ηθοποιός Ντίνος Καρύδης, πατέρας της Σμαράγδας Καρύδη, σκορπίζοντας θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο γνωστός ηθοποιός έδινε, σύμφωνα με πληροφορίες, επί χρόνια μάχη με τον καρκίνο. Η είδηση του θανάτου του γνωστοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα, μέσα από ανάρτηση που έκανε ο Σπύρος Μπιμπίλας στο διαδίκτυο.

«Αγαπημένε μου φιλε Καληνύχτα για πάντα! Ήσουν από τους πιο γλυκούς ανθρώπους που γνώρισα και με έλεγες πάντα ανηψάκι σου από τότε που στα στούντιο της ΕΡΤ το 80 γνωριστήκαμε, αγαπηθήκαμε κ μας ένωσε βαθειά οικογενειακή φιλία.. Το ταλέντο και το χιούμορ σου αστειρευτα! Η αγάπη για όλους εμάς μα κυρίως για την Τζούλια σου κ την Σμαράγδα σου υπέρμετρη.. Κι η Σμαράγδα αξία κόρη τέτοιων γονιών. Θα σε αγαπαμε πάντα και θα’σε αποχαιρετησουμε την Τρίτη 1.30 από το κοιμητήριο Ζωγραφου..Καλό ταξίδι λατρευτε μας’Ντινάκο και θερμα συλλυπητήρια στα 2 σου αγαπημένα πλάσματα..» γράφει στην ανάρτησή του ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα:

Ντίνος Καρύδης: Τα φτωχικά παιδικά χρόνια, η επιτυχημένη πορεία και η ευγνωμοσύνη στην κόρη του Σμαράγδα

Ο Ντίνος Καρύδης γεννήθηκε το 1938 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Όντας αριστούχος της Δραματικής Σχολής Αθηνών, ξεκίνησε σύντομα την καριέρα του στο θέατρο.

Στη συνέχεια, συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές παραγωγές, καθώς και σε τηλεοπτικά προγράμματα.Είναι πατέρας της γνωστής ηθοποιού Σμαράγδας Καρύδη και σύζυγος της επίσης ηθοποιού Τζούλιας Αργυροπούλου.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο Ντίνος Καρύδης σε μια αναπόληση της παιδικής του ηλικίας έγραψε στο Facebook: «Σε μια φτωχογειτονιά, στις ανηφοριές του Γκύζη, ο Γιάννης και η Σμαράγδα Καρύδη κρατούν περήφανοι στην αγκαλιά τους τον γιο τους Ντίνο. Είναι φτωχοί, πολύ φτωχοί, αλλά γεμάτοι αγάπη για τη ζωή και προικισμένοι με το απαραίτητο πείσμα της επιβίωσης, το οποίο με τρόπο εκκωφαντικό και ταυτόχρονα αθόρυβο περνούν στο παιδί. Ο μικρός Ντίνος δεν έχει τίποτα άλλο πέρα από ένα πιάτο φαγητό και αμέτρητους τόνους αγωνίας για την επόμενη μέρα. Παιχνίδια, διακοπές, ζεστασιά, παραμύθια, γλυκά και εκπλήξεις αποτελούν έννοιες κενές στο λεξικό των παιδικών του χρόνων που ακόμη και σήμερα κρατά αναλλοίωτο στη μνήμη του: «Μεγάλωσα σ’ ένα κοτέτσι, με τον φόβο του σπιτονοικοκύρη που ερχόταν να ζητήσει το νοίκι και δεν είχαμε να τον πληρώσουμε. Μέναμε σε ένα απάνθρωπο δωμάτιο 2×3, που είχε χώμα κάτω αντί για πάτωμα και όταν έβρεχε, βγαίναμε έξω για να μη βραχούμε επειδή έσταζε το χαρτόνι που είχαμε για στέγη. Φοβάμαι την πείνα. Ζούσα από παιδί με αυτή τη φοβία και την κουβαλάω. Η μάνα μου μ’ έσερνε από συσσίτιο σε συσσίτιο και, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, αυτά τα βιώματα δεν μπορώ να τα ξεπεράσω.

