Η τραγική ιστορία της νεότερης θανατοποινίτισσας των ΗΠΑ[photos]

Σατανισμός, φτώχεια και ναρκωτικά προσυπέγραψαν τη ζωή της 19χρονης

Ο βάρβαρος φόνος της συμμαθήτριας και το κοινωνικό σοκ

Υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για το πώς μετατράπηκε η Κρίστα Πάικ στη νεότερη ποτέ θανατοποινίτισσα των ΗΠΑ.

Το ημερολόγιο έγραφε 12 Ιανουαρίου 1995 όταν η 19χρονη δολοφόνησε την Colleen Slemmer στα δάση του Νόξβιλ, στο Τενεσί. Και αντί μάλιστα να προσπαθήσει να κρύψει το έγκλημα, εκείνη επέλεξε να κοκορευτεί γι’ αυτό.

Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Κρίστα είχε ζήσει μια δύσκολη ζωή. Το σχολείο το είχε παρατήσει εξάλλου εδώ και καιρό.

Έκανε όμως ένα ανατριχιαστικό φονικό σε τρυφερή ηλικία, είχε μόλις ενηλικιωθεί. Κι έτσι κατάφερε να γίνει η μικρότερη ηλικιακά θανατοποινίτισσα των ΗΠΑ.

Τι όπλισε το χέρι της; Ένα περίεργο κράμα από παθολογική ζήλια και σατανιστική λατρεία.

Όπως πάντα όμως, η ιστορία της έχει πολλές ακόμα πτυχές…

Ένα κορίτσι ονόματι Κρίστα Πάικ

Γεννημένη τον Μάρτιο του 1976 στη Δυτική Βιρτζίνια, η Κρίστα γνώρισε από τα μικράτα της το δύσκολο πρόσωπο της ζωής. Η νεαρή μητέρα της ήταν ένα κορίτσι που ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διασκέδαση και τα ναρκωτικά παρά για να μεγαλώσει σωστά το παιδί της.

Όσο για τον πατέρα της, το είχε ξεκαθαρίσει πως δεν ήθελε καμία σχέση με την κόρη του. Ως αποτέλεσμα, η Κρίστα αφέθηκε να μεγαλώσει στα χέρια της γιαγιάς της.

Σύμφωνα μάλιστα με τα ρεπορτάζ της εποχής, η μεγαλύτερη συνεισφορά της μαμάς της στη ζωή της ήταν το γεγονός ότι την έφερε σε επαφή με τη μαριχουάνα στην εφηβεία της.

Η γιαγιά της πέθανε όταν η Κρίστα ήταν μόλις 12 χρονών και ο κόσμος της γκρεμίστηκε. Τώρα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι της γυναίκας που την είχε φέρει στον κόσμο και ως τότε δεν είχαν και πολλές επαφές.

Η σχέση τους χαρακτηριζόταν από εκείνα τα απογεύματα που έκαναν μαζί χρήση ναρκωτικών. Και από τη μεγάλη φτώχεια στην οποία ζούσαν.

Δεν θα της έπαιρνε πολύ να παρατήσει το σχολείο και να μπλέξει με κακές παρέες. Κανείς δεν ήταν εξάλλου εκεί για να τη βάλει στον σωστό δρόμο.

Κάποια στιγμή την έπιασαν για μικροκλοπές και πέρασε έναν μήνα σε αναμορφωτήριο. Ήταν σοκ για κείνη. Κι έτσι όταν βγήκε αποφάσισε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Γράφτηκε σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης του υπουργείου Εργασίας για νεαρούς, με σκοπό να γίνει χειριστής ιατρικών μηχανημάτων.

Μετακόμισε στο Νόξβιλ για τη σχολή, γρήγορα όμως στράφηκε στα παλιά και τα κακά. Όπως είπαν χαρακτηριστικά στη δίκη της, αν και κάπως πικρόχολα, η Πάικ «αντί να επικεντρωθεί στις σπουδές της, επικεντρώθηκε στα αγόρια».

Ειδικά ένα αγόρι, τον Tadaryl Shipp, με τον οποίο παθιάστηκε σε παθολογικό βαθμό.

