Ποτέ δεν είναι αργά για πτυχίο – Φοιτητής ετών 80 στο Πολυτεχνείο

Η ιστορία του Ανέστη Λιτοβολή, ενός σχεδόν 80χρονου φοιτητή Πολιτικών Μηχανικών στο ΑΠΘ, αποδεικνύει πως η ηλικία δεν είναι ποτέ εμπόδιο για τη μάθηση – αλλά ένα παράδειγμα πείσματος και έμπνευσης για όλους.

Από τα έργα και τις μπετονιέρες, στα έδρανα του Πολυτεχνείου

Ο Ανέστης Λιτοβολής από το Ασβεσταριό Γιαννιτσών, με επιτυχημένη επαγγελματική πορεία ως εργολάβος δημοσίων έργων και ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρείας, δεν είχε καταφέρει να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο όταν ήταν νεότερος. Όμως το όνειρο για ένα πτυχίο δεν έσβησε ποτέ.

Η αφορμή για μια δεύτερη αρχή ήρθε έπειτα από μια πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας. Οι γιατροί του έδιναν μόλις 60% πιθανότητες να επιβιώσει. Έμεινε διασωληνωμένος, πέρασε 26 ημέρες σε τεχνητό κώμα, και όταν επανήλθε, πήρε μια μεγάλη απόφαση: να συνεχίσει από εκεί που είχε σταματήσει, από το Γυμνάσιο.

«Έβαλα ξανά στόχο να τελειώσω το σχολείο», λέει. Φοίτησε στο Εσπερινό Λύκειο, αποφοίτησε με 19,4 και κέρδισε επάξια μια θέση στο Πανεπιστήμιο. «Ήταν όνειρό μου να μάθω τη θεωρία για όλα όσα έκανα στην πράξη. Ήθελα να τα παντρέψω. Και αυτό έκανα», εξηγεί.

Έμπνευση από έναν παλιό συνεργάτη

Η επιλογή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών δεν ήταν τυχαία. Ένας συνεργάτης του, πολιτικός μηχανικός, τον είχε συνεπάρει με τον τρόπο που μιλούσε για τις γέφυρες και τις μεταλλικές κατασκευές. «Με μάγεψε ο τρόπος που μιλούσε… Μου είπε: “Όταν σου δοθεί η ευκαιρία, πήγαινε να τα μάθεις”», θυμάται ο κ. Λιτοβολής. Κι όταν του δόθηκε αυτή η ευκαιρία, την άρπαξε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Στα 80 του, πιο κοντά στο πτυχίο από ποτέ

Πλέον βρίσκεται σχεδόν στο τέλος των σπουδών του. «Ένας χρόνος έμεινε», λέει με χαμόγελο. Τα αγαπημένα του μαθήματα είναι όσα σχετίζονται με την επαγγελματική του εμπειρία – το σκυρόδεμα και οι μεταλλικές κατασκευές. «Σε αυτά παίρνω πάντα δέκα», αναφέρει γεμάτος περηφάνια. Και δεν σταματά εκεί. Αν όλα πάνε καλά, σχεδιάζει να κάνει και μεταπτυχιακό.

«Το είπα στη γυναίκα μου και το εννοώ. Έχω τόση αγάπη για τους επιστήμονες. Τους λατρεύω!», εξομολογείται.

Οι δυσκολίες και η επιμονή

Δεν λείπουν βέβαια οι προκλήσεις. Η τεχνολογία αποτελεί σημαντικό εμπόδιο: «Βλέπω τα παιδιά πώς κινούνται με τα κινητά και τον υπολογιστή… εγώ χτυπάω δύο πλήκτρα μαζί», λέει γελώντας. Όμως επιμένει. Με πείσμα, πίστη και την υποστήριξη της οικογένειάς του –παρά τις δυσκολίες της συζύγου του που μένει πολλές ώρες μόνη– συνεχίζει απτόητος.

«Ό,τι ξεκινάω, το τελειώνω. Το θεωρώ γρουσουζιά να παρατάω πράγματα».

Αποδοχή και σεβασμός από συμφοιτητές και καθηγητές

Όσο για τους συμφοιτητές του; «Στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί. Τώρα όμως είμαστε φίλοι – με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι εξαιρετικά παιδιά, και οι καθηγητές επίσης. Με έχουν εξομοιώσει πλήρως με τους 18χρονους. Δεν υπάρχει καμία διάκριση – και ούτε θέλω να υπάρξει», σημειώνει.

Η καθηγήτρια Κλαίρη Πετρουτσάτου επιβεβαιώνει: «Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου, ένας αισιόδοξος άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει στη ζωή. Είναι κι ένας λαμπρός μου φοιτητής. Τον έχουν αγκαλιάσει οι φοιτητές επειδή ουσιαστικά βλέπουν αυτό το αισιόδοξο μήνυμα που τους δίνει: ότι ποτέ δεν πρέπει να το βάζεις κάτω και να ακολουθείς τα όνειρά σου σε όποια ηλικία κι αν είσαι – διά βίου μάθηση. Είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προς όλους και ιδιαίτερα προς τα νέα παιδιά».

Η γνώση ως στόχος ζωής, όχι επαγγελματική φιλοδοξία

Πλέον, η επαγγελματική αποκατάσταση δεν είναι κάτι που απασχολεί τον κ. Λιτοβολή. Το κεφάλαιο της αγοράς εργασίας έχει κλείσει. Αυτό που τον κινεί είναι η καθαρή αγάπη για τη γνώση. «Η γνώση είναι δύναμη. Σε βγάζει σε ένα άλλο επίπεδο. Γι’ αυτό λέω και στους παππούδες: να αφήσουν το καφενείο και να πιάσουν τα βιβλία».

Και το μήνυμά του προς τους νέους που ξεκινούν τη διαδρομή τους στο πανεπιστήμιο είναι σαφές: «Να έχουν θάρρος, πίστη, θέληση και πείσμα. Να μην κοιτάνε πίσω – μόνο μπροστά. Η μάθηση δεν έχει ηλικία. Και το πανεπιστήμιο είναι μια δεύτερη νιότη».

Ένα παράδειγμα ζωής που εμπνέει

Ο Ανέστης Λιτοβολής δεν είναι απλώς ένας ηλικιωμένος φοιτητής. Είναι το ζωντανό παράδειγμα πως με επιμονή και αγάπη για τη γνώση, μπορεί κανείς να ξαναχτίσει τη ζωή του, όχι με εργαλεία και υλικά, αλλά με βιβλία και ιδέες. Και να αποδείξει – χωρίς φανφάρες – τι σημαίνει πραγματική θέληση, αξιοπρέπεια και προσωπική πρόοδος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