Συγκλονίζει ο Υπάτιος Πατμάνογλου: Θα αυτοκτονούσα αν…

«Αυτό το δυστύχημα με κατέστρεψε. Μέσα στην καταστροφή μου προσπαθώ να κάνω καλό» λέει ο Υπάτιος Πατμάνογλου σε συνέντευξή του 9 μήνες μετά την αδιανόητη τραγωδία στην Εθνική Αθηνών – Λαμίας.

Έγινε ξαφνικά πρωταγωνιστής μιας ιστορίας που συγκλόνισε τη χώρα. Αυτό που του συνέβη 9 μήνες μετά μοιάζει ακόμα αδιανόητο. Ο Υπάτιος Πατμάνογλου είναι ο πατέρας που στις 26 Φεβρουαρίου 2017 έχασε τον μικρό του Παύλο και την αγαπημένη του Αποστολία από τη φονική πορεία της Porsche την οποία οδηγούσε ο νεαρός Γιώργος Βακάκης, σε παράδρομο της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας.

Άντρες προσοχή βγήκε το γυναικείο σουτιέν που μας εξαπατά και κάνει όλες τις γυναίκες να δείχνουν θεές

Το υπερπολυτελές αυτοκίνητο έπεσε εκτός ελέγχου με ταχύτητα 320 χλμ την ώρα πάνω στο ΙΧ του Πατμάνογλου, ο οποίος είχε σταθμεύσει για λίγα λεπτά, σε έναν σταθμό της εθνικής και ενώ ταξίδευε για την Πτολεμαΐδα. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν η σύζυγος και ο τριών ετών γιος του. Στο βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας φαίνεται ο Πατμάνογλου να βγαίνει από τον σταθμό δευτερόλεπτα μετά τη σφοδρότατη σύγκρουση και σοκαρισμένος να τρέχει γύρω από τα συντρίμμια των δύο αυτοκινήτων.

«Μόνο ο Θεός βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Μόνο ο Θεός και ο πνευματικός σου», δηλώνει στη RealNews ο Υπάτιος Πατμάνογλου, που παλεύει να προχωρήσει μπροστά, κουβαλώντας έναν άσβεστο πόσο με τη γλυκιά ανάμνηση του Παύλου και της Αποστολίας.

«Το κλάμα μου δίνει δύναμη»

Ο Υπάτιος Πατμάνογλου είναι βέβαιος ότι ζουν και τον παρακολουθούν από ψηλά. «Αν δεν πιστεύεις ότι μετά τον θάνατο υπάρχει ζωή εκεί ψηλά, δεν μπορείς να το νιώσεις. Αν νομίζεις ότι μετά τον θάνατο τελειώνουν όλα αυτά και απλώς πάμε στο χώμα είναι όλα μάταια. Εγώ πιστεύω ότι η ψυχή πάει στον ουρανό. Το πιστεύω αυτό, το πίστευα και πριν. Τώρα με την οικογένειά μου το νιώθω ότι έχει συμβεί. Πονάω, κλαίω, αναπνέω αλλά το πιστεύω και είναι αυτό που με κρατάει δυνατό. Ότι η ψυχή ζει. Μόνο το σώμα είναι στο χώμα. Το κλάμα μου δίνει δύναμη. Το κλάμα με ανακουφίζει. Ο οργανισμός πρέπει να κλαίει για να αδειάζει για να ξαναβγείς στη ζωή πάλι δυνατός. Αν δεν ξεσπάσεις θα βγάλεις κάποιο πρόβλημα, κάποιο κουσούρι. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην είσαι με την οικογένεια σου. Το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή μου ήταν αυτό».

Τα πρώτα γενέθλια χωρίς την Αποστολία και τον Παύλο

Πρόσφατα δέχτηκε ευχές για τα γενέθλιά του από δεκάδες διαδικτυακούς του φίλους που, χωρίς να τον γνωρίζουν, βρίσκονται κοντά του για να του συμπαρασταθούν και να τον ζεστάνουν.

«Μαύρη ημέρα. Προσπαθούσα να γίνω χαρούμενος σαν να μην συμβαίνει τίποτα, να βγω έξω, να κάνω ότι ξεχνάω και να είμαι χαμογελαστός. Έπαιζα θέατρο με τον εαυτό μου. Έλεγα μέσα μου να προχωρήσω, αλλά έχω έναν τεράστιο πόνο που με εμποδίζει να προχωρήσω, όμως το παλεύω. Ο θάνατος είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή και δυστυχώς ο πιο αληθινός».

