Το οικογενειακό δράμα της Ευρυδίκης: «Η μητέρα μου σκóτwσε τον πατέρα μου επειδή με βiαζε»

Το οικογενειακό δράμα της Ευρυδίκης: «Η μητέρα μου σκότωσε τον πατέρα μου επειδή με βίαζε»

Η ιστορία της Ευρυδίκης είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία για τον πόνο και τη θυσία. Η νεαρή Ευρυδίκη αφηγείται την τραγική εμπειρία της στην Κυριακή Χαριτάκη για το Singleparent.gr, αποκαλύπτοντας τη φρικτή κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα της και την ηρωική πράξη της μητέρας της.

Η φρικτή αποκάλυψη

«Η μάνα μου σκότωσε τον πατέρα μου γιατί κατάλαβε ότι με βίαζε από όταν ήμουν 6 χρονών. Το κατάλαβε μετά από ένα χρόνο. Τον ξεμπρόστιασε και μου φώναζε “Πες στον μπαμπά τί μου είπες ότι σου έκανε, πες του μίλα!”. Κατουρήθηκα από τον φόβο μου, ήθελα να τα βγάλω όλα σαν νερό, τον τρόμο που ζούσα αλλά φοβόμουν μη με σκοτώσει ή μη σκοτώσει τη μάνα μου».

Η αντιπαράθεση που ακολούθησε ήταν η αρχή μιας δραματικής σειράς γεγονότων, όπως περιγράφει η Ευρυδίκη στη συνέντευξη.

-Αλλά τελικά τον σκότωσε η μάνα σου;

-Έγινε μεγάλος καυγάς και πάνω στον καυγά, πήρε ένα μαχαίρι από την κουζίνα και τον έκανε κομμάτια. Δεν ξέρω πόση ώρα τον κάρφωνε, θυμάμαι αίματα στους τοίχους, εμένα να τσιρίζω, αίματα στα ρούχα της μάνας μου, τον πατέρα μου αναίσθητο με τα μάτια γουρλωμένα.

-Και μετά;

-Μετά εκείνη παραδόθηκε μόνη της. Πήρε το 100 κι ήρθε ένα περιπολικό. Εμένα με κράτησε μια αστυνομικίνα έξω από το σπίτι. Φασαρία, κακό, μαζεύτηκε κόσμος πολύς. Με τράβηξε ένα χέρι, της γιαγιάς μου μες από τον κόσμο και με πήγε σπίτι της. Εκεί μεγάλωσα, με τον παππού και τη γιαγιά από εκείνη τη μέρα μέχρι τα 19.

Η αντιμετώπιση της κοινωνίας και η δίκη

Η Ευρυδίκη περιγράφει πώς άλλαξε η ζωή της μετά το έγκλημα και την αντίδραση της κοινωνίας.

-Η μάνα σου;

-Η μάνα μου ξαφνικά έγινε πόρνη. Και τί δεν είπαν. Ότι είχε εραστή και σκότωσε τον πατέρα μου για να μείνει μαζί του, ότι ήταν τρελλή, ότι ο πατέρας μου υπέφερε μαζί της. Δεν ακούστηκε ούτε μισή αλήθεια τότε. Οι γονείς της, οι παππούδες μου, γνώριζαν αλλά δεν μιλούσαν για να μην ακούσω εγώ κάτι. Φύγαμε από το σπίτι τους και πήγαμε στο χωριό τους.

-Η μαμά μου δικάστηκε σε 12 χρόνια και μπήκε στις γυναικείες φυλακές. Την είδα πρώτη φορά ξανά στα 10 μου σε ένα επισκεπτήριο. Έκλαιγε και μου φίλαγε τα χέρια, έκλαιγα και εγώ. “Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με” μου έλεγε αλλά δεν ήξερε ότι εγώ την είχα ήδη συγχωρέσει από την ώρα που του κάρφωνε το μαχαίρι για να σώσει εμένα. Τη θεωρώ δυο φορές μάνα.

Η Ευρυδίκη και η μητέρα της διατηρούσαν επαφή μέσω αλληλογραφίας, παρά τις δύσκολες συνθήκες της φυλακής.

-Την έβλεπες συχνά τη μάνα σου;

-Όχι, μια φορά τον χρόνο αλλά όταν έμαθα καλύτερα τα γράμματα, αλληλογραφούσαμε συνέχεια.

Η ζωή στη φυλακή

Η μητέρα της Ευρυδίκης αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της.

