Μια γυναίκα που διαγνώστηκε με καρκίνο στα 34 της μοιράζεται πώς έμαθε να ζει την κάθε της μέρα με πλήρη επίγνωση και νόημα, σαν να ήταν η τελευταία.
Όταν ο καρκίνος φέρνει σκληρές ερωτήσεις
«Ο καρκίνος σε φέρνει αντιμέτωπη με εκατοντάδες ανεπιθύμητες ερωτήσεις. Τρομακτικές ερωτήσεις. Ερωτήσεις που δεν θέλεις να κάνεις σε κανέναν ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.
Τι θα γίνει αν εξαπλωθεί;
Τι θα γίνει αν δεν πιάσει η θεραπεία;
Τι θα γίνει αν γίνω καλά και μετά από κάποιο καιρό επιστρέψει;
Θα πεθάνω;
Θα αφήσω πίσω μου τα παιδιά μου ολομόναχα; Θα τους ραγίσω την καρδιά;»
Μια απλή λοίμωξη γίνεται αιτία φόβου
«Την περασμένη εβδομάδα διαγνώστηκα με ουρολοίμωξη – μια συνηθισμένη κατάσταση, ειδικά στις γυναίκες, που υπό κανονικές συνθήκες δεν προκαλεί ανησυχία. Όμως εγώ έχω καρκίνο, και τα πράγματα για μένα δεν είναι ποτέ απλά…
Οι γιατροί εντόπισαν στα ούρα μου ένα σπάνιο βακτήριο. Δεν γνωρίζουν από πού προέρχεται, ούτε αν τα αντιβιοτικά που μου χορήγησαν θα είναι αποτελεσματικά.
Ξεκίνησα τη θεραπεία και σύντομα κατάλαβα μία από τις περίεργες παρενέργειες της: έντονος πόνος στους τένοντες. Έτσι, αυτή την εβδομάδα περπατάω με δυσκολία, και τα “τι θα συνέβαινε αν” στροβιλίζονται διαρκώς στο μυαλό μου.
Κάθε επώδυνο βήμα ήταν μια υπενθύμιση ότι η υγεία μου είναι εύθραυστη, ότι ίσως δεν μου μένει πολύς χρόνος. Και όσο κι αν ο άντρας μου δεν το λέει φωναχτά, ξέρω ότι κι εκείνον τον βασανίζουν παρόμοιες σκέψεις.»
Η αβεβαιότητα της ζωής με καρκίνο
«Μέρος της πρόκλησης στο να ζεις με καρκίνο είναι ότι καλείσαι να συμφιλιωθείς με ένα από τα μεγάλα μυστήρια της ύπαρξης: όλοι ξέρουμε ότι κάποτε θα πεθάνουμε, αλλά κανείς δεν ξέρει πότε. Δεν θέλω, όμως, αυτή η μεγάλη ερώτηση – με όλες τις μορφές που παίρνει – να επισκιάσει τον χρόνο που μου απομένει.
Έτσι, την ώρα που υπέφερα σωματικά και το μυαλό μου βυθιζόταν στο σκοτάδι, πήρα μια απόφαση: να αλλάξω τις ερωτήσεις που κάνω στον εαυτό μου.»
Κι αν μέσα στον πόνο κρύβεται ένα δώρο;
«Τι γίνεται αν, μαζί με τον τρόμο, ο καρκίνος μου προσφέρει κι ένα δώρο; Όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε όσους με αγαπούν, σε όσους ακολουθούν το ταξίδι μου και στέκονται δίπλα μου με τον τρόπο τους;
Τι γίνεται αν ο καρκίνος με διδάσκει να δίνω μεγαλύτερη αξία στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα του χρόνου; Αν μπορέσω, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, να νιώσω την αιωνιότητα μέσα σε μια μοναδική, πολύτιμη στιγμή;
Τι κι αν με ωθεί να λέω “τώρα” αντί για “αργότερα”, να τολμώ περισσότερο και να βάζω όρια εκεί που πρέπει;
Μήπως με βοηθά να συγχωρώ πιο εύκολα και να βρίσκω ουσία στα σημαντικά;
Τι θα συμβεί αν η εμπειρία μου με τον καρκίνο εμπνεύσει κάποιον να εγκαταλείψει μια ανυπόφορη δουλειά και να ξεκινήσει κάτι νέο, κάτι που τον γεμίζει και του αλλάζει τη ζωή; Κι αν αυτός ο άνθρωπος, χάρη σε αυτή την αλλαγή, καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο;
Ίσως τελικά ο καρκίνος να αφήνει χώρο για περισσότερη χαρά, αγάπη, ελπίδα και πίστη.»
Μια παιδική φράση που δείχνει τον δρόμο
«Στο “Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ”, αυτό το νεαρό κορίτσι έγραψε: “Δεν σκέφτομαι όλη τη δυστυχία, αλλά την ομορφιά που εξακολουθεί να υπάρχει”. Η σοφία αυτού του παιδιού – που έχει σχεδόν την ίδια ηλικία με την κόρη μου – με οδηγεί σε έναν άλλο δρόμο. Με καθοδηγεί στο τι είναι αληθινά εφικτό, ακόμη και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που φέρνει ο καρκίνος.»
Αλλάζοντας τις ερωτήσεις
«Τα “τι θα γινόταν αν…” είναι αμέτρητα, και σπάνια οδηγούν κάπου. Ίσως είναι καιρός να μεταμορφώσουμε κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις. Εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω.
Έφτασα 34 χρονών για να μάθω πώς να ζω την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία.»
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