«Κι εγώ τα ίδια έλεγα…»

Βρίσκει το κουράγιο να προχωρήσει με μικρά βήματα. Στην ερώτηση σχετικά με τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του και τα σχόλια όσων θεώρησαν ότι ήταν «αφύσικη» η ψυχραιμία του στην τηλεόραση, απαντά:

«Κι εγώ αν ήμουν ένας από αυτούς, τα ίδια θα έλεγα. Πριν μου συμβεί η τραγωδία, όταν έβλεπα κάποιον να μιλάει για ένα τροχαίο τα ίδια έλεγα. Τι να σου πω, ότι τους συγχωρώ; Αστο είναι μεγάλη λέξη. Καταλαβαίνω όμως την αντίδρασή τους. Να ξέρεις ότι δεν έχω συγκρουστεί με κανέναν από αυτούς. Σε κανέναν δεν απάντησα αρνητικά. Γιατί δεν το έζησαν. Αν μου έλεγες πριν το τροχαίο, Κυριακή έγινε στις 26 Φεβρουαρίου, αν μου έλεγες το Σάββατο, Υπάτιε πηγαίνοντας στο χωριό σου στην Πτολεμαΐδα, αν έχανες γυναίκα και παιδί θα σκεφτόσουν μετά να μιλήσεις στις κάμερες και να είσαι ψύχραιμος; Θα σου απαντούσα ούτε μια στο εκατομμύριο. Θα αυτοκτονούσα, θα έχανα τη ζωή μου εκείνη την ώρα. Αυτό όμως είναι τόσο δύσκολο πράγμα, που δεν μπορεί να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Πολύ το παρεξηγούν, αλλά δεν με πειράζει».

Αγωγή στον Mr Jumbo

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ο άτυχος πατέρας και σύζυγος στις αρχές Νοεμβρίου κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών αγωγή σύμφωνα με την οποία στρέφεται εναντίον του ιδιοκτήτη του οχήματος, των κληρονόμων του θανόντος οδηγού και της ασφαλιστικής εταιρείας, με την οποία ζητά αποζημίωση.

Η αποζημίωση αφορά σε ψυχική οδύνη, στις ζημιές που προκλήθηκαν στο αυτοκίνητο αλλά και στα προσωπικά αντικείμενα που υπήρχαν μέσα. Όπως τονίζει στην εφημερίδα άτομο που γνωρίζει την οικογένεια Πατμάνογλου, οι χρηματικές αξιώσεις αγγίζουν το 1,5 εκατ. ευρώ.

Η αγωγή εκδικάζεται στις 20 Φεβρουαρίου, αλλά η δικάσιµος µπορεί να αλλάξει καθώς ενδέχεται να ζητηθεί αναβολή.

Θέλω να κάνω ένα ίδρυμα σαν το «Χαμόγελο του Παιδιού»

«Θέλω να κάνω ένα ίδρυμα να έρχεται δωρεάν ο κόσμος που πονάει από τα τροχαία. Να υπάρχουν μέσα ειδικοί και πνευματικοί, σαν μια μεγάλη αγκαλιά και αλληλοβοήθεια. Είναι πολύ δύσκολο να το κάνω γιατί χρειάζεται χρηματοδότηση. Να κάνω κάτι σαν το Χαμόγελο του Παιδιού. Όλον αυτόν τον πόνο που έχω θέλω να τον βγάλω σε δημιουργία. Δεν θα μείνω στην τραγωδία, θέλω να δω τι μπορώ να κάνω την επόμενη μέρα» εκμυστηρεύτηκε ο Υπάτιος Πατμάνογλου μιλώντας στη RealNews.

Η συνάντηση με τον Νίκο Τόσκα

Ο Υπάτιος Πατμάνογλου μίλησε στη RealNews και για την συνάντηση του με τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Τόσκα.

«Πρότεινα στον Τόσκα να δημιουργήσει υπηρεσία μέσα στην Αστυνομία με ειδικά εκπαιδευμένους αξιωματικούς στον τομέα την ψυχολογίας. Μιλήσαμε δύο ώρες με τον υπουργό, του είπα κάποιες ιδέες που έχω για αυτές τις τραγικές περιπτώσεις και με ρώτησε αν είμαι αστυνομικός επειδή είχα αρκετές γνώσεις για το θέμα. Του απάντησα ότι αυτά τα γνωρίζω γιατί κάηκε η γούνα μου κύριε υπουργέ.

Για παράδειγμα του μίλησα για τα διπλώματα. Του είπα ότι δεν μπορεί ένας 18χρονος να οδηγεί ένα αυτοκίνητο με 500 άλογα. Του ζήτησα να χωριστούν οι κατηγορίες των διπλωμάτων με βάση την εμπειρία και την ηλικία των οδηγών. Είναι παράλογο ένας 18αρης να οδηγεί μια ρουκέτα με 500 άλογα επειδή ο μπαμπάς του έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει μια Porsche και να βγαίνει. Που μπορεί να είναι καλός οδηγός, όμως οι περισσότεροι 18χρονοι όπως ήμουν κι εγώ κάποτε δεν έχουν εμπειρία. Αλλά και το αντίθετο, δηλαδή ένας εξηντάρης να οδηγεί τόσο γρήγορα αυτοκίνητα είναι το ίδιο επικίνδυνο»

Πηγή RealNews

newsit.gr