Η Κατερίνα Βασιλάκου, μια από τις πιο τρυφερές φιγούρες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών, αφήνοντας πίσω της ένα σπουδαίο έργο και πολλές ανεκπλήρωτες καλλιτεχνικές επιθυμίες.
Το όνειρο που πρόλαβε να ζήσει για λίγο
Στις 4 Ιουλίου 2001, η Κατερίνα Βασιλάκου άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», στις 20:00 το βράδυ. Η αιτία του θανάτου της, σύμφωνα με πληροφορίες, οφείλεται σε λοίμωξη από μικρόβιο, κατά τη διάρκεια νοσηλείας της.
Δείτε το βίντεο-αφιέρωμα:
Έναν χρόνο πριν από τον θάνατό της, η Βασιλάκου είχε πραγματοποιήσει έναν από τους μεγαλύτερους στόχους της: την ίδρυση του δικού της θεάτρου στον Κεραμεικό, που πήρε το όνομά της. Τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Φεβρουαρίου 2000 με την παράσταση «Επικίνδυνες σχέσεις» του Λακλό — την πρώτη και τελευταία φορά που η Κατερίνα ανέβηκε στη σκηνή αυτού του θεάτρου.
Από την Αιδηψό στο σανίδι
Η Κατερίνα Βασιλάκου γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1941 στην Αιδηψό. Στην ηλικία των δύο χρόνων μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αθήνα και μεγάλωσε στο ξενοδοχείο «Απόλλων» στην Ομόνοια, που διατηρούσε η οικογένεια. Το 1962 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Τα πρώτα έντεκα χρόνια της καριέρας της (1960-1971) τα πέρασε στον λαϊκό κινηματογράφο, με συμμετοχές σε 25 ταινίες του είδους, που την έκαναν ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό.
Η πρώτη θεατρική πορεία στη Θεσσαλονίκη
Παράλληλα με τον κινηματογράφο, η θεατρική της καριέρα ξεκίνησε με αξιώσεις. Από το 1962 έως το 1965 συμμετείχε σε παραγωγές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, υποδυόμενη σημαντικούς ρόλους όπως τη Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, τη Βιόλα στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ και την Μπιάνκα στον «Οθέλλο». Επέστρεψε στην Αθήνα το 1965 και συνεργάστηκε με μεγάλους θιάσους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Η συνάντηση με την Έλλη Λαμπέτη
Το 1971, η Κατερίνα ανέβηκε στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά πλάι στην αγαπημένη της ηθοποιό, την Έλλη Λαμπέτη. Συμμετείχε σε πέντε μονόπρακτα έργα: «Η ψεύτρα», «Την έχασα», «Η ανθρώπινη φωνή» του Κοκτώ, «Η πιο δυνατή» του Στρίντμπεργκ και «Μις Μπρίλ» της Κάθρην Μάνσφιλντ. Ο ρόλος της ήταν μικρός, αλλά για εκείνη αρκούσε που βρισκόταν στο πλευρό της Έλλης.
Ακολούθησε συνεργασία με το θέατρο του Κώστα Μουσούρη (1972–1975) και στη συνέχεια μια γόνιμη θεατρική περίοδος με τον Θανάση Μυλωνά (1975–1982) στα θέατρα «Αλάμπρα» και «Όρβο».
Η απώλεια του Θανάση Μυλωνά
Στα τέλη του 1987, ο σύντροφός της Θανάσης Μυλωνάς αρρώστησε σοβαρά. Η Κατερίνα απομακρύνθηκε από το θέατρο για δύο χρόνια για να σταθεί στο πλευρό του. Δυστυχώς, ο Θανάσης πέθανε από καρκίνο στις 4 Ιανουαρίου 1989, σε ηλικία 51 ετών, αφήνοντας πίσω την Κατερίνα και την 14χρονη κόρη τους Ελένη.
Η επιστροφή στο σανίδι
«Ζω για το θέατρο» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στη «Μεσημβρινή» το 1990. Έτσι, μετά την απώλεια του Θανάση, επέστρεψε δυναμικά στην τέχνη της, αν και με πολλά εμπόδια.
Το καλοκαίρι του 1990, δημιούργησε το θέατρο «Ούλοφ Πάλμε» στον Ζωγράφου, παρουσιάζοντας το «Ημέρωμα της στρίγκλας» του Σαίξπηρ. Τον χειμώνα του 1991 ανεβάζει την «Κάντιντα» του Μπέρναρ Σω στο Θέατρο Ελυζέ και δύο έργα του Πίντερ υπό τον γενικό τίτλο «Δύο αινίγματα».
Το μεγάλο εγχείρημα του «Πανελληνίου»
Το 1992 εγκαινίασε το θέατρο «Πανελλήνιο» στη Λεωφόρο Συγγρού με τη βοήθεια του φίλου της, σκηνοθέτη Μίνω Βολανάκη. Μαζί οργάνωσαν το «Φεστιβάλ Πίντερ» που κράτησε σχεδόν δύο σεζόν, παρουσιάζοντας τα έργα «Νάνοι», «Εραστής», «Ένας ασήμαντος πόνος» και «Επίδειξη μόδας».
Στο ίδιο θέατρο ανέβασε επίσης τις παραστάσεις «Εγκλήματα καρδιάς» με τις Άννα Φόνσου και Εύα Κοταμανίδου, «Η Ωραία του Αμερστ», «Μελό», ενώ τα καλοκαίρια περιόδευε με παραστάσεις στον Λυκαβηττό.
Οι ρόλοι της στον κινηματογράφο
Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1960 στην ταινία «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά» του Ανδρέα Λαμπρινού, δίπλα στον Ορέστη Μακρή.
Μέχρι το 1971 είχε συμμετάσχει σε συνολικά 25 κινηματογραφικές ταινίες, με τις περισσότερες να ανήκουν στο είδος του μελοδράματος, που τότε γνώριζε τεράστια επιτυχία.
Η τηλεοπτική της πορεία
Η Κατερίνα Βασιλάκου είχε παρουσία και στην τηλεόραση, συμμετέχοντας σε δημοφιλείς σειρές όπως:
- «Αγρίμια» (1973), σε σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου
- «Μενεξεδένια πολιτεία» (1975), σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη
- «Ο Φάρος» (1976), σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη
- «Η Οικογένεια» (1990), σε σκηνοθεσία Μάριου Ποντίκα
Παράλληλα, συμμετείχε και σε δώδεκα θεατρικά έργα που προβλήθηκαν στην τηλεόραση.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