Και ήταν αυτή η εμμονή που θα οδηγούσε σε μια αλυσίδα γεγονότων που έμελλε να καταλήξει στον φόνο ενός κοριτσιού…

Η δολοφονία της Colleen Slemmer

Όπως και η Πάικ, έτσι και ο Tadaryl Shipp δεν είχε μεγαλώσει ακριβώς στα πούπουλα. Μεγαλωμένος κι αυτός από μια αδιάφορη μητέρα, εγκατέλειψε νωρίς-νωρίς το σχολείο για να γίνει μέλος συμμορίας.

Κάποια στιγμή είδε τα δύσκολα της ζωής που είχε επιλέξει και αποφάσισε να γραφτεί στο ίδιο πρόγραμμα κατάρτισης στο Νόξβιλ. Αυτός ήθελε να γίνει μάγειρας.

Σύμφωνα με τις δικαστικές καταθέσεις παιδιών που φοιτούσαν μαζί τους, το ειδύλλιό τους άνθισε αμέσως. Και τους ένωσε μάλλον η έλξη που ένιωθαν αμφότεροι για τις «σκοτεινές τέχνες», τον αποκρυφισμό και τον σατανισμό.

Και μια δεύτερη κοπέλα από το πρόγραμμα μαθητείας, κάποια Shadolla Peterson, είχε παρόμοιες ανησυχίες και θα γινόταν μέλος της μικρής σατανιστικής σέχτας, όπως αρέσκονταν να αποκαλούν την παρέα τους.

Κι εδώ μπαίνει στην ιστορία μας η Colleen Slemmer, μια όμορφη και ενθουσιώδης νεαρή που ερχόταν από τη Φλόριντα στο Νόξβιλ για να μάθει πληροφορική. Ο ερχομός της ήταν από την αρχή επεισοδιακός, τουλάχιστον για την Πάικ.

Όπως δήλωσε στο δικαστήριο η ίδια η κατηγορούμενη, η Slemmer «ριχνόταν» στο αγόρι της, προσπαθώντας να τον «κλέψει από την αγκαλιά» της. Παρά το γεγονός ότι τόσο η νεοφερμένη όσο και η παρέα της αρνούνταν οποιαδήποτε ερωτική έλξη, η Κρίστα ήταν πεπεισμένη ότι τον ήθελε σαν τρελή.

Κι έτσι δεν θα της έπαιρνε πολύ να πείσει και τον Shipp και την Peterson ότι η Slemmer έπρεπε να θυσιαστεί στον Σατανά. «Το ζήτησε ο ίδιος ο Διάβολος», τους είπε χαρακτηριστικά.

Την προηγουμένη του φόνου μάλιστα, στις 11 Ιανουαρίου 1995, εξομολογήθηκε τις δολοφονικές προθέσεις της στη φίλη της Kim Iolio, λέγοντάς της πως η Slemmer «ήταν πολύ κακή μαζί μου» εκείνη τη μέρα.

Η Iolio δεν την πίστεψε, θεωρώντας πως ήταν «απλώς λόγια». Κι όμως.

Την επόμενη νύχτα, οι τρεις νεαροί σατανιστές παρέσυραν με δόλο τη Slemmer στα δάση γύρω από Νόξβιλ, υποσχόμενοι να τη μυήσουν στον κόσμο των ναρκωτικών.

Όταν έφτασαν στο σημείο που είχαν προαποφασίσει, άφησαν την Peterson να φυλά τσίλιες και το διεστραμμένο ζευγάρι έκανε την κίνησή του κατά της κοπέλας.

Για την επόμενη μισή ώρα, το θύμα θα περνούσε τα πάνδεινα: τη χτύπησαν αγρίως, τη χάραξαν με μαχαίρια, ακόμα και ένα πεντάλφα σκάλισαν στο στήθος της.

Τη χαριστική βολή θα της έδινε η Πάικ, χτυπώντας τη στο κεφάλι με μια μεγάλη πέτρα. Το κρανίο της θρυμματίστηκε και η Κρίστα κράτησε μάλιστα ένα θραύσμα ως μακάβριο αναμνηστικό.

