Συνέχεια από τον Σκαλούμπακα για Μίκη: Πολύ καλή δουλειά ο πατέρας μου… και Λογοπαίγνια με βασανισμούς (εικόνες)

Χωρίς αιδώ, αλλά με περηφάνια αναφέρεται ο γιος του αρχιβασαντιστή της Μακρονήσου Παναγιώτη Σκαλούμπακα, Χρήστος, στα «κατορθώματα» του πατέρα του.

Μετά τις χθεσινούς ύμνους στον Μίκη Θεοδωράκη για τον οποίο είπε ότι «ήταν σαν να άκουγα τον πατέρα μου» και την δημοσιότητα που έλαβαν οι αναρτήσεις του, φαίνεται πως «απασφάλισε».

Σε νέες αναρτήσεις κάνει λογοπαίγνια με τους βασανισμούς αναφέροντας ότι uα αναρτά βίντεο με τη δράση του πατέρα του «αυτή τη φορά ένα – ένα…. αργά και ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ…»

Επίσης αρνείται ότι έγιναν βασανισμοί στη Μακρόνησο βάζοντας σε εισαγωγικά την φράση «βασανισμοί» και καθυβρίζοντας όσους αναφέρονται σε αυτά.

Σε άλλη ανάρτηση υμνεί τους βασανισμούς που επέβλεπε ο πατέρας του, λέγοντας ότι «έκανε πολύ καλή δουλειά».

Ο επίσημος δικτυακός τόπος του δήμου Κέας περιγράφει την ιστορία της Μακρονήσου (στην οποία υπηρέτησε ως διοικητής ο Π. Σκαλούμπακας) ως εξής:

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ακολουθεί η αρχή του εμφυλίου πολέμου. Η Μακρόνησος αποτελεί μία από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας του. Το 1947 εξορίζονται εκεί όλοι οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες με «ύποπτα φρονήματα», επανδρώνοντας τα τρία ειδικά τάγματα οπλιτών (Α΄ ΕΤΟ, Β΄ ΕΤΟ, Γ΄ ΕΤΟ). Το 1948 δημιουργείται το 4ο τάγμα στο οποίο μεταφέρονται οι πολιτικοί εξόριστοι.

Σαν «κολυμπήθρα του Σιλωάμ», όπως ονόμαζαν το Μακρονήσι, ο τρόμος και τα βασανιστήρια ήταν η μέθοδος για ιδεολογική αναβάπτιση η οποία θα δηλωνόταν με την δήλωση μετάνοιας. Έλληνες βασάνιζαν Έλληνες. «Πατριώτες» βασάνιζαν Πατριώτες. Σε σκηνές ενός ατόμου ζούσαν τρεις.

Οι δοκιμασίες πολλές και κυρίως αυτή ως δίψας. Όταν δεν μπορούσε να φτάσει το καΐκι που μετέφερε νερό, τους έδιναν αλμυρό μπακαλιάρο… Απειλές, ατομικοί και ομαδικοί βασανισμοί, βρίσκονταν στο καθημερινό πρόγραμμα με σκοπό να σκύψουν το κεφάλι, να καμφθεί το ηθικό.

Όσοι δεν υπέγραφαν δήλωση μετάνοιας μεταφέρονταν στην χαράδρα του Α΄ ΕΤΟ κι από εκεί πέρναγαν στρατοδικείο. Όσοι υπέγραφαν, για να αποδείξουν την ανάνηψή τους, τους έβαζαν πέτρες στα χέρια και τους διέταζαν να λιθοβολήσουν τους αμετανόητους. Αυτούς που λίγο πριν μοιράζονταν τις ίδιες φοβίες.