Ο φόβος της πείνας έρχεται ακόμη συνέχεια σαν εφιάλτης. Γι’ αυτό δεν τόλμησα να κυνηγήσω μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου και βολευόμουν πάντα με ψίχουλα και έλεγα να μην τα χάσω κι αυτά», είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του περιγράφοντας με τον πιο κινηματογραφικό τρόπο τα δύσκολα χρόνια της παιδικής του ηλικίας. Αυτά, που πάντα μας ακολουθούν σκιαγραφώντας με έναν απροσδιόριστα καθοριστικό τρόπο τη συνέχεια της ζωής μας. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, ο Γιάννης και η Σμαράγδα Καρύδη καταφέρνουν να προικίσουν τον γιο τους με τα δύο βασικά συστατικά που συνθέτουν έναν πραγματικά καλό άνθρωπο: την αξιοπρέπεια και την αγάπη, κάτι που ο μεγάλος ηθοποιός δεν ξεχνά να μνημονεύει σε κάθε ευκαιρίας αναδρομής στο παρελθόν: «Οι γονείς μου, δύο ορφανά παιδιά, μπορεί να μην είχαν να μου προσφέρουν υλικά αγαθά, μου προσέφεραν όμως το δώρο της αξιοπρέπειας και με έμαθαν να θέτω την αγάπη ως κυρίαρχο παίκτη στο παιχνίδι της ζωής. Θυμάμαι ότι το πρώτο δώρο που μου έφερε ο πατέρας μου ήταν ένα κομμάτι ψωμί με βούτυρο και ότι γεμάτος έκπληξη γύρισα και του είπα “Δικό μου είναι όλο αυτό;”.

Θυμάμαι ακόμη ότι στην Α’ Δημοτικού είχα ερωτευτεί ένα κοριτσάκι, τη Στέλλα, μόνο και μόνο επειδή φορούσε… λουστρίνια. Θυμάμαι ότι είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει ένα ποδήλατο που δεν μου έφερε ποτέ». Η ζωή, ωστόσο, έκρυβε πολλά δώρα για τον μικρό Ντίνο που από τύχη έγινε ηθοποιός και από αιτία αγαπήθηκε από ολόκληρη την Ελλάδα…»

Τη Σμαράγδα την αγάπησα πριν ακόμη γεννηθεί

«Τη Σμαράγδα την έχω αγαπήσει, προτού ακόμα γεννηθεί. Και ήξερα ότι θα γίνει αυτό το υπέροχο πλάσμα που μας στέκεται βράχος σε όλες μας τις καταστάσεις», δήλωσε ο ηθοποιός.Αν δεν ήταν η Σμαράγδα, πιθανόν να μην είχαμε ούτε τηλέφωνο.

Ό,τι θέλει η Σμαράγδα μου να της το δώσει ο Θεός. Γιατί η Σμαράγδα, εκτός από καλή ηθοποιός, έχει μία υπέροχη καρδιά και βοηθάει δεξιά και αριστερά.

Είναι τυχεροί και τυχερές όσοι την έχουν φίλη. Όταν κάποιος έχει δίκιο, η Σμαράγδα θα χτυπήσει το χέρι πάνω στο τραπέζι και θα τον υποστηρίξει. Υπέροχο πλάσμα. Μοναδικό είχε πει ο Ντίνος Καρύδης στην Espresso.

Ο θάνατος που του στοίχισε και του έφερε μνήμες από τα παιδικά του χρόνια

Το Μεγάλο Σάββατο του 2019 ο Ντίνος Καρύδης, μοιράστηκε με τους αγαπημένους του φίλους στο Facebook που είναι πολύ ενεργός μια πολύ συγκινητική ιστορία, την οποία συνόδευσε με μια σχολική φωτογραφία που μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω, όταν ήταν στην τετάρτη δημοτικού.

Παραμονές Πάσχα και τότε δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για φαγητό.

Ο ηθοποιός θυμήθηκε τον συμμαθητή του, ο οποίος μοιράστηκε μαζί του το φτωχικό του κολατσιό… Ένα κομμάτι ψωμί και 4 ελιές. Αυτός ο φίλος δυστυχώς έφυγε από τη ζωή και ο Ντίνος Καρύδης είναι συγκινημένος αφού θεωρεί ότι δεν του «ξεπλήρωσε» ποτέ αυτό που έκανε εκείνος…

Πιο συγκεκριμένα έγραψε: «Παραμονές Πάσχα. Λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για την Μεγάλη Εβδομάδα. Εγώ, 8 ετών, στην Τετάρτη Δημοτικού. Σαρακοστή, νηστεία. Τις 40 μέρες αυτές, νηστεύαμε από επιλογή. Τις υπόλοιπες, από ανάγκη, γιατί δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Φτώχεια, και των γονέων.

