Πάνος Ρούτσι: «Από σήμερα θα είμαι στο Σύνταγμα, φοβάμαι πως θα σβήσουν τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών»

Ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του 22χρονου Ντένις που έχασε τη ζωή του στην τραγωδία των Τεμπών, ανακοίνωσε ότι από τις 26 Οκτωβρίου 2025 θα βρίσκεται καθημερινά στο Σύνταγμα, εκφράζοντας φόβο πως τα ονόματα των θυμάτων θα σβηστούν από τον δημόσιο χώρο και τη συλλογική μνήμη.

Ανησυχία για την τύχη των ονομάτων των θυμάτων

Ο Πάνος Ρούτσι, που είχε βρεθεί ξανά στο προσκήνιο ως απεργός πείνας μετά το δυστύχημα, επανέρχεται αυτή τη φορά λόγω της τροπολογίας που ψηφίστηκε στη Βουλή για την προστασία του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη. Η τροπολογία εγκρίθηκε στις 22 Οκτωβρίου με 159 ψήφους υπέρ.

Ωστόσο, συγγενείς θυμάτων και πολίτες φοβούνται ότι η αλλαγή αυτή μπορεί να οδηγήσει έμμεσα στη διαγραφή των ονομάτων που έχουν γραφτεί εκεί με κόκκινη μπογιά, ως φόρος τιμής στα 57 θύματα των Τεμπών.

«Θα είμαι κάθε μέρα στο Σύνταγμα»

Μιλώντας στην εκπομπή «Εξελίξεις Τώρα», ο κ. Ρούτσι δήλωσε:

«Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι σύμβολο μνήμης και τιμής για όσους χάθηκαν άδικα. Τα παιδιά των Τεμπών ανήκουν σε αυτή τη μνήμη. Αντί να σβήσουν τα ονόματά τους, ας φροντίσουν να μην ξαναυπάρξουν. Φοβάμαι ότι θα τα σβήσουν».

Ο ίδιος εξέφρασε την πρόθεσή του να παραμένει σταθερά στο Σύνταγμα:
«Εγώ από σήμερα θα είμαι στο Σύνταγμα και καλώ όλους όσους με στήριξαν να είμαστε όλοι μαζί γιατί το χρωστάμε στα παιδιά που χάσαμε».

Η αντίδραση πολιτών και το ξαναγραμμένο μνημείο

Παρά τη διαβεβαίωση από τη Βουλή ότι τα ονόματα των θυμάτων δεν πρόκειται να σβηστούν από κάποια κρατική ή δημοτική αρχή – παρά μόνο να αλλοιωθούν με τον καιρό ή από τις καιρικές συνθήκες – πολίτες συνεχίζουν να τα γράφουν ξανά και ξανά με κόκκινη μπογιά στην πλατεία Συντάγματος.

«Δεν θα περάσει αυτή η εκδίκηση»

Ο κ. Ρούτσι, εμφανώς φορτισμένος, ανέφερε:

«Αυτό που κάνουν είναι μία πράξη εκδίκησης και δεν θα περάσει. Εγώ θα βρίσκομαι κάθε βράδυ στο Σύνταγμα, ακριβώς στο σημείο που γράφτηκε με κόκκινη μπογιά το όνομα του παιδιού μου».

Με την παρουσία του, όπως υποστηρίζει, επιδιώκει να υπενθυμίσει σε όλους πως η μνήμη των θυμάτων δεν πρέπει να σβηστεί – ούτε από τις αποφάσεις των θεσμών ούτε από την αδιαφορία της κοινωνίας.