Η έρευνα και η καταδίκη

Οι τρεις τους επέστρεψαν στα σπίτια τους και συνέχισαν κανονικά να κάνουν ό,τι έκαναν. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η έκβαση της ιστορίας αν η Πάικ κρατούσε το στόμα της κλειστό.

Ήθελε βλέπετε να μάθουν όλοι για το πώς χειρίστηκε την «ερωτική αντίζηλό» της, όπως την έλεγε. Όχι μόνο κοκορευόταν στους συμμαθητές της ότι την έβγαλε από τη μέση, αλλά έδειχνε και το κομμάτι από το κρανίο της για να την πιστέψουν.

Ήταν θέμα χρόνου να της χτυπήσει την πόρτα η αστυνομία. Και πράγματι την ανέκριναν στις 15 Ιανουαρίου. Ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμη να ομολογήσει, έμοιαζε περήφανη για το κατόρθωμά της, όπως έγραψαν εμβρόντητοι στην έκθεσή τους οι αστυνομικοί.

Όσα είπε στους αστυνομικούς σόκαραν την κοινή γνώμη. Ισχυρίστηκε, για παράδειγμα, πως ήθελε να στείλει στην Κόλαση τη Slemmer. Το βαριά κακοποιημένο πτώμα της έδειχνε ωστόσο μια πρωτοφανή αγριότητα.

Η Πάικ είχε δικαιολογία και γι’ αυτό. Είπε στον ανακριτή ότι η βαρβαρότητα των βασανιστηρίων αυξανόταν όσο περισσότερο εκλιπαρούσε το θύμα για τη ζωή του. Όσο περισσότερο έκλαιγε και ικέτευε η Slemmer, τόσο πιο πολύ τη χτυπούσε η Πάικ. Όσο πιο πολύ προσευχόταν για βοήθεια, τόσο πιο βαθιές γίνονταν οι ουλές στον λαιμό της.

Μέσα σε μερικές μέρες από το φρικιαστικό έγκλημα, οι τρεις δράστες είχαν συλληφθεί. Η υπερασπιστική γραμμή που διάλεξαν οι δικηγόροι της δεν τελεσφόρησε. Κανείς δεν πίστεψε πως ήταν η «μειωμένη νοητική της κατάσταση» αυτή που όπλισε το χέρι της.

Ο ψυχίατρος Dr. Eric Engum που κλήθηκε ως εμπειρογνώμονας δήλωσε πως δεν παρουσίαζε ίχνη «εγκεφαλικού τραύματος ή τρέλας». Διέγνωσε ωστόσο «πολύ σοβαρής μορφής» οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας, εθισμό στην κάνναβη και κατάθλιψη.

Στη δίκη κλήθηκε ακόμα και ειδικός στον σατανισμό. Ο Dr. William Bernet ισχυρίστηκε πως παρά το γεγονός ότι υπήρχαν «σατανιστικά χαρακτηριστικά» στον φόνο, το περιστατικό ήταν περισσότερο δηλωτικό μιας «εφηβικής ενασχόλησης με τον σατανισμό».

Δεν ήταν αληθινό σατανιστικό έγκλημα, είπε ο ειδικός, μια πραγματική «ανθρωποθυσία στον Σατανά», παρά μια μοχθηρή πράξη συλλογικής επιθετικότητας.

Οι δικηγόροι της Πάικ κάλεσαν να καταθέσουν ακόμα και μέλη της οικογένειάς της, για το πόσο δύσκολα μεγάλωσε με την αποξενωμένη μητέρα της. Και πάλι όμως δεν κατάφεραν να αποσοβήσουν τη θανατική ποινή.

Οι ένορκοι καταδίκασαν τον Tadaryl Shipp σε ισόβια κάθειρξη, με τη σημείωση η ποινή να μην μπορεί να ανασταλεί πριν συμπληρώσει 25 χρόνια στη φυλακή. Η Shadolla Peterson έκανε συμφωνία με την εισαγγελία και στη δίκη κατέθεσε μάλιστα ως μάρτυρας κατηγορίας.

