Ο Γιάννης Σμυρναίος έφυγε από τη ζωή μόνος του, στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη, χωρίς να έχει κοντά του κανέναν. Παρότι υπήρξε ενεργός καλλιτέχνης με μακρόχρονη πορεία, κανείς δεν τον αναζήτησε όταν χάθηκε.
Αθόρυβη αρχή σε μια μεγάλη πορεία
Ο Γιάννης Σμυρναίος γεννήθηκε το 1940 και ακολούθησε μια σταθερή, αν και διακριτική, πορεία στον χώρο του θεάματος. Από τα πρώτα του βήματα φάνηκε ότι είχε την πειθαρχία και το ταλέντο για να ξεχωρίσει, χωρίς όμως ποτέ να επιδιώξει την προβολή.
Μεγάλωσε σε μια εποχή όπου το ελληνικό θέατρο, ο κινηματογράφος και αργότερα η τηλεόραση γνώριζαν άνθιση. Εντάχθηκε σε αυτή την αναγέννηση με σοβαρότητα, δημιουργώντας ένα πλούσιο, αλλά αθόρυβο αποτύπωμα.
Από την ελληνική ταινία «Ο Αισιόδοξος»
Το ξεκίνημα και η πρώτη αναγνώριση
Αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη δραματική σχολή, ο Σμυρναίος άρχισε να εργάζεται στο θέατρο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 έκανε την πρώτη του εμφάνιση επί σκηνής, σε μια απαιτητική κωμωδία που του έδωσε χώρο να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
Την ίδια χρονιά, συμμετείχε και σε ταινία, σηματοδοτώντας την είσοδό του στον κινηματογράφο και ανοίγοντας τον δρόμο για μια καλλιτεχνική πορεία που θα συνεχιζόταν για δεκαετίες.
Ρόλοι δεύτεροι, παρουσία ξεχωριστή
Μέσα στα επόμενα χρόνια, συνεργάστηκε με αναγνωρισμένους θιάσους και συμμετείχε σε πλήθος παραστάσεων και ταινιών, καλύπτοντας διαφορετικά είδη – από κωμωδίες μέχρι κοινωνικά δράματα.
Παρόλο που συχνά υποδυόταν δεύτερους ρόλους, η παρουσία του ήταν έντονη και αξιομνημόνευτη. Κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του και ένα μικρό αλλά αφοσιωμένο κοινό που τον αναγνώριζε.
Αφοσιωμένος στο έργο και όχι στη δημοσιότητα
Ο Γιάννης Σμυρναίος δεν ανήκε στους ανθρώπους που κυνηγούν τα φώτα της δημοσιότητας. Αντιθέτως, δούλευε σιωπηλά, με σεβασμό στη δουλειά του και χωρίς να ζητάει αναγνώριση. Αυτό ακριβώς το ήθος, μαζί με την αξιοπρέπειά του, τον έκανε ξεχωριστό.
Τα τελευταία χρόνια και ο θάνατος που πέρασε απαρατήρητος
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε χωρίς επαφή με τον χώρο της υποκριτικής και χωρίς δημόσιες εμφανίσεις. Η απομόνωσή του ήταν τόσο μεγάλη, που όταν πέθανε στο σπίτι του, στα τέλη Μαρτίου του 2019, δεν το κατάλαβε κανείς.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μία εβδομάδα αργότερα. Η καθυστέρηση αυτή σόκαρε πολλούς από εκείνους που τον γνώριζαν και τον εκτιμούσαν.
Μια υπενθύμιση για όσους ξεχνιούνται
Η ιστορία του λειτουργεί ως υπενθύμιση για τους πολλούς καλλιτέχνες που μπορεί να μην πρωταγωνίστησαν ποτέ στα πρωτοσέλιδα, αλλά άφησαν ένα έργο γεμάτο αξία. Έργο που αξίζει να θυμόμαστε και να σεβόμαστε, ακόμα κι όταν εκείνοι λείπουν.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