Στο μεγάλο διάλειμμα, το δεύτερο, βγήκα με ένα φιλαράκι μου στην αυλή του σχολείου. Το στομάχι μου «γουργούριζε», αλλά δεν είχα κάτι να του ρίξω μέσα. Είπα να παίξουμε, αλλά ο συμμαθητής μου με τράβηξε σε μια γωνιά, καθίσαμε και άνοιξε μια μαντήλα που είχε βγάλει από την τσάντα του. Είχε μέσα, μια φέτα ψωμί και τέσσερις ελιές. Έριξα μια κλεφτή ματιά και μετά κάρφωσα το βλέμμα μου στο χώμα. Ξέρετε, τότε είχαμε αξιοπρέπεια, που δεν μας την δίδαξε κανείς με λόγια, αλλά οι γονείς μας με τις πράξεις τους.

Ένιωσα το βλέμμα του συμμαθητή μου. Ένιωσα και το σκούντημα στον ώμο μου. Σήκωσα το κεφάλι και τον κοίταξα στα μάτια. Είχε σπάσει την φέτα του ψωμιoύ στη μέση και μου έδινε το ένα κομμάτι. Και τις δύο ελιές.

Τα πήρα βουβά κι αρχίσαμε κι οι δυο να τρώμε. Ένιωσα μια αλμύρα στο ψωμί αλλά δεν παραξενεύτηκα. Ήξερα ότι ήταν από τα δάκρυα ευγνωμοσύνης για τον μικρό μου φίλο και συμμαθητή.

Και τώρα κλαίω, γιατί ο φίλος μου έχει φύγει, εδώ και καιρό, για το μεγάλο ταξίδι, κι εγώ δεν μπόρεσα να κάνω ποτέ κάτι τόσο μεγάλο γι’ αυτόν, που να πλησιάζει, έστω, την τεράστια πράξη του. Μεγάλο βάρος στην ψυχή μου»!

Το έμφραγμα, η ανάρρωση και οι σκέψεις αυτοκτονίας

Ο Ντίνος Καρύδης το 2018 έπαθε έμφραγμα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία ενώ ήδη η κατάσταση της υγείας του ήταν επιβαρυμένη. Ο γνωστός ηθοποιός εισήχθη τότε άμεσα στο νοσοκομείο με πρόσθιο έμφραγμα και μεταφέρθηκε αμέσως στη Μονάδα Εμφραγμάτων της Καρδιολογικής Κλινικής. Εκεί υπεβλήθη σε μία νέα μέθοδο πρωτογενούς αγγειοπλαστικής. Έκτοτε ο αγαπημένος Ντίνος μέρα με την ημέρα προσπαθεί αν ανακάμψει σωματικά και ψυχικά. Ο ίδιος έχει επανειλημμένα πει: “Εγώ, έπειτα από όσα έπαθα στο Σύνταγμα με τα χημικά, χρειάζομαι πολλά φάρμακα και αντιλαμβάνεστε πως η οικονομική μου κατάσταση είναι δύσκολη καθώς οι συντάξεις είναι φιλοδώρημα. Όμως η αγάπη του κόσμου μου δίνει δύναμη. Άλλωστε σχεδόν όλος ο λαός στην ίδια κατάσταση είναι…” μας εξομολογήθηκε. Σημειώνεται πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ντίνος Καρύδης θίγει δημοσίως τις οικονομικές του δυσκολίες. Και στο παρελθόν είχε δηλώσει πως επιβιώνει με μια «κουτσουρεμένη σύνταξη».

Ωστόσο, σε όλες τις συνεντεύξεις του τονίζει πάντα την οικονομική βοήθεια που λαμβάνει από την κόρη του Σμαράγδα, την οποία επαινεί σε κάθε ευκαιρία και την αποκαλεί «φύλακα άγγελό» του! Τονίζει δε πως έχει σκεφτεί την αυτοκτονία καθώς ενώ νιώθει ευγνωμοσύνη για την οικονομική συμπαράσταση της κόρης του προς τον ίδιο και τη μητέρα της θα προτιμούσε να μπορεί ο ίδιος αξιοπρεπώς να στηρίξει το σπίτι του.