Δήλωσε ένοχη από την αρχή για συνέργεια σε φόνο και η ποινή της είχε ανασταλτικό χαρακτήρα. Όσο για την Κρίστα Πάικ, εδώ οι ένορκοι είχαν εντυπωσιακά εύκολη δουλειά: την καταδίκασαν στις 30 Μαρτίου 1996 σε θάνατο στην ηλεκτρική καρέκλα έπειτα από μόλις 2,5 ώρες συνεδρίασης.

Τον Ιούνιο του 1996 καταδικάστηκε και σε κάθειρξη 25 χρόνων για την άλλη κατηγορία που τη βάραινε, συνωμοσία για διάπραξη κακουργήματος.

Η Κρίστα Πάικ σήμερα

Το να πει κανείς πως η Κρίστα Πάικ δεν έχει υπάρξει ακριβώς πρότυπο κρατουμένου δεν είναι καθόλου υπερβολή. Δεν έχει δείξει εξάλλου ποτέ ίχνος μεταμέλειας για τον φόνο του κοριτσιού.

Ακόμα χειρότερα, λίγες μέρες μετά την καταδίκη της σε θάνατο, έγραψε ένα γράμμα στον Shipp που έχει στοιχειώσει πολλούς.

«Σε παρακαλώ γράψε μου! Μου λείπεις πολύ! Είδες τι περνάω για να είμαι καλή; Πήγα και της έχυσα έξω τον εγκέφαλο για να πεθάνει γρήγορα, αντί να την αφήσω να αιμορραγήσει μέχρι θανάτου και να υποφέρει περισσότερο, και αυτοί οι @@ θα με ψήσουν!»

Το γράμμα διαβάστηκε δημοσίως στη δεύτερη δίκη της για την κατηγορία της συνωμοσίας και έστειλε νέα ρίγη ανατριχίλας στην τοπική κοινωνία.

Επιστρέφοντας στη φυλακή, είπαμε πως η Πάικ δεν ήταν ποτέ υπόδειγμα κρατουμένου. Τον Αύγουστο του 2004 καταδικάστηκε σε νέα ποινή, όταν αποπειράθηκε να στραγγαλίσει (το 2001) μια κρατούμενη (Patricia Jones) με ένα κορδόνι.

Οι σωφρονιστικές αρχές υποπτεύονται πως έχει φτιάξει κλίκα με τη Natasha Cornett, μια διαβόητη σατανίστρια των ΗΠΑ που εκτίει τρις ισόβια για τον τελετουργικό φόνο ενός ζευγαριού και του 6χρονου παιδιού τους.

Μερικές μέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας της κρατούμενης, η Πάικ τηλεφώνησε στη μαμά της και της είπε γελώντας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «The Tennessean»:

«Τύλιξα το κορδόνι γύρω από τον λαιμό της και προσπάθησα να την πνίξω. Λιποθύμησε και έπεσε στο πάτωμα, μαμά, έκανε στροφές με το σώμα της, έβγαζε αφρούς από το στόμα, τα μάτια της πετάγονταν έξω, τα βλέφαρά της χοροπηδούσαν…».

Τον Μάρτιο του 2012 την ξαναβρίσκουμε ειδησεογραφικά να παίρνει μέρος σε απόπειρα απόδρασης από τη φυλακή. Για το νέο έγκλημα δεν καταδικάστηκε πάντως, ένας σωφρονιστικός υπάλληλος έχασε ωστόσο τη δουλειά του, έχοντας ενεργό ρόλο στο σχέδιο.

Τα τελευταία νέα για την Πάικ μάς έρχονται σχετικά πρόσφατα. Έχοντας εξαντλήσει η ίδια όλα τα ένδικα μέσα για να αλλάξει η ποινή της, η πολιτεία του Τενεσί έκανε έκκληση στο δικαστήριο στις 27 Αυγούστου 2020 για να οριστεί ημερομηνία για την εκτέλεσή της.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει προγραμματιστεί ακόμα η εκτέλεσή της, η οικογένεια της Colleen Slemmer δήλωσε ότι περιμένει πώς και πώς τη μέρα.

Μόνο αυτό θα αποδώσει δικαιοσύνη για το κακό που τους έκανε, είπαν δημοσίως…

πηγή