-Τί σου έγραφε; Πέρναγε καλά εκεί;

-Ούτε καν. Στα γράμματα δεν έγραφε κάτι. Όταν βγήκε όμως, και μεγάλωσα, μου τα είπε όλα. Ειδικά στην αρχή τη βίαζαν οι άλλες συγκρατούμενες, έτσι μου έλεγε. Τη χτυπούσαν, δεν την άφηναν να κοιμηθεί, έβαζαν φωτιά στο στρώμα της. Τον πρώτο χρόνο έκανε κάποιες απόπειρες αλλά δεν τα κατάφερε να αυτοκτονήσει. Μετά “πάλιωσε” και τα πράγματα ηρέμησαν.

Η Ευρυδίκη εξηγεί πώς η κοινωνία παρανόησε την πράξη της μητέρας της και πώς η οικογένεια του πατέρα της εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση.

-Γιατί αυτό; Αφού η μαμά σου σκότωσε για να σε προστατέψει.

-Ναι αλλά παραέξω είχε ακουστεί μια άλλη ιστορία. Η οικογένεια του πατέρα μου είχε πολλά λεφτά και κατάφεραν να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερο μια καλή εικόνα για το παιδί τους. Το….”θύμα” (ειρωνικό ύφος).

Μεγαλώνοντας με τους παππούδες

Η Ευρυδίκη μεγάλωσε με τους παππούδες της, οι οποίοι προσπάθησαν να της προσφέρουν μια κανονική ζωή παρά τις δυσκολίες.

-Πώς ήταν η ζωή με τους παππούδες;

-Όχι καλή. Με αγαπούσαν, μου φέρονταν καλά αλλά δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν κάποια πράγματα λόγω ηλικίας. Δεν μπορούσαν να με διαβάσουν, δεν ήξεραν γράμματα. Σε πάρτι δεν μπορούσα να πάω ήταν πολύ αυστηροί και φοβόντουσαν. Με αγόρι βγήκα πρώτη φορά στα 20 όταν είχαν πεθάνει και οι δύο. Τους αγαπώ όμως και τους ευχαριστώ. Ήταν μεγάλοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι και όμως έκαναν τα πάντα για μένα για να μην μου λείψει τίποτα.

Η σχέση της Ευρυδίκης με την ευρύτερη οικογένεια του πατέρα της ήταν ανύπαρκτη, όπως αναφέρει στη συνέντευξη.

Η αποξένωση από την υπόλοιπη οικογένεια

-Θείοι, ξαδέρφια, οι γονείς του πατέρα σου; Ήταν δίπλα σας;

-Είσαι καλά; Ούτε να μας ξαναδουν. Όλη μέρα έβριζαν τη μάνα μου και τους γονείς της. Ποτέ δεν ρώτησαν τί έγινε, είχαν φτιάξει μια δική τους βολική ιστορία για να μην βοηθήσουν και να μην έχουν επαφές μαζί μας.

Η επιστροφή στην κανονικότητα

Η ζωή της Ευρυδίκης άλλαξε ξανά όταν η μητέρα της αποφυλακίστηκε, αλλά η ευτυχία τους ήταν σύντομη.

-Τελικά; Βγήκε η μάνα σου από τη φυλακή;

-Ναι. Όταν έγινα 20. Έκανε όλη την ποινή της. Οι παππούδες μου πέθαναν όταν έγινα 19 με διαφορά 3 μηνών ο ένας από τον άλλον. Έμεινα ένα χρόνο τελείως μόνη και μετά όταν αποφυλακίστηκε η μάνα μου, ήρθε και μείναμε μαζί.

-Πώς ήταν η ζωή σας μετά;

-Σαν να ήμουν πάλι 6 χρονών. Σπάνια έβγαινα με φίλους για να αναπληρώσω τον χρόνο που έχασα, να τη χορτάσω. Δεν τη χόρτασα μετά από 3 χρόνια έβγαλε καρκίνο και πέθανε πολύ γρήγορα. Ήταν μόνο 49 χρονών. Την έκλαψα πολύ, την κλαίω ακόμα και σήμερα μετά από 10 χρόνια. Μου λείπει.

Το μέλλον

Παρά τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, η Ευρυδίκη επιθυμεί να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια και ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον.

-Θες οικογένεια;

-Όσο τίποτα. Δεν έχω βρει ακόμα τον άνθρωπο αλλά όλο και κάποιον θα στείλει η μαμά μου από εκεί ψηλά.

-Τί έχεις να πεις στον κόσμο που μας διαβάζει;

-Να κλείσει το στόμα του όταν δεν ξέρει τον σταυρό που κουβαλά ο άλλος.

Πηγή: Singleparent